Uwielbiam Orwella. Fakt ten odkryłam przypadkiem i to bynajmniej nie po lekturze "Folwarku zwierzęcego", a rewelacyjnego "Braku tchu", który to skłonił mnie do zapoznania się z kolejnymi dziełami tego autora.
"Córka proboszcza" to luźna autobiografia Orwella o czym na końcu książki wspomina tłumacz (przy okazji warto jest przeczytać "mowę tłumacza", która rzuca światło na niektóre fakty z życia autora). Orwell sam przeżył to, co opisuje i z tego powodu jest to powieść bardzo realistyczna i prawdziwa. Czytelnik czuje, że nie ma tutaj żadnego udawania i zgadywania.
Według mnie jest to też, z tego powodu, powieść nieco nierówna. Rewelacyjny początek, męczący środek i świetna końcówka. Może to tylko moje zdanie, ale pewnie gdybym czytała książkę w oryginale o wiele bardziej bym ją doceniła. Natomiast polskie tłumaczenie angielskiego cocney'a jest po prostu niewystarczające i wręcz niezrozumiałe.
Podziwiam Orwella za jego talent w malowaniu małomiasteczkowych zwyczajów i brytyjskiej mentalności. "Córkę proboszcza" czyta się dobrze i lekko. Jest to dobra literatura, która nie męczy i za to ma u mnie ogromnego plusa.

Uwielbiam Orwella. Fakt ten odkryłam przypadkiem i to bynajmniej nie po lekturze "Folwarku zwierzęcego", a rewelacyjnego "Braku tchu", który to skłonił mnie do zapoznania się z kolejnymi dziełami tego autora.
"Córka proboszcza" to luźna autobiografia Orwella o czym na końcu książki wspomina tłumacz (przy okazji warto jest przeczytać "mowę tłumacza", która rzuca światło na...