"Zamek duchów" czyta się jak dosyć ciekawą powieść przygodową.
Jednak w żadnym stopniu nie powala stylem, nie ma mowy o pisarskim kunszcie.
Może to wina tłumaczki, jednak mam wrażenie że dla Margit Sandemo, liczyła się ilość nie jakość.
Przez co autorce udało się napisać ponad sto czterdzieści książek.

Dialogi stoją na niskim poziomie, w związku z czym nie uwypuklają cech żadnej z postaci.
Opisy zdarzeń są ogólne i pobieżne, tak jakby to była kronika.
Przez co tempo akcji jest szybkie.
Część zdarzeń jest sprzeczna z logiką.

Akcja toczy się w XVI-wiecznej Danii.
W siódmym tomie Sagi o Ludziach Lodu, opisywane są losy Tancreda i Jessici.
Ich wielkiej miłości i przeciwności jakie ma pokonać.
Zarysowana jest sytuacja polityczna Danii.
Nasi protagoniści są mimowolnie w nią uwikłani.

Mimo wielu mankamentów, powieść czyta się szybko, ponieważ wciąga.

"Dla kogoś, kogo kocha się tak bardzo, człowiek jest zdolny uczynić to, co wydaje się nieprawdopodobne."

"Zamek duchów" czyta się jak dosyć ciekawą powieść przygodową.
Jednak w żadnym stopniu nie powala stylem, nie ma mowy o pisarskim kunszcie.
Może to wina tłumaczki, jednak mam wrażenie że dla Margit Sandemo, liczyła się ilość nie jakość.
Przez co autorce udało się napisać ponad sto czterdzieści książek.

Dialogi stoją na niskim poziomie, w związku z czym nie uwypuklają cech...