Objętość tej książki może sugerować, że to będzie przyjemność na dwa wieczorki. Jednak niemożliwością jest ją przeczytać w tak krótkim czasie.

To nie jest grzeczna historyjka, napisana ładnym językiem. Powieść jest bardzo wulgarna, zniesmacza czytelnika, a nawet obrzydza; męczy, drażni, irytuje, ma się ochotę często wyrzuć tą książkę za okno, ale nie, bo ciekawość zżera, co dalej się wydarzy.

Autorka przedstawia naprawdę trudne historie, dramaty ludzkie, za pomocą pozornie prostych zdań. Nie bawi się w kwieciste opisy, stawia na dobrą fabułę i dobrze wykreowanych bohaterów. Jednak nie ma tu przypadkowych słów, wszystkie mają swoje miejsce i sens.

Elfriede Jelinek jest bardzo dobrą obserwatorką rzeczywistości. Dostrzega ludzkie wady, słabości i namiętności. I to przekłada się na bohaterów jej powieści- są bardzo ludzcy przez to, że nie są idealni, piękni i cudowni a wszystko w ich życiach po prostu świetnie się układa. Tutaj nic się nie układa, dramaty wyskakują niemal z każdej strony; jest dużo smutku, bólu i rozczarowań.

"Wykluczeni" to powieść wymagająca- wymaga od czytelnika dużo uporu, pełnego skupienia, zaangażowania. W zamian daje ciężkostrawną, nieprzyjemną w odbiorze opowieść, ale jakże wciągającą. Nie jest to prosta "rozrywka", nie. Ale jest w niej coś wyjątkowego. I nawet drobna nuda, która gdzieniegdzie się tu wkrada, nie jest zwyczajnie nudna.

Gorąco polecam.

Objętość tej książki może sugerować, że to będzie przyjemność na dwa wieczorki. Jednak niemożliwością jest ją przeczytać w tak krótkim czasie.

To nie jest grzeczna historyjka, napisana ładnym językiem. Powieść jest bardzo wulgarna, zniesmacza czytelnika, a nawet obrzydza; męczy, drażni, irytuje, ma się ochotę często wyrzuć tą książkę za okno, ale nie, bo ciekawość zżera,...