Zamiatin powieść „My” pisał w latach 1920-1921. Jest to jedna z klasycznych książek antyutopijnych, pierwowzór dzieł Huxleya i Orwella. O tematyce książki można wiele dowiedzieć się z polskiej Wikipedii https://pl.wikipedia.org/wiki/My_(powie%C5%9B%C4%87). Wydaje mi się, że opis tam zamieszczony jest na tyle rozbudowany, że nie ma potrzeby powielania go w mojej opinii. Skupię więc się na odczuciach.
Przede wszystkim spodziewałem się po tej książce bardzo wiele, uwielbiam „Rok 1984” i wysoko cenię „Nowy wspaniały świat”. Wizje przyszłości, które służą ukazaniu naszych ludzkich słabości od dzieciństwa zajmowały szczególne miejsce w mojej biblioteczce. Jednym z kluczowych elementów dobrej książki antyutopijnej jest na pewno wiarygodnie zarysowany i przemyślany świat. I tego Zamiatinowi odmówić nie można. Mamy tu interesujące rozwiązania przestrzenne (szklane domy, latające pojazdy), odpowiednie do opisanych czasów prawa (nielegalne macierzyństwo, dekalog godzinny, dni seksualne), święta (dzień jednomyślności), instytucje (urząd opieki). Wszystko to daje nam klarowne wyobrażenie o tym, jak ten świat działa. Innym kluczowym czynnikiem sondującym jakość dzieła tego typu są postaci. I podobnie jak powyżej, tak i w tym wypadku Zamiatin wykreował grupę interesujących bohaterów: wątpiącego Д-503, walczącą I-330, sentymentalną O-90, lirycznego R-13, tajemniczego S, romantyczną Ю czy władczego Dobroczyńcę. Są to postaci często jednowymiarowe, co jednak nie przeszkadza w odbiorze. Taki właśnie był zamysł autora, tak to miało w jego świecie wyglądać. Ostatnim ważnym ogniwem dobrej antyutopii są wydarzenia i styl w jakim zostały opisane. I tu niestety mam zarzut do rosyjskiego pisarza. Jego powieść czyta się koszmarnie, czasami miałem wrażenie że łatwiej byłoby mi zapoznać się z podręcznikiem do matematyki ekonomicznej dla zaawansowanych. Nie chodzi o to, że nadużywał on terminologii naukowej, po prostu stosowana składnia daleko odbiega od znanym mi standardów. Może była w tym jakaś oryginalność, jednak nie dostrzegam jego dalszych następców. Za dużo tu skrótów a za mało opisów. Mnie osobiście ta lektura niewiarygodnie zmęczyła, a niektóre strony musiałem czytać po trzy razy aby dokopać się do ich sensu. Może byłem zmęczony, a może to zwykły proces starzenia dzieła. W każdym razie pod tym względem daleko ustępuje ona innym znanym mi dziełom antyutopijnym.
„My” to na pewno klasyka gatunku i z tego powodu warto ją znać. Nie nastawiałbym się jednak, że to lektura łatwa i przyjemna, wręcz odwrotnie, dobrnięcie do końca, mimo niedużych rozmiarów, wymaga pewnej dozy samozaparcia. Nie bez kozery na półkach sklepowych nadal brylują książki Orwella i Huxleya a nie powieść Zamiatina. Ja osobiście nie polecam.

Zamiatin powieść „My” pisał w latach 1920-1921. Jest to jedna z klasycznych książek antyutopijnych, pierwowzór dzieł Huxleya i Orwella. O tematyce książki można wiele dowiedzieć się z polskiej Wikipedii https://pl.wikipedia.org/wiki/My_(powie%C5%9B%C4%87). Wydaje mi się, że opis tam zamieszczony jest na tyle rozbudowany, że nie ma potrzeby powielania go w mojej opinii....