„Syn Lema napisał króciutką, zwięzłą książeczkę o ojcu. Bardzo to sympatyczne, zabawne, nieprzesłodzone, pełne anegdot obrazujących życie z geniuszem pod jednym dachem. Lem wyłania się z tego jako typowy twórczy mizantrop, niełatwy w relacjach międzyludzkich, samotnik wiecznie zamyślony, roztargniony, trochę abnegat, mało cierpliwy wobec głupców i osób zabierających mu jego cenny czas, niezbyt skłonny do drobiazgowego przestrzegania zasad savoir-vivre, besserwisser, z nietuzinkowym poczuciem humoru, pirat drogowy i wielki miłośnik słodyczy. Dowiedziałem się też m.in., że z własnych książek Lem najbardziej cenił "Cyberiadę", że zainteresował się "Gwiezdnymi Wojnami" (choć niesmaczyło go łamanie praw fizyki) i oglądał Star Trek (choć sarkał i narzekał :)) i że przyjaźnił się z Władysławem Bartoszewskim. Do tego jest tu trochę prywatnych fotografii i fragmenty korespondencji Lema, miejscami bardzo zabawnej.

Przede wszystkim jednak świetne anegdoty - jak ta na przykład:

"Kiedy w 1953 roku gruchnęła wieść o śmierci Stalina, ojciec był akurat w Zakopanem i z miejscówką w kieszeni wybierał się na Kasprowy. Wśród literatów wywiązała się dyskusja, czy w tak dramatycznych okolicznościach wypada zjeżdżać na nartach. Ojciec postanowił w zarodku stłumić tę narciarską dywersję: - To chyba jakaś prowokacja. Słońce nie umiera - powiedział. Po czym pojechał do Kuźnic".

Albo ta:

Żona Lema wychodzi wcześniej z pracy, dostrzega rodzinny samochód na parkingu przed sklepem i zajmuje miejsce pasażera z przodu. Lem wraca ze sklepu, wkłada zakupy do bagażnika i, nie zauważając żony, zasiada za kierownicą. "Basia, początkowo oburzona, siedzi cicho. Wyjeżdżają z parkingu - Basia czuje narastające zaniepokojenie. Gdyby się znienacka odezwała, Staszek mógłby się przestraszyć i spowodować wypadek. Samochód zatrzymuje się na światłach. Zamyślony mąż z nudów myje spryskiwaczem szybę, rutynowo oblewając czekających na tramwaj. Zaczyna się rozglądać. Jego wzrok zatrzymuje się na wykładzinie podłogowej po stronie pasażera. Dostrzega tam czyjeś nogi. W damskich butach i rajstopach. Z oczami wielkimi jak spodki: - Basiu, co ty tu robisz? Przecież jesteś w pracy!"”

„Syn Lema napisał króciutką, zwięzłą książeczkę o ojcu. Bardzo to sympatyczne, zabawne, nieprzesłodzone, pełne anegdot obrazujących życie z geniuszem pod jednym dachem. Lem wyłania się z tego jako typowy twórczy mizantrop, niełatwy w relacjach międzyludzkich, samotnik wiecznie zamyślony, roztargniony, trochę abnegat, mało cierpliwy wobec głupców i osób zabierających mu jego...