Drogi Czytelniku, zamknij oczy i pomyśl o Bestsellerowej Książce Bardzo Znanego Autora, której nie przeczytałeś. Przypomnij sobie pozycje z literackiego kanonu, których nie znasz i pozwól sobie (po raz ostatni) poczuć wstyd na myśl o tym zaniedbaniu. Nie otwieraj oczu - zastanów się nad niekończącą się Listą Książek, Które Chcesz Przeczytać i opanuj drżenie serca, które lepiej niż Ty rozumie absurd tego zadania. Ogarniają Cię wyrzuty sumienia na myśl o dziełach literackich, które jako człowiek na poziomie, powinieneś znać? Czy podczas rozmów o literaturze, nie uderzyłeś się nigdy w piersi i nie wypowiedziałeś ulubionej formułki bibliofila: "Wstyd się przyznać, ale tego jeszcze nie czytałem"? Jeśli nie masz choćby jednego z powyższych grzechów na czytelniczym sumieniu, pierwszy rzuć kamieniem. Albo przeczytaj publikację Pierre'a Bayarda "Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?".
Ten krótki esej, napisany przez francuskiego profesora literaturoznawstwa, rozprawia się ze szkodliwymi mitami, narosłymi wokół książek i czytania. Wydany we Francji w roku 2007, z miejsca stał się bestsellerem; w kraju nad Wisłą ukazał się drukiem w roku ubiegłym i przeszedł bez większego echa. A szkoda, bo to pasjonujący mini-wykład o tym, co każdy czytelnik wiedzieć powinien, aby pozbyć się negatywnych emocji, jakie często - zbyt często - odczuwamy wobec literatury i lektur: wstydu, winy, wyrzutów sumienia, presji i źle pojętego poczucia obowiązku. Bayard uspokaja, rozgrzesza i pozwala na powrót odnaleźć w czytaniu przyjemność i narzędzie do poznania samego siebie. Wśród licznych paradoksów czytania, wymienia traktowanie książek jako celu samego w sobie, zamiast - drogi do celu:
"(...) powinniśmy pamiętać, że najważniejsze jest to, by mówić o sobie, a nie o książkach, czy też by mówić o sobie poprzez książki (jest to chyba jedyny rozsądny sposób mówienia o literaturze)".*
Ta niewielka książeczka otwiera oczy na kulturowe wymogi i liczne tabu, jakimi obwarowane jest czytanie. W społeczeństwach Zachodu - w coraz mniejszym stopniu, ale jednak - czytanie nobilituje, dodaje powagi i splendoru, w sposób podobny temu, w jaki nowa fryzura i strój potrafią przydać uroku. Pokutuje przeświadczenie, że pewnych książek po prostu nie wypada nie znać, natomiast wszystkie - należy czytać od deski do deski. Wobec tak idealistycznych wyobrażeń o kulturze, głos Bayarda brzmi rozsądnie: przekonuje on, że czasem ważniejsza od przeczytania książki jest umiejętność umiejscowienia jej w kulturowym kontekście. Bayard proponuje również odróżnienie nieczytania od nie-czytania. Podczas gdy pierwsze hasło dotyczy radykalnej postawy, polegającej na niezaglądaniu do książek, pojęcie drugie jest bardziej pojemne i mieści sytuacje mniej skrajne, wynikające głównie z braku dostatecznej ilości czasu na lekturę. Wśród nie-czytanych książek są więc te, które jedynie przekartkowaliśmy i te, które znamy ze słyszenia, są książki, które przeczytaliśmy, ale ich treść (a czasem nawet świadomość ich istnienia) uleciała nam z pamięci, i są wreszcie te, których nie znamy wcale. Powyższa typologia ma przypominać, że obcowanie z książkami to żywy, zmienny proces, a czytanie nie jest jedynym sposobem poznania dzieła. I, przede wszystkim, nie jest sposobem wystarczającym.

Ciąg dalszy opinii pod adresem: http://lezeiczytam.blogspot.com/2016/01/o-pozytkach-pynacych-z-nie-czytania.html

Drogi Czytelniku, zamknij oczy i pomyśl o Bestsellerowej Książce Bardzo Znanego Autora, której nie przeczytałeś. Przypomnij sobie pozycje z literackiego kanonu, których nie znasz i pozwól sobie (po raz ostatni) poczuć wstyd na myśl o tym zaniedbaniu. Nie otwieraj oczu - zastanów się nad niekończącą się Listą Książek, Które Chcesz Przeczytać i opanuj drżenie serca, które...