Do lektury zachęciło mnie to że święty Augustyn jest często przedstawiany jako zwolennik wszechwładnego państwa Platona, będąc ponadto największym antagonistom świętego Tomasza z Akwinu, którego podziwiam. O przywarach filozofii Augustiańskiej wspominała nawet Ayn Rand, czegoś takiego nie mogłem zignorować. Postanowiłem kupić sztandarowe dzieło św. Augustyna.
I co?

Św. Augustyn może się pochwalić dorobkiem większym niż większość jemu podobnych, i jestem świadom że może rzeczywiście jest coś za co można go nie lubić, jednakowoż jeśli chodzi o same "Wyznania" to niewiele książek mnie tak ubogaciło jak ta.
Niezwykle ciekawa biografia i historia nawrócenia wydała mi się szczególnie bliska gdyż i Ja i autor mieliśmy ten sam problem, wyrażający mniej więcej takimi słowami: "Boże daj mi siłę abym się nawrócił, ale jeszcze nie dzisiaj". Innymi słowy obydwoje mieliśmy problem z samodyscypliną, a jak każdy wie najlepsze zamiary nie znaczą nic dopóki pozostają zamiarami.
Augustyn jest ponadto świetnym poetą, a przynajmniej tak mi się wydaje, albowiem przez większość życia byłem faszerowany tą farsą narzucaną przez Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Miło było również przekonywać się o tym że średniowiecze i antyk to nie były tak ciemne wieki jak się powszechnie sądzi, przeciwnie, wiele możemy się z tych epok nauczyć (w pierwszej kolejności tego że jesteśmy bardzo często okłamywani).
Forma "Wyznań" może niektórym nie przypaść do gustu gdyż raz jest to opowiadanie, raz inwokacja do Boga, a innym razem dywagacje filozoficzne, ale w ostatecznym rozrachunku uznaję ją za przystępną.

Wartość filozoficzną nie specjalne mi oceniać ale na uwagę zasługuje księga jedenasta, czyli księga o czasie. Możemy się spotkać ze stwierdzeniami podobnymi do tych jakie przedstawia nam filozofia buddyjska. Tyle że Chrześcijaństwo to coś więcej, a o słuszności tych chrześcijańskich "dodatków" możemy się przekonać patrząc na co niektórych tak zwanych (głównie przez siebie) "oświeconych", których postacie wydają nam się - całkiem słusznie - raczej obłąkane niż mądre. Jeśli miałbym wskazać to w czym Chrześcijaństwo góruje nad tego typu poganami, jest koherencja, dzięki której każdy kościół chrześcijański jest wyraźnie odrębny a jednocześnie obserwujemy swobodny przepływ wiernych między nimi. Podczas gdy bycie buddystą z całą paletą "mistrzów", jest jak bycie chrześcijaninem czczącym tak samo Lutra, Kalwina i Loyolę.

Ogólnie, postać świętego Augustyna z Hippony niebywale mi zaimponowała. Jego umiłowanie wolności, któremu daje wyraz wspominając swoją naukę łaciny, dochodząc przy tym do wniosku że przymus pęta człowieka, cokolwiek by robił. I nie jest to jedyna taka sytuacja, stanowczy sprzeciw wobec przymusu napotykamy tu kilkukrotnie. Na podstawie samych "Wyznań" można dojść do wniosku że ten wielki doktor Kościoła był jednym z pierwszych wolnościowców.

Do lektury zachęciło mnie to że święty Augustyn jest często przedstawiany jako zwolennik wszechwładnego państwa Platona, będąc ponadto największym antagonistom świętego Tomasza z Akwinu, którego podziwiam. O przywarach filozofii Augustiańskiej wspominała nawet Ayn Rand, czegoś takiego nie mogłem zignorować. Postanowiłem kupić sztandarowe dzieło św. Augustyna.
I co?

Św....