Wbrew tytułowi nie jest to książka o samym imperatorze, ale raczej o jego babci, Julii Mezie i o tym jak ona sama postrzegała świat, w którym przyszło jej żyć. Autorka podzieliła tekst na trzy przeplatające się relacje - Mezy, która wspomina swoje wcześniejsze życie, poprzedników Heliogabala (Septymiusza Sewera, Karakallę...), a także obecny czas, w którym stara się kontrolować niesfornego wnuka-władcę Rzymu; biegłych, którzy oceniają imperatora pod kątem psychiatrycznym i pedagogicznym, a także autorów zbioru "Historia Augusta", którzy przekazują w biogramach informacje o kolejnych panach imperium. Sam pomysł bardzo dobry, ale wykonanie ciut gorsze. Opowieść Mezy jest tylko niezła, opinie biegłych nie wydają się specjalnie przekonujące czy odkrywcze, zaś biografie starożytnych historyków zdecydowanie lepiej czytać w (wydanym także po polsku) oryginale niż jako wyrwane fragmenty. Największym problemem książki jest to, że mało w niej tytułowego cesarza - odnoszę wrażenie, że typowa powieść historyczna mogłaby przynieść więcej odpowiedzi na pytania na jego temat niż opinia psychologa X czy psychiatry Y.

Całość czyta się jednak całkiem dobrze, zaś wpleciona recenzja czytelniczki jest najlepszym fragmentem z "przyszłości". Rzucić okiem można, ale nie należy się nastawiać na powieść w stylu czy klasy "Ja, Klaudiusz".

Wbrew tytułowi nie jest to książka o samym imperatorze, ale raczej o jego babci, Julii Mezie i o tym jak ona sama postrzegała świat, w którym przyszło jej żyć. Autorka podzieliła tekst na trzy przeplatające się relacje - Mezy, która wspomina swoje wcześniejsze życie, poprzedników Heliogabala (Septymiusza Sewera, Karakallę...), a także obecny czas, w którym stara się...