Przeczytałam ponownie, żeby utwierdzić się w przekonaniu, które ze względu na dość długi czas, jaki minął od ostatniej lektury, zdążyło nieco już osłabnąć.
I wzmocniłam je znowu na czas jakiś. :-)
Nie oglądałam żadnej z ekranizacji tej powieści, bo miałam wrażenie, że obie podążają za całkowicie chybionym opisem powyżej. Moim zdaniem bowiem ojciec Katarzyny Sloper wcale nie był okrutnikiem, który pastwił się nad dwojgiem zakochanych. Był zdrowym na rozumie, doświadczonym człowiekiem, który nie zawahał się być stanowczy - może w nie całkiem przyjemny sposób, ale nie potrafię źle go oceniać.
Katarzyna nie była zbyt mądra, czego dowodzi jej postępowanie nie tylko przed, ale i po zerwaniu zaręczyn z cynicznym karierowiczem - i ostatecznie decyzja ojca, choć twarda, wyszła jej zdecydowanie na dobre. A że zdecydowała się zostać sama do końca życia? No cóż, przypuszczam, że brakiem zaufania w stosunku do ogółu mężczyzn opłaciła poprzednią, nieco żałosną naiwność...

Przeczytałam ponownie, żeby utwierdzić się w przekonaniu, które ze względu na dość długi czas, jaki minął od ostatniej lektury, zdążyło nieco już osłabnąć.
I wzmocniłam je znowu na czas jakiś. :-)
Nie oglądałam żadnej z ekranizacji tej powieści, bo miałam wrażenie, że obie podążają za całkowicie chybionym opisem powyżej. Moim zdaniem bowiem ojciec Katarzyny Sloper wcale nie...