Życie na prowincji czy egzystencja w mieście - tego typu rozważania przypominają zwykle dyskusję o wyższości Świąt Wielkiej Nocy nad Świętami Bożego Narodzenia, ale trudno ich uniknąć (podobnie jak trudno uniknąć świątecznego porównania) w trakcie lektury pierwszego tomu przygód głównego inspektora Richarda Jury, bo właśnie w okresie świątecznym i na - z pozoru sielskiej - angielskiej prowincji rozgrywa się akcja kryminału Marthy Grimes.
"Pod Huncwotem" opiera się na - moim zdaniem nieco przewrotnym, ale jednocześnie intrygującym - połączeniu bardziej typowej dla środowiska wielkomiejskiego intrygi kryminalnej z realiami spokojnego miasteczka, po którym spodziewać można by się było co najwyżej drobnej przestępczości i niewielkich skandalików obyczajowych. Bo oto w Long Piddleton, gdzie każdy zna każdego (a niektórzy znają pozostałych bardziej niż można by sobie życzyć), pojawia się seryjny morderca - na 'dobry' początek giną dwaj nieznani lokalnej społeczności mężczyźni - "obcy", jak wyrażą się o nich mieszkańcy - ale na tym nie koniec, bo przestępca wydaje się dopiero rozkręcać. Kolejne morderstwa łączy miejsce znalezienia zwłok i przejawy nieco makabrycznego poczucia humoru sprawcy - pierwsza ofiara zostaje znaleziona w piwnicy pubu "Pod Huncwotem" zanurzona głową w beczce z piwem, druga - na belce nad pubem "Pod Jackiem i Młotem", gdzie 'zastępuje' drewnianą figurę kowala. Do rozwiązania zagadki i ujęcia seryjnego mordercy zostają oddelegowani główny inspektor Nowego Scotland Yardu - Richard Jury oraz sierżant-hipochondryk - Wiggins.
Londyńskim policjantom przyjdzie zmierzyć się nie tylko z przebiegłym przestępcą, ale i z mieszkańcami Long Piddleton, będącymi mniej lub bardziej jaskrawym ucieleśnieniem małomiasteczkowej mentalności. W śledztwie pomagać (i przeszkadzać) będą: skłonny do plotek posterunkowy Pluck i nie mniej od niego gadatliwy pastor Smith, wścibska i wszędobylska Amerykanka z tytułem szlacheckim - lady Agatha Ardry, pisarz bez talentu - Oliver Darrington i jego "szparka sekretarka" Sheila Hogg, były pracownik Ministerstwa Wojny Willie Bicester-Strachan i jego wyniosła małżonka Lorraine, nieco zahukana poetka Vivian Rivington z siostrą Isabel, biseksualny sprzedawca antyków Marshall Trueblood, urzekający właściciel jednego z pubów, Simon Matchett oraz wykładowca literatury francuskiej, spadkobierca ogromnej fortuny, który dobrowolnie zrzekł się tytułu lorda - Melrose Plant. Małe angielskie miasteczka to oczywiście również klasa robotnicza - służba, obsługa pubów, mieszkańcy o nieco mniej szlachetnym pochodzeniu, ale za to o równie wyrazistych charakterach i osobowościach.
Taki kryminał - z mocno zaakcentowanym i rozbudowanym tłem społeczno-obyczajowym - czyta się szybko i przyjemnie - do tego stopnia, że po lekturze ostatniej strony człowiek marzy o małym domku na prowincji, filiżance herbaty i muffinkach z rodzynkami, nawet jeśli miałaby to być prowincja z nieco wyższym współczynnikiem przestępczości.
Jest jednak małe ale. Otóż tak mocny akcent położony na realiach Long Piddleton sprawił, że - przynajmniej moim zdaniem - zbrodnia została zepchnięta na dalszy plan i wynik śledztwa nie był dla mnie zaskoczeniem, a do tego poczułam pewne rozczarowanie, bo skrycie liczyłam na to, że jeszcze jedna z postaci okaże się być współwinna zbrodni. Do tego pewien zgrzyt wprowadza nadmierna skłonność mieszkańców prowincji do alkoholu - gdyby tak usiąść nad książką z kartką papieru i długopisem i wypisać wszystkie trunki spożywane przez bohaterów, okazałoby się, że każda postać 24 godziny na dobę jest na rauszu. Co gorsza, nawet policjant po wypiciu podczas jednego wieczoru kieliszka wina, kieliszka porto i kieliszka whisky (zazdroszczę mocnej głowy) siada za kółkiem. Zgroza.
I pewnie dlatego - obruszona i nieco rozczarowana - dałam książce jedynie (a może aż?) ocenę dobrą.

Życie na prowincji czy egzystencja w mieście - tego typu rozważania przypominają zwykle dyskusję o wyższości Świąt Wielkiej Nocy nad Świętami Bożego Narodzenia, ale trudno ich uniknąć (podobnie jak trudno uniknąć świątecznego porównania) w trakcie lektury pierwszego tomu przygód głównego inspektora Richarda Jury, bo właśnie w okresie świątecznym i na - z pozoru sielskiej -...