Usiadłam wczoraj. Nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Powinnam się uczyć historii, przecież matura niedługo. Jednak nie mogłam. No tak, nic dziwnego, przecież zostałam zjedzona w całości. Zjedzona, a raczej pożarta, bez żadnej zbędnej nadziei, przez cierpiącą Rosję. Nie mając wiele sił i czasu, sięgnęłam po coś, co od dawna chodziło mi po głowie( odkąd zobaczyłam to: https://www.youtube.com/watch?v=f1n52bn1BxE). "Łagodna" Dostojewskiego. Króciutkie opowiadanie mojego mistrza. O czym tak naprawdę jest? Nie wiem. Czemu? Tego nie da się określić, jest to opowieść smutna, do szpiku kości przesiąknięta rosyjską melancholią. Dla mnie to opowiadanie o "chorym" człowieku i jeszcze bardziej "chorej" dziewczynie. "Chorych" życiach, które splotły się w jedno. Okazało się to dla nich trujące. O czym jest ta książka? Nie wiem, wiem tylko, że ma w sobie drugie dno, tajemnicze przejście, którego drzwi dopiero lekko uchyliłam, a chcę tam wejść.
Polecam, ale głównie duszom odczuwającym wieczny weltschmerz, szukającym czegoś, tylko w tym problem, że nie wiadomo czym to "coś" jest. Piękna historia, która pomimo swojego realizmu, rzeczywiście jest czystą fantastyką.

Usiadłam wczoraj. Nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Powinnam się uczyć historii, przecież matura niedługo. Jednak nie mogłam. No tak, nic dziwnego, przecież zostałam zjedzona w całości. Zjedzona, a raczej pożarta, bez żadnej zbędnej nadziei, przez cierpiącą Rosję. Nie mając wiele sił i czasu, sięgnęłam po coś, co od dawna chodziło mi po głowie( odkąd zobaczyłam to:...