Jesień zaczęła się już na dobre - za oknem szaro i ponuro, a w dodatku zapowiada się na deszcz.

Czy taka pogoda nie kojarzy Wam się z czytaniem klasyków? Lubicie po nie sięgać?

Dla mnie dawniej klasyki kojarzyły się z lekturami, ale stopniowo zaczęłam się do nich przekonywać w liceum, aczkolwiek nadal rzadko po nie sięgam. Wyjątkiem była „Łagodna”, ale akurat tę pozycję m u s i a ł a m przeczytać na zajęcia z literatury rosyjskiej i o rany, nie macie pojęcia jak ciężka była ta przeprawa i ile nerwów mnie kosztowała!

Historia ta pokazuje nam rozterki duchowe młodej kobiety w nieco bardziej odległych czasach. Już na pierwszych stronach dowiadujemy się o tym, że żona głównego bohatera, zmarła w wyniku strasznego wypadku, a właściwie samobójstwa, toteż jest on zmuszony do czuwania przy jej zwłokach. W trakcie tej czynności podejmuje się licznych przemyśleń dotyczących ich wspólnego, jakże krótkiego wspólnego życia. Para ta poznała się w lombardzie, gdzie on był sprzedawcą, a jednocześnie i właścicielem, natomiast ona - przychodziła do niego regularnie, w celu sprzedania swoich rodzinnych pamiątek. Pozwoliło to na ich połączenie, jednak dziewczyna w swej młodzieńczości, została stłamszona przez swego wybranka, który oczekiwał od niej zbyt wiele i stał się jej tyranem.

Mimo swej krótkiej formy, książka sprawiła mi niezwykle wiele odrazy (?) co do głównego bohatera. Przebrnięcie przez nią nie było łatwe, przez co nie wiedziałam, czy lepiej przeczytać ją na jeden raz, czy też robić liczne przerwy w jej czytaniu. To jak toksyczny był to związek, mogą się przekonać tylko i wyłącznie osoby, które same sięgną po książkę.

Jesień zaczęła się już na dobre - za oknem szaro i ponuro, a w dodatku zapowiada się na deszcz.

Czy taka pogoda nie kojarzy Wam się z czytaniem klasyków? Lubicie po nie sięgać?

Dla mnie dawniej klasyki kojarzyły się z lekturami, ale stopniowo zaczęłam się do nich przekonywać w liceum, aczkolwiek nadal rzadko po nie sięgam. Wyjątkiem była „Łagodna”, ale akurat tę pozycję...

mam mieszane uczucia, ale mnie wzruszyla. z pewnoscia sklania do refleksji.

mam mieszane uczucia, ale mnie wzruszyla. z pewnoscia sklania do refleksji.

Wstrząsająca książka, pełna nieokiełznanych emocji, które targają oszalałym z rozpaczy mężczyzną po samobójczej śmierci jego żony. Krótkie arcydzieło z fundamentalnym przesłaniem. Kto nigdy nie zadawał sobie pytania, jakie słowa można uznać w życiu za najstraszniejsze, ten po lekturze „Łagodnej” będzie już wiedział, że te słowa to: "Za późno". W słowach tych nie tak boli to, że już nie będzie się czegoś móc, tylko to, że się mogło, a nie wykorzystało się szansy.

Dochodząca do człowieka informacja o tym, że na coś jest już za późno, wyznacza kres kolejnych rozdziałów przebywanej drogi. Bo to raz za późno na naukę, kiedy indziej na robienie kariery, innym razem na miłość, na leczenie, na zmianę życia, aż wreszcie za późno na życie… Tylko na zgaśnięcie światła jest zawsze za wcześnie.

Pstryk, i po wszystkim.

Wstrząsająca książka, pełna nieokiełznanych emocji, które targają oszalałym z rozpaczy mężczyzną po samobójczej śmierci jego żony. Krótkie arcydzieło z fundamentalnym przesłaniem. Kto nigdy nie zadawał sobie pytania, jakie słowa można uznać w życiu za najstraszniejsze, ten po lekturze „Łagodnej” będzie już wiedział, że te słowa to: "Za późno". W słowach tych nie tak...

Rewelacyjne opowiadanie - jeden z lepszych krótkich tekstów napisanych przez tego znakomitego pisarza; polecam wszystkim, którzy lubią dobrą prozę

Rewelacyjne opowiadanie - jeden z lepszych krótkich tekstów napisanych przez tego znakomitego pisarza; polecam wszystkim, którzy lubią dobrą prozę

Opowiadanie było utrzymane w konwencji monologu. Dotyczyło niedalekich wspomnień. Oboje bohaterowie (małżonkowie) cierpieli, każde z nich w inny sposób – wypowiedzi należało rozpatrywać na płaszczyźnie psychologicznej. Oboje nie rozumieli się, chociaż każde darzyło dobrym uczuciem tę drugą osobę (na swój sposób). Autor podjął trudny temat – dotyczący śmierci bliskiej osoby. Przyczyną samobójstwa kobiety był brak szczęścia oraz wrażliwość tej młodziutkiej (szesnastoletniej) żony.

Książka była lekturą szkół średnich w klasach trzecich (w okresie PRL). Czytałem wydanie piąte z 1982 roku, które miało nakład 100 000 + 150 egzemplarzy.

Opowiadanie było utrzymane w konwencji monologu. Dotyczyło niedalekich wspomnień. Oboje bohaterowie (małżonkowie) cierpieli, każde z nich w inny sposób – wypowiedzi należało rozpatrywać na płaszczyźnie psychologicznej. Oboje nie rozumieli się, chociaż każde darzyło dobrym uczuciem tę drugą osobę (na swój sposób). Autor podjął trudny temat – dotyczący śmierci bliskiej osoby....

Niesamowita! Bardzo lubię Dostojewskiego ("Zbrodnię i karę" też, mimo że lektura szkolna),a tu został pokazany majstersztyk, idealny do analizy psychologicznej głównego bohatera.

Niesamowita! Bardzo lubię Dostojewskiego ("Zbrodnię i karę" też, mimo że lektura szkolna),a tu został pokazany majstersztyk, idealny do analizy psychologicznej głównego bohatera.

Ona 16 lat On 41 , i zdziwiony że wyskoczyła mu nie tylko z rąk ...

Ona 16 lat On 41 , i zdziwiony że wyskoczyła mu nie tylko z rąk ...

Czytałam tę książkę bardzo późną porą, dla zabicia czasu w bezsenną noc. Wywarła na mnie niemałe wrażenie, po skończonej lekturze nie wyrzuciłam jej szybko z głowy. Smutna historia z tragicznym zakończeniem. Główny bohater niejednowymiarowy, popełnił wiele błędów, ale nie był złym człowiekiem. Ode mnie 7,5/10.

Czytałam tę książkę bardzo późną porą, dla zabicia czasu w bezsenną noc. Wywarła na mnie niemałe wrażenie, po skończonej lekturze nie wyrzuciłam jej szybko z głowy. Smutna historia z tragicznym zakończeniem. Główny bohater niejednowymiarowy, popełnił wiele błędów, ale nie był złym człowiekiem. Ode mnie 7,5/10.

tak, studium psychologiczne małżeństwa i wszystko spoko, z tym, że bardzo patologiczne podejście głównego bohatera, może jest to tak zrobione, żeby ukazać problem ale troche xd

tak, studium psychologiczne małżeństwa i wszystko spoko, z tym, że bardzo patologiczne podejście głównego bohatera, może jest to tak zrobione, żeby ukazać problem ale troche xd

Narratorem tego króciutkiego opowiadania jest mężczyzna, który jest małżonkiem tytułowej Łagodnej. Dostojewski zgłębia od strony psychologicznej związek tej pary.
Ich relacja jest nieszczęśliwa, po początkowej fascynacji dochodzi między nimi do tarć. Dostojewski już 150 lat temu stworzył dzieło, które jest ponadczasowe. Małżeństwo żyje niby razem, a jednak jedynie obok siebie, nie dzielą swoich trosk, są sobie obojętni.
Świetna literatura.

Narratorem tego króciutkiego opowiadania jest mężczyzna, który jest małżonkiem tytułowej Łagodnej. Dostojewski zgłębia od strony psychologicznej związek tej pary.
Ich relacja jest nieszczęśliwa, po początkowej fascynacji dochodzi między nimi do tarć. Dostojewski już 150 lat temu stworzył dzieło, które jest ponadczasowe. Małżeństwo żyje niby razem, a jednak jedynie obok...