Anarchista na okładce daje błędne wyobrażenie o zawartości tej krótkiej rozprawki. Thoreau anarchistą nie jest, a obywatelskie nieposłuszeństwo przedstawione jest jako sprzeciw wobec państwa, które nie jest wcale świętością. Można (i trzeba) się opierać przeciwko państwu, jeśli narzuca swoim obywatelom konkretne zachowania, które część z nich może uznać za niemoralne. Nadmienię, że w poprzednim zdaniu występuje ważna symbolika - chodzi głównie o słowo "narzucać". Wspominam o tym, gdyż wielu moich rodaków traktuje stwierdzenie: " Od dzisiaj można kupić produkt X legalnie", jako swoisty nakaz na jego kupno; oczywiście taki ciąg rozumowania jest bzdurny.

Rozumując dalej, Thoreau twierdzi, że w państwie (a konkretniej na terenie tego państwa) mogą żyć osoby, które nie uznają zwierzchności tegoż rządu. Powinno się dać im spokój, o ile postępują w myśl sprawiedliwości i bycia "dobrym sąsiadem". Naszym obowiązkiem jako obywatela jest nieposłuszeństwo, powiedzenia głośno NIE, gdy rządzący żądają od nas czegoś, czego my nie chcemy spełnić.

Podsumowując, książeczka jest pozycją wartą zasięgnięcia i zadumy. Na pewno się nie zgodzimy z częścią postulatów , lecz jestem przekonany, że jest to świetna okazja na weryfikację i sprawdzenie logiki\konsystencji naszych poglądów. Ostatecznie, pozycja dobra, ciekawa choć nie wybitna.

Anarchista na okładce daje błędne wyobrażenie o zawartości tej krótkiej rozprawki. Thoreau anarchistą nie jest, a obywatelskie nieposłuszeństwo przedstawione jest jako sprzeciw wobec państwa, które nie jest wcale świętością. Można (i trzeba) się opierać przeciwko państwu, jeśli narzuca swoim obywatelom konkretne zachowania, które część z nich może uznać za niemoralne....