"Czy nigdy się pani nie zastanawiała, że ten nędzny klown może mieć duszę, żywą, walczącą duszę ludzką,uwięzioną w tym krzywym, pokracznym ciele, zmuszoną dla niego harować? Pani, która zdaje się tak tkliwa... która lituje się nad ciałem w stroju błazna i dzwonkach... czy pani nigdy nie pomyślała o nieszczęsnej duszy, nie posiadającej nawet błazeńskiego łachmana dla okrycia strasznej swej nagości? Pomyśleć, jak drżeć musi z zimna, smagana wstydem i bólem wobec wszystkich tych ludzi... czując ich urąganie niby uderzenie bata... ich śmiechy piekące niby rozpalone żelazo! Pomyśleć, jak rozgląda się wokół... tak bezsilna wobec nich wszystkich... bo góry nie chcą na nią runąć... skały nie mają serca, by ją osłonić... zazdroszcząc szczurom, które mogły wleźć w jakąś dziurę i ukryć się... i niech pani pamięta, że dusza jest niema... nie posiada głosu, by wykrzyczeć swą nędzę... musi cierpieć, cierpieć, cierpieć..."
Powieść piękna, wzruszająca, wspaniała.

"Czy nigdy się pani nie zastanawiała, że ten nędzny klown może mieć duszę, żywą, walczącą duszę ludzką,uwięzioną w tym krzywym, pokracznym ciele, zmuszoną dla niego harować? Pani, która zdaje się tak tkliwa... która lituje się nad ciałem w stroju błazna i dzwonkach... czy pani nigdy nie pomyślała o nieszczęsnej duszy, nie posiadającej nawet błazeńskiego łachmana dla okrycia...