Musi to być niewątpliwie wybitna książka skoro ponad rok po przeczytaniu jej postanowiłam napisać o swoich odczuciach, tylko dlatego, że ciężko mi o niej zapomnieć.
Pewne jest, podobnie jak napisało wielu moich poprzedników, że to niełatwa powieść, co jednak jest jej dużym plusem. Nie da się jej przeczytać w jeden, dwa wieczory, a co za tym idzie- smakować, delektować się treścią oraz kunsztem pisarskim niesamowitego Victora Hugo.
Może i nie mogłam przebrnąć przez rozdział, w którym autor opisuje katedrę od fundamentów po sam dach, aczkolwiek, o ile uboższi bylibyśmy nie znając dokładnie jej wnętrza. Dzięki tak starannemu przybliżeniu budowli, staje się ona dla czytelnika bliższa i czuje się w niej swojsko. Może i nie mogłam przebrnąć przez ten rozdział i odkładałam książkę kilka razy, ale nie żałuję poświęconego mu czasu.
Myślę, że coś, co czyni "Katedrę..." tak wspaniałą jest ten specyficzny klimat budowany od samego początku. To coś, czego szukam w każdej powieści. Tajemnica, ciarki na plecach, multum emocji- nic więcej nie trzeba dodawać. Towarzyszą mi one nawet teraz, co podkreślam, ponad rok po przeczytaniu jej ostatniego zdania.
Książka jest oparta na wielowątkowej, zaskakującej fabule, w którą zagłębiałam się z ciekawością dziecka. Ileż było momentów, kiedy zapominałam o bożym świecie i z wypiekami na policzkach myślałam, co będzie dalej.
Victor Hugo napisał coś wybitnego. Jednak świadczy o tym nie ilość gwiazdek przyznanych przez użytkowników tego portalu. Mówi nam o tym wciąż niegasnąca popularność i spora rzesza fanów dzieła wydanego przecież tak dawno.

Musi to być niewątpliwie wybitna książka skoro ponad rok po przeczytaniu jej postanowiłam napisać o swoich odczuciach, tylko dlatego, że ciężko mi o niej zapomnieć.
Pewne jest, podobnie jak napisało wielu moich poprzedników, że to niełatwa powieść, co jednak jest jej dużym plusem. Nie da się jej przeczytać w jeden, dwa wieczory, a co za tym idzie- smakować, delektować się...