Książka "Kołatanie" autorstwa Artura Żaka jest poruszającą powieścią, która przenosi czytelnika do świata słowiańskich wierzeń.
Chyba jeszcze nigdy dotąd nie czytałam niczego podobnego. Ta lektura zdecydowanie wyróżnia się nowatorskim podejściem do motywów słowiańskich, związanych z wierzeniami i życiem na wsi.
Opowiadana historia skupia się na dziewiętnastoletnim Piotrze, który spędza czas u swojej babci na wsi, która po śmierci męża pozostała sama. Jednak dusza zmarłego dziadka Bronka nadal przebywa w świecie żywych i nie zamierza odejść. Ma bowiem jeszcze kilka spraw do dokończenia…
Dusza Bronka, która pośmiertnie nadal przebywa wśród swoich bliskich, dodaje powieści dramatyczności, napięcia i tajemniczości.
Autor w mistrzowski sposób wplata wątki magiczne i nadprzyrodzone w realistyczną opowieść, tworząc tym samym niezwykły klimat książki. Postacie są wyraziste, a relacje między nimi budują niesamowitą głębię fabuły.
"Kołatanie" to książka, która porusza i zadziwia. Mogę polecić tę pozycję wszystkim, którzy poszukują czegoś totalnie nowego i innego na rynku wydawniczym.

Książka "Kołatanie" autorstwa Artura Żaka jest poruszającą powieścią, która przenosi czytelnika do świata słowiańskich wierzeń.
Chyba jeszcze nigdy dotąd nie czytałam niczego podobnego. Ta lektura zdecydowanie wyróżnia się nowatorskim podejściem do motywów słowiańskich, związanych z wierzeniami i życiem na wsi.
Opowiadana historia skupia się na dziewiętnastoletnim...

Lubicie książki w nurcie realizmu magicznego?
Jeśli tak, to koniecznie musicie przeczytać "Kołatanie" Artura Żaka 💜.

Zagłębiając się w lekturze tej książki przeniesiecie się do lat dziewięćdziesiątych XX wieku, do niewielkiej wsi w województwie łódzkim, gdzie poznacie dziewiętnastoletniego Piotra, który po śmierci dziadka Bronka zamieszkuje u swojej babci. Chce jej pomóc w trudnym dla niej czasie żałoby i dopilnować gospodarstwa.
Pobyt u babci to dla chłopaka powrót do dzieciństwa - to właśnie tu, u dziadków, mały Piotruś uczył się życia i spędzał beztroski czas. Teraz szykuje się do egzaminów na studia.
U babci Anieli czas upływa niespiesznie, tak samo od wielu lat. Kobieta zachowuje się tak, jakby nic się nie wydarzyło i jej mąż wciąż był obecny w ich domu. Gotuje mu, przygotowuje dla niego miejsce przy stole i stale z nim rozmawia.
Początkowo wszyscy myślą, że babcia przeżywa załamanie i nie radzi sobie z trudną sytuacją. Sam Piotr zaś, uważa że kobieta ma swoje niegroźne "dziwactwa" i stopniowo przyzwyczaja się do jej zachowania.
Nie dziwi go obecność Duszy Bronka, która zamiast odejść wraz z jego śmiercią wciąż tkwi przy swoich najbliższych, by chronić ich przed złem tego świata. To dzięki Niej poznajemy dziadka Bronka i jego historię, dostrzegamy ludzi i widzimy to, czego mężczyzna nie był w stanie zobaczyć za życia. Wspomnienia Duszy dziadka pozwalają lepiej zrozumieć sens wielu rzeczy na ziemi i pojąć motywy jego postępowania.
Pobyt Piotra u babci z każdym dniem staje się dla niego coraz bardziej mistycznym przeżyciem, tym bardziej, że przychodzi dzień, w którym sam zaczyna słyszeć złowróżbne wycie wilka...

Powieść "Kołatanie" Artura Żaka stawia pytanie o to, co dzieje się z nami po śmierci? Czy dusze naszych zmarłych przodków są gdzieś obok nas i nad nami czuwają? Czy możemy z nimi nawiązać więź?
Autor funduje nam magiczną i niezapomnianą podróż przez słowiańskie wierzenia, ludowe przesądy, zabobony i pradawne mity, w których spotkać można zmory, mary, widziadła, wilkołaki i strzygi.
Nieustanne przenikanie się świata realnego z tym, który jest nieuchwytny i nienamacalny jest fascynujące! Nie wiadomo, co jest prawdą, a co tylko ułudą, co robi Dusza, gdy pojawia się Cień...

Książka Artura Żaka to do bólu prawdziwa opowieść o dojrzewaniu, miłości, transformacji społecznej i ustrojowej, poszukiwaniu własnej drogi oraz odwiecznej walce dobra ze złem. Historia obnażająca skrajną głupotę i zaściankowość wiejskiej społeczności, zdolnej do najbardziej okrutnych, mrożących krew w żyłach zachowań...

Cudowna niezapomniana powieść, w której jest wszystko to, czego szukam w naprawdę dobrej literaturze: niebanalna fabuła, świetna narracja, doskonale skrojeni bohaterowie i ta szczypta magii... 🤗🥰♥️! Czytajcie!

Lubicie książki w nurcie realizmu magicznego?
Jeśli tak, to koniecznie musicie przeczytać "Kołatanie" Artura Żaka 💜.

Zagłębiając się w lekturze tej książki przeniesiecie się do lat dziewięćdziesiątych XX wieku, do niewielkiej wsi w województwie łódzkim, gdzie poznacie dziewiętnastoletniego Piotra, który po śmierci dziadka Bronka zamieszkuje u swojej babci. Chce jej pomóc w...

Lata dziewięćdziesiąte XX wieku w... Strugach. Przepięknej, malowniczej wsi z historią w tle. To tam przyjeżdża pewnego upalnego lata młody "mieszczuch" - Piotr. Jego babcia imieniem Aniela od niedawna idzie przez życie zupełnie sama. Jej wnuk, w przerwie do egzaminów na studia, postanawia towarzyszyć wdowie w trudnych dla niej chwilach. Początkowo sceptycznie podchodzi do dziwactw staruszki: słowiańskie wierzenia, zabobony, a jednocześnie tak wielkie pokłady wiary chrześcijańskiej. Z czasem jednak Piotrek się zmienia. Patrzy na babcię przychylnym okiem i... zaczyna ją rozumieć.

Tymczasem dusza zmarłego dziadka - Bronka, nim ruszy w stronę Źródła, tuła się po Strugach i domostwie. Strzeże Anieli, przygląda się Piotrkowi, obserwuje jego decyzje, choć zna ich finał. Nie może odejść. Jeszcze nie. Wszak ma jeszcze tyle do zrobienia...

"Mój świat się skończył. Apokalipsa śmierci zmiotła moje wyobrażenia i plany (...). Pojawiła się wyrwa, którą z czasem coś zacznie wypełniać. Serce wtedy nie będzie już tak mocno kołatało. Będzie jedynie żyło wspomnienie - bardziej lub mniej wyblakłe. Ale zanim to nastąpi... Zanim życie ukołysze ból... Zanim..."

"Kołatanie" jest z pewnością wyjątkową powieścią obyczajową okoloną realizmem magicznym. Klimat wsi z lat dziewięćdziesiątych został odzwierciedlony w idealny sposób. Te wszelkie wierzenia, zabobony, a jednocześnie tak silna, przepełniona prawdą wiara w Boga... Artur Żak stworzył niezwykle przejmującą opowieść o życiu i śmierci. O życiu po śmierci. Rozczulały mnie fragmenty poświęcone babci Anieli i jej tęsknocie za mężem. Ten trzeci talerz z obiadem na stole podany z myślą o Bronku... O jego duszy obecnej w kuchni, przy stole. Te rozmowy ze zmarłym, ta pełna świadomość obecności małżonka... niesamowite. Do tego liczne retrospekcje przywołujące na myśl czasy wojny chociażby...
A po drugiej stronie - Piotrek. Powiew młodości. Pierwsza poważna miłość, motyle w brzuchu, chęć zaimponowania kobiecie, którą obdarzył czystą miłością, a jednocześnie lęk przed tym, co ma nadejść.
Myślę, że czytelnik jest w stanie przewidzieć, jaki finał będzie miała ta historia (tak było w moim przypadku),a jednocześnie chce ją odkrywać kawałek po kawałku. Powoli, bez pośpiechu.

Przyznam szczerze, że moja relacja z tą powieścią jest... skrajnie różna. Już dawno nie doświadczyłam tak dwojakich emocji podczas czytania książki. Początki były trudne. Nie mogłam się odnaleźć w tej historii, przeskoki w czasie i wydarzeniach nie ułatwiały sytuacji. Częściej trafiałam na momenty, które miały moją stuprocentową uwagę, niemniej zdarzało się i tak, że odpływałam myślami gdzieś daleko. Wydaje mi się, że to ciężki momentami sposób pisania Autora powodował, że miałam problem, by przebrnąć przez pewne treści. Przytłoczyła mnie również ilość tragedii, zarówno tych dotyczących głównych bohaterów jak i postaci drugoplanowych, bądź po prostu... mało istotnych.

Mimo to uważam, że "Kołatanie" jest dobrym debiutem powieściowym Artura Żaka, po który warto sięgnąć i wyrobić swoje własne zdanie. Według mnie, nie jest to lektura dla każdego. W moim przypadku obyło się bez zachwytów, jednak ten tytuł z pewnością zostanie w mojej głowie przez dłuższy czas.

Lata dziewięćdziesiąte XX wieku w... Strugach. Przepięknej, malowniczej wsi z historią w tle. To tam przyjeżdża pewnego upalnego lata młody "mieszczuch" - Piotr. Jego babcia imieniem Aniela od niedawna idzie przez życie zupełnie sama. Jej wnuk, w przerwie do egzaminów na studia, postanawia towarzyszyć wdowie w trudnych dla niej chwilach. Początkowo sceptycznie podchodzi do...

Wydanie tej książki jest przepiękne. Żółto-czarne boki uformowane jako las mogą wydawać się na niezwiązane z tematem, jednak ten, kto zaczyna wdrążać się w tą historię wie, że wisielca można spotkać przeważnie w lesie. Uczepionego silnych gałęzi, które pokrywają duże i szerokie liście, których cień niesie schronienie przed letnim upałem. Tam gdzie młodzi ludzie wyznają sobie miłość, gdzie dzieciaki biegają zbierać grzyby, czasami lepiej nie podnosić głowy do góry.
Historia przedstawia losy chłopca, który mógł żyć naprawdę, gdyż jej opowieść bardzo przypomina czasy mojego dzieciństwa. To chłopiec nad którym inni się znęcali, który dostawał manto za to, że był. To opowieść też o jego rodzinie, która nigdy nie była idealna. Ojciec, jedyny żywiciel rodziny pracujący za psie grosze, w słowach swojej żony był wrażliwym człowiekiem. Pił, bo cierpiał, bił ją, bo nadeszły złe czasy i gdyby nie dziadkowie, nie mieli by jak przeżyć miesiąca. W tym wszystkim syn, który o niektórych sprawach dowiadywał się z wielkim opóźnieniem, bo tak postanowili jego rodzice. Bardzo ubolewał nad chwilą, kiedy pragnął odwiedzić swojego dziadka, lecz zabroniono mu tam jechać. Zmarł, zanim zdążył go zobaczyć. To również opowieść babci, która dla innych była niczym szamanka, bo potrafiła przewidzieć, kiedy co złego się stanie. Tu wam wtrącę, że natura potrafi przewidywać przyszłość, tylko nie każdy potrafi i chce z niej czytać. Wiem to, bo uczę się jej od kilku lat i wiem, że się sprawdza. Czasami warto zwrócić uwagę na opisy w książce, bo chcą przekazać nam swoje wartości, ale to my musimy chcieć je znaleźć. Pomimo tego, że książka jest napisana w formie opowieści dorosłego później chłopca, bo dialogów jest jak na lekarstwo, to jednak warto wsłuchać się w jego ból i niezrozumienie dla świata. Tutaj więcej znajdziecie nienawiści i bólu niż w słowie ,,dużo". Tutaj mężczyzna wymierza kobiecie sprawiedliwość. Tutaj starsza kobieta wierzy w życie po śmierci i nadal chciałaby utrzymywać kontakt z mężem, pomimo tego, że odszedł. Tutaj jedyny głos jaki przemawia to jest sumienie wielu ludzi, skargi, pragnienia i kołatanie z dnia na dzień, byle do przodu. Byle coś się wydarzyło i wzeszło w końcu słońce. Potrafi poruszyć serce zwłaszcza tych ludzi, którzy doznali kiedyś niedostatku.

Wydanie tej książki jest przepiękne. Żółto-czarne boki uformowane jako las mogą wydawać się na niezwiązane z tematem, jednak ten, kto zaczyna wdrążać się w tą historię wie, że wisielca można spotkać przeważnie w lesie. Uczepionego silnych gałęzi, które pokrywają duże i szerokie liście, których cień niesie schronienie przed letnim upałem. Tam gdzie młodzi ludzie wyznają...

“To nie słowa, to gesty mają znaczenie”.

Schyłek dwudziestego wieku, niewielka wioska w województwie łódzkim. To tutaj mieszka babcia dziewiętnastoletniego Piotra, kobieta niedawno została wdową. Piotr spędza u niej wakacje, w spokoju przygotowuje się do egzaminu na studia. Chłopak często ma wrażenie, że babcia zachowuje się dziwnie, do każdego posiłku stawia zawsze trzy talerze, twierdząc, że duch dziadka Bronka jest wciąż z nimi. Babcia wierzy w różne rzeczy, w wilkołaki, strzygi, boginie, zmory, wszystko to Piotr traktuje jak wymysł staruszki. Gdy dochodzi do sytuacji, w której i on czuje się niepewnie, zaczyna dostrzegać prawdziwość tajemniczych zdarzeń, słowa babci traktuje poważnie. Bronek po śmierci patrzy w swoją przeszłość, zaczyna dostrzegać i rozumieć pewne rzeczy zupełnie inaczej. Jego ciało odeszło, ale duch ciągle tkwi przy bliskich. Wie, że nie może jeszcze odejść, nie teraz…

Świat realny przenika się tym nierzeczywistym. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje i niepokoi. Fabuła ciekawie poprowadzona, niesie spore emocje. Przeszłość współgra z teraźniejszością, a słowiańskie wierzenia idealnie zostały wplecione w całość. Autor ma lekkie, płynne pióro, zaskakuje pomysłem. Z ciekawością wkraczamy w świat Piotra i innych bohaterów. Narracja toczy się naprzemiennie, mamy perspektywę Piotra i duszy dziadka Bronka. I ten niepokojący Cień.

Przedziwna, fascynująca podróż. Rzeczywistość obok mistycyzmu, teraźniejszość obok przeszłości, wszystko ze sobą tworzy całość, od której trudno się oderwać. Zajmująco ukazany obraz życia na wsi, trudnej powojennej, komunistycznej codzienności, w której nie każdy potrafi się odnaleźć. I teraźniejszość daleka od spokojnej sielanki. Przeżywane dramaty, bolesna przeszłość, o której nie da się zapomnieć i która ma wpływ na teraźniejszość. Zabobony, przesądy, które tkwią w ludziach głęboko. Duchy przodków, wciąż obecne wśród żywych. Szukanie własnej tożsamości, zrozumienie i zaakceptowanie tajemniczych sił. Wartości przekazywane z pokolenia na pokolenie, błędy przodków.

Klimatyczna, fascynująca, specyficzna opowieść. Nie pozostawia obojętnym, zmusza do refleksji. Ukazuje trudną drogę szukania własnej tożsamości i sensu życia. Serdecznie polecam!

https://tatiaszaaleksiej.pl/kolatanie/

“To nie słowa, to gesty mają znaczenie”.

Schyłek dwudziestego wieku, niewielka wioska w województwie łódzkim. To tutaj mieszka babcia dziewiętnastoletniego Piotra, kobieta niedawno została wdową. Piotr spędza u niej wakacje, w spokoju przygotowuje się do egzaminu na studia. Chłopak często ma wrażenie, że babcia zachowuje się dziwnie, do każdego posiłku stawia zawsze trzy...

Połączenie współczesnego świata z realizmem magicznym, opierającym się o dawne wierzenia i zabobony.

Mała wioska, w której wszystko ma swoje znaczenie. Każdy najdrobniejszy gest ze strony natury może być zwiastunem czegoś dobrego, bądź stanowić ostrzeżenie.

I na tle tych wszystkich sytuacji, które graniczą z obłędem, swoją historię snuje Piotr. Zjawiając się u babci, po śmierci dziadka, pomaga jej w codziennych obowiązkach i poznaje nową rzeczywistość, zupełnie odmienną od tej, którą zdążył tak dobrze poznać.

Cudowna to była przygoda.
Uwielbiam realizm magiczny. Do tego słowiańskość, która ma tak wiele do zaoferowania! Która jest niezwykle ciekawa, a tak rzadko doceniana.

„Kołatanie” - tę historię warto poznać!

Połączenie współczesnego świata z realizmem magicznym, opierającym się o dawne wierzenia i zabobony.

Mała wioska, w której wszystko ma swoje znaczenie. Każdy najdrobniejszy gest ze strony natury może być zwiastunem czegoś dobrego, bądź stanowić ostrzeżenie.

I na tle tych wszystkich sytuacji, które graniczą z obłędem, swoją historię snuje Piotr. Zjawiając się u babci, po...

"„To nie słowa, to ge­sty mają zna­cze­nie” – nie­mal krzyk­ną­łem. Słowa już dawno prze­stały co­kol­wiek zna­czyć. Ra­czej za­py­chały ży­cie, niż co­kol­wiek do niego wno­siły. Le­piej uklęk­nąć, niż bić się w pierś i opo­wia­dać ja­kieś pier­doły o współ­czu­ciu i smut­ku. Le­piej spu­ścić głowę, niż opo­wia­dać o cier­pie­niu. Lep­szy do­tyk dłoni niż pu­ste słowa o mi­ło­ści. Słowa są mar­twe. Zo­stało ich wy­po­wie­dzia­nych tak dużo, że już nic nie zna­czą!"

Cześć! Mam dzisiaj ochotę przenieść Was na polską wieś. Co Wy na to?

"Kołatanie" Artura Żaka to historia, w której znajdziecie mnóstwo słowiańskich wierzeń i zabobonów, przeplatających się z wiarą chrześcijańską.

Dziewiętnastoletni Piotrek po sześciu latach nieobecności wraca do Strug, wsi, w której spędzał wakacje. Postanawia pomóc babci Anieli, która niedawno została wdową. Wszyscy uważają, że kobieta potrzebuje pomocy, jednak ona nie dość, że świetnie sobie radzi, to jeszcze dzięki kontaktowi ze zmarłym mężem wie o wszystkim, co się dzieje wokół. Drugim bohaterem książki jest właśnie dziadek Bronek, a dokładnie jego dusza, która odkrywa przed nami skrywane przez lata tajemnice. Jaką rolę odegra zmarły dziadek w życiu swojego wnuka?

Książka Artura Żaka to bardzo ciekawy debiut. Znajdziemy w niej momenty piękne i wzruszające. To historia o dorastaniu, miłości i walce dobra ze złem. Zdecydowanie warta uwagi, w szczególności do osób, które na moment chcą się przenieść tak jak ja do przeszłości i znów wyjechać na wakacje na wieś. Polecam!

"„To nie słowa, to ge­sty mają zna­cze­nie” – nie­mal krzyk­ną­łem. Słowa już dawno prze­stały co­kol­wiek zna­czyć. Ra­czej za­py­chały ży­cie, niż co­kol­wiek do niego wno­siły. Le­piej uklęk­nąć, niż bić się w pierś i opo­wia­dać ja­kieś pier­doły o współ­czu­ciu i smut­ku. Le­piej spu­ścić głowę, niż opo­wia­dać o cier­pie­niu. Lep­szy do­tyk dłoni niż pu­ste słowa...

Kołatanie- historia nieoczywista, tajemnicza, inna.
Gdzie dwa światy przenikają się; gdzie żywi mają czas by pożegnać zmarłych, a ci, co odeszli, by zakończyć swoje dzieła i odejść na zawsze.
Piotr to młody chłopak, na progu dorosłości można by rzec. Wakacje po maturze spędza na wsi, tam przygotowuje się do egzaminów wstępnych a przede wszystkim pomaga babci, która własnie została wdową.
Babcia wierzy, że dziadek chłopca jest wciaż obecny choć niewidzialny; wierzy w duchy, życie pozagrobowe, dawne tradycje i mądrość ludową. Często zna szczegóły wydarzeń o których nie powinna mieć pojęcia..
Dziadek, a właściwie jego dusza, to kolejny bohater tej historii. Poznajemy jego dzieje, marzenia, cele jakie mu przyświecały niegdyś i aktualnie. Jest niewidzialnym opiekunem babci i Piotrka, chroni ich, wyjaśnia tajemnice s przeszłości.
Ta książka ma w sobie coś z magii, dawnych wierzeń. Silnie zakorzeniona w polskiej wsi, w katolicyzmie, a mimo to mocno przebijają się zabobony i naleciałości poprzednich pokoleń. Piękna okładka, a jeszcze piękniejsza zawartość rozlana na kartach tejże książki.
Jeśli szukasz czegoś niebanalnego, czegoś spokojnego ale mimo wszystko chcesz się zanurzyć w powieści interesującej, pochłaniającej..to ta pozycja będzie idealna 💛

Kołatanie- historia nieoczywista, tajemnicza, inna.
Gdzie dwa światy przenikają się; gdzie żywi mają czas by pożegnać zmarłych, a ci, co odeszli, by zakończyć swoje dzieła i odejść na zawsze.
Piotr to młody chłopak, na progu dorosłości można by rzec. Wakacje po maturze spędza na wsi, tam przygotowuje się do egzaminów wstępnych a przede wszystkim pomaga babci, która własnie...

Wiecie, że moja biblioteczki ma pewnie z 1000 książek ( dokładnej liczby nie znam obiecuję, że policzę ) a ta jest moją pierwszą książką z barwionym brzegami 😱😱😱

Przepiękne wydanie ♥️♥️♥️ Jakoś wcześniej nie zwracałam na to uwagi a teraz to jestem zakochana. Okładka szaro brązowa w stylu eko i do tego te barwione brzegi. Cudo, aż szkoda czytać 🤣. Żeby nie zniszczyć. Ta książka ląduje na półce w moich ulubionych.

Do tego fabuła mieszcząca się w latach 90 ubiegłego wieku. To też moje dzieciństwo. Jestem trochę młodsza od głównego bohatera ale doskonale pamiętam tamte czasy.
Od razu na myśl przychodzi mi powiedzenie " Kiedyś to było jakoś fajniej ". Bloki, babcia z dziadkiem na wsi. Wakacje i pierwsze miłości. Aż łezka się kręci.

Historia młodego chłopaka, Piotra, który po śmierci dziadka, jedzie na wieś pomóc babce. Wszyscy podejrzewają, że kobieta sobie nie radzi. A ona po prostu wierzy. Wierzy w życie pozagrobowe, wierzy w magię i tak zwane zabobony. Trzeci talerz dla zmarłego dziadka to już normą w tym domu. Piotra dziwi jeszcze jedno, dlaczego babcia tyle wie, jakby była wróżką. A ona tłumaczy, że dziadek Bronek jej wszystko mówi.
Autor serwuje nam też postrzeganie świata oczami zmarłego Bronka. Przeszłość, wierzenia, zmiana świata na lepsze.

Powiem szczerze, że początki były trudne. Nie do końca rozumiałam sens tej książki ale jak już się wkręciłam to nie mogłam odłożyć. Naprawdę wciągnęła mnie na maksa. Sama historia rodzinna bardzo ciekawa i ujmującą. Do tego słowiańskie wierzenia, przesądy i zabobony robią dobra robotę.

Książka godna polecenia 💪💪💪

Wiecie, że moja biblioteczki ma pewnie z 1000 książek ( dokładnej liczby nie znam obiecuję, że policzę ) a ta jest moją pierwszą książką z barwionym brzegami 😱😱😱

Przepiękne wydanie ♥️♥️♥️ Jakoś wcześniej nie zwracałam na to uwagi a teraz to jestem zakochana. Okładka szaro brązowa w stylu eko i do tego te barwione brzegi. Cudo, aż szkoda czytać 🤣. Żeby nie zniszczyć. Ta...

"Kołatanie" to fascynująca podróż przez słowiańskie wierzenia, ludową mądrość, życiowe prawdy i to wszystko w otoczeniu klimatu wsi lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
To powieść, która jest przepełniona rozważaniami nad życiem i przemijaniem.
Główny bohater Piotr nie przypuszcza jak pobyt na wsi u babci Anieli zaważy na całym jego życiu. To tam przeżyje swoją pierwszą miłość. Tam przekona się, że opowieści o strzygach, zmorach, duszach zmarłych i wilkołakach niekoniecznie są zabobonami. Tam przeżyje tragedię i tam dojrzeje.
Dusza Bronka, dziadka Piotra i męża Anieli po śmierci zostaje jeszcze blisko rodziny. I ten właśnie świat, świat widziany oczyma Duszy Bronka to dla mnie najbardziej magiczna część tej powieści. To skarbnica cytatów! Wsiąknęłam w ten klimat dwóch światów i płynęłam rozkoszując się rozważaniami autora na temat blasków i trudów życia. Te bolesne historie na długo zostaną w mojej pamięci...
To piękna i jednocześnie smutna powieść o dorastaniu, miłości, o burzliwych zmianach społecznych, ciemnej stronie życia w powojennej wsi i walce dobra ze złem. Przenikanie się świata realnego i tego, którego nie widać gołym okiem sprawia, że nie sposób szybko zapomnieć o tej historii. Czy dusze naszych przodków są ciągle obok nas?
Polecam Wam "Kołatanie" zarówno ze względu na piękne wydanie w twardej okładce z barwionymi brzegami, jak również na magiczną i wartościową historię.

"Kołatanie" to fascynująca podróż przez słowiańskie wierzenia, ludową mądrość, życiowe prawdy i to wszystko w otoczeniu klimatu wsi lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
To powieść, która jest przepełniona rozważaniami nad życiem i przemijaniem.
Główny bohater Piotr nie przypuszcza jak pobyt na wsi u babci Anieli zaważy na całym jego życiu. To tam przeżyje swoją pierwszą...