To powinna być lektura obowiązkowa trzypaku z „Pamiętnikiem z Powstania Warszawskiego” Białoszewskiego oraz „Zośką i Parasolem” i „Kamieniami na szaniec” Kamińskiego. Dopiero zderzenie tych trzech optyk daje jako taki obraz tego, co się właściwie wydarzyło w Warszawie w sierpniu i wrześniu 1944 roku.

To powinna być lektura obowiązkowa trzypaku z „Pamiętnikiem z Powstania Warszawskiego” Białoszewskiego oraz „Zośką i Parasolem” i „Kamieniami na szaniec” Kamińskiego. Dopiero zderzenie tych trzech optyk daje jako taki obraz tego, co się właściwie wydarzyło w Warszawie w sierpniu i wrześniu 1944 roku.

Równie dobry byłby tytuł "Po prostu przeżyć".

Równie dobry byłby tytuł "Po prostu przeżyć".

Jedne z ciekawszych wspomnień z Powstania Warszawskiego.

Jedne z ciekawszych wspomnień z Powstania Warszawskiego.

Książka ta to pis przeżyć autora w trakcie Powstania Warszawskiego, bardzo realistyczne i bez patosu. Kurdwanowski nic nie zaciemnia, nie generalizuje, nie heroizuje. Na początku opisuje swój zapał do walki, garnięcie się po broń i na pierwsza linię, później jednak nachodzi strach i utrata wiary w chęć dalszej walki i częste miganie się od niej, a w końcu chęć jedynie przeżycia i w końcówce rzucenie broni i munduru i zlanie się z cywilami w dniu kapitulacji. Autor nie próbuje wybielać swojego zachowania, czy ukrywać się w tłumie całego zrywu. Opisuje tylko to co robi lub widzi, przez co odnosi się wrażenia uczestnictwa w opisywanych wydarzeniach. Z takiej oddolnej perspektywy można nieraz dostrzec więcej niż z ogólnego opisu wydarzeń. Dodatkowo można się dowiedzieć sporo ciekawostek, które umykają metodycznym publikacjom, np. choćby to, że wyrzutnię rakietową Nebelwerfer ze względu na jej charakterystyczny odgłos powstańcy nazywali na Woli "szafą" (od przesuwanej szafy),a na "śródmieściu "krowa" (od muczącej krowy) (same nazwy są powszechnie znane, ale pierwszy raz spotkałem wyjaśnienie, że rozróżnienie na szafę i krowę miało powód geograficzny).

Książka ta to pis przeżyć autora w trakcie Powstania Warszawskiego, bardzo realistyczne i bez patosu. Kurdwanowski nic nie zaciemnia, nie generalizuje, nie heroizuje. Na początku opisuje swój zapał do walki, garnięcie się po broń i na pierwsza linię, później jednak nachodzi strach i utrata wiary w chęć dalszej walki i częste miganie się od niej, a w końcu chęć jedynie...

Mocna rzecz, dużo czarnego humoru, warszawskiego cwaniactwa i czysto życiowych sytuacji w walce - zawiść o broń, „polskie” kombinowanie... Autor ma świetny zmysł obserwacji, choć czasem irytuje swoją postawą i arbitralnymi ocenami.

Mocna rzecz, dużo czarnego humoru, warszawskiego cwaniactwa i czysto życiowych sytuacji w walce - zawiść o broń, „polskie” kombinowanie... Autor ma świetny zmysł obserwacji, choć czasem irytuje swoją postawą i arbitralnymi ocenami.

Mocna. Dobra, bo prawdziwa i odbrązowiona. Zwłaszcza historia o mydle i zbombardowanym pasażu - grobie 280 powstańców. Polecam.

Mocna. Dobra, bo prawdziwa i odbrązowiona. Zwłaszcza historia o mydle i zbombardowanym pasażu - grobie 280 powstańców. Polecam.

Powstanie Warszawskie opisane tak autentycznie,że żal łapie za serce jak się czyta o żenujących realiach tamtych dni,zmieniły się całkowicie moje poglądy dotyczące tego tematu.Naczytałem się mnóstwo książek opisujących te zdarzenia jak w hollywoodzkim kinie akcji,pełnych bohaterów a'la Rambo a tutaj codzienna walka o życie,przeważnie w ukryciu bez zbędnej brawury,ciągły stres,o broń,amunicję,zazdrość nieuzbrojonych kolegów,kradzieże,pijaństo,autor opisuje swe obserwacje i dużo ironizuje na temat dowódców,ale i zachowania się ludności cywilnej.Nie brak czarnego humoru.Obowiązkowa pozycja w tym temacie.

Powstanie Warszawskie opisane tak autentycznie,że żal łapie za serce jak się czyta o żenujących realiach tamtych dni,zmieniły się całkowicie moje poglądy dotyczące tego tematu.Naczytałem się mnóstwo książek opisujących te zdarzenia jak w hollywoodzkim kinie akcji,pełnych bohaterów a'la Rambo a tutaj codzienna walka o życie,przeważnie w ukryciu bez zbędnej brawury,ciągły...