Demian

"ᴄʜᴄɪᴀᴌᴇᴍ ᴅᴏꜱᴛᴏꜱᴏᴡᴀᴄ́ ꜱɪᴇ̨ ᴅᴏ ɴᴏʀᴍʏ, ᴄʜᴄɪᴀᴌᴇᴍ ꜱᴘʀᴏꜱᴛᴀᴄ́ ᴡʏᴍᴏɢᴏᴍ, ᴋᴛᴏ́ʀʏᴄʜ ɴɪᴋᴛ ᴍɪ ɴɪᴇ ꜱᴛᴀᴡɪᴀᴌ, ᴄʜᴄɪᴀᴌᴇᴍ ʙʏᴄ́ ᴄᴢʏᴍꜱ́ ʟᴜʙ ᴜᴅᴀᴡᴀᴄ́ ᴄᴏꜱ́, ᴄᴢʏᴍ ᴡᴄᴀʟᴇ ɴɪᴇ ᴊᴇꜱᴛᴇᴍ. ɪ ᴡ ᴛᴇɴ ꜱᴘᴏꜱᴏ́ʙ ʀᴀᴢ ᴊᴇꜱᴢᴄᴢᴇ ᴅᴏꜱᴢᴌᴏ ᴅᴏ ᴛᴇɢᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴢᴀᴅᴀᴌᴇᴍ ɢᴡᴀᴌᴛ ꜱᴀᴍᴇᴍᴜ ꜱᴏʙɪᴇ ɪ ᴄᴀᴌᴇᴍᴜ ᴡ ᴏɢᴏ́ʟᴇ ᴢ̇ʏᴄɪᴜ."

👶🧒 Hermann Hesse po raz kolejny zdobył moje uznanie. "Demian" to fantastyczna opowieść o dojrzewaniu, o poszukiwaniu własnego miejsca w świecie, własnej tożsamości. To konfrontacja głupoty z rozwagą, fantazji z rzeczywistością. Być innym, nie znaczy być wyrzutkiem. Źródło wszystkich przemian siedzi głęboko w nas, wystarczy tylko konsekwentnie drążyć, a ukaże się ono czyste niczym górski kryształ. Będąc introwertykiem dobrze wiem jak postrzega się ludzi, którzy żyją wewnątrz siebie. Hesse już wtedy zdawał sobie z tego sprawę i swoją mistrzowską narracją utrwalił ten - tak bardzo niezrozumiany, obraz. Nie ma nic gorszego jak być niezrozumianym, jak żyć pośród ludzi a mimo to pozostawać samotnym.

👶🧒 Nie pamiętam kiedy ostatnio książka zadziałała na mnie tak mocno. Już w noc po rozpoczęciu lektury, nawiedził mnie koszmar minionych lat w którym to ja grałem rolę ofiary, a otoczenie, mojego oprawcy. "Demian" jest kolejnym dziełem, które pokazuje mi jak bardzo identyfikuje się z tym, co autor napisał. Mam także nieodparte wrażenie, że sam Hesse zawarł w tej historii cząstkę samego siebie. Wtedy to powróciły do mnie moje dawne lęki i to co wtedy czułem. Okres mojego życia, o którym zdążyłem zapomnieć, a który ponownie zapłonął żywym ogniem w mojej pamięci. To też uświadomiło mi jak cieńka jest granica między przeszłością a teraźniejszością. Oczywiście to nie jedyna rzecz, która wróciła do mnie, bo powróciły także te miłe wspomnienia z okresu mojego dzieciństwa, które autor tak żywo przywołał w powieści. Wtedy pomyślałem sobie, że w środku jestem nadal małym dzieckiem, tęskniącym za minionymi czasami, za beztroską i niewiedzą. Idealizowanie jest domeną dzieci, toteż jest w tym coś pięknego.

"ᴄʜᴄɪᴀᴌᴇᴍ ᴅᴏꜱᴛᴏꜱᴏᴡᴀᴄ́ ꜱɪᴇ̨ ᴅᴏ ɴᴏʀᴍʏ, ᴄʜᴄɪᴀᴌᴇᴍ ꜱᴘʀᴏꜱᴛᴀᴄ́ ᴡʏᴍᴏɢᴏᴍ, ᴋᴛᴏ́ʀʏᴄʜ ɴɪᴋᴛ ᴍɪ ɴɪᴇ ꜱᴛᴀᴡɪᴀᴌ, ᴄʜᴄɪᴀᴌᴇᴍ ʙʏᴄ́ ᴄᴢʏᴍꜱ́ ʟᴜʙ ᴜᴅᴀᴡᴀᴄ́ ᴄᴏꜱ́, ᴄᴢʏᴍ ᴡᴄᴀʟᴇ ɴɪᴇ ᴊᴇꜱᴛᴇᴍ. ɪ ᴡ ᴛᴇɴ ꜱᴘᴏꜱᴏ́ʙ ʀᴀᴢ ᴊᴇꜱᴢᴄᴢᴇ ᴅᴏꜱᴢᴌᴏ ᴅᴏ ᴛᴇɢᴏ, ᴢ̇ᴇ ᴢᴀᴅᴀᴌᴇᴍ ɢᴡᴀᴌᴛ ꜱᴀᴍᴇᴍᴜ ꜱᴏʙɪᴇ ɪ ᴄᴀᴌᴇᴍᴜ ᴡ ᴏɢᴏ́ʟᴇ ᴢ̇ʏᴄɪᴜ."

👶🧒 Hermann Hesse po raz kolejny zdobył moje uznanie. "Demian" to fantastyczna opowieść o dojrzewaniu, o poszukiwaniu...

Piękna książka o dorastaniu i otrzymywaniu od życia, tego, czego się od niego oczekuje.

Piękna książka o dorastaniu i otrzymywaniu od życia, tego, czego się od niego oczekuje.

Herman Hesse należy z pewnością do tych autorów, których obecność przenika do świadomości całkiem nieumyślnie, może nawet przypadkowo – nawet jeśli nie czytaliśmy jego książek, nazwisko kojarzy się z pewnym mistycyzmem i myślą filozoficzną. Wydaje się, że jego przekaz trafia zwłaszcza do poszukujących osób, trochę na rozdrożu życia, często gdzieś na początku studiów.

Moje osobiste doświadczenia opiera się, co prawda, na spotkaniu osób wychwalających „Siddartę”, ale po przeczytaniu wyżej wymienionej pozycji czuję, że ta też przypadłaby im do gustu. Ciągnąc temat dalej, od razu przyznam, że startowałam z pozycji raczej niechęci do samego autora; kojarzył mi się z przesadnym dramatyzmem i trochę takim zapętlonym wzdychaniem nad osobą własną…

… no i właściwie moje skojarzenia niedaleko padły od narracji „Demiana”. Otóż w tej powieści poznajemy chłopca o imieniu Sinclair, którego przeżycia wewnętrzne rangą dorównują największym męczennikom historii. Najmniejsze występki lat dziecięcych piętnują go i skazują na egzystencję nikczemnika. A przynajmniej na kilka miesięcy.

Tym opisem chcę podkreślić patos naszego głównego bohatera, bo wszystko, co go dotyczy określa on takim tonem; im dalej śledzimy jego losy tym głębiej wchodzimy w przekonanie, że niektóre jednostki czują bardziej i wiedzą więcej, a reszta świata ich nie rozumie, bo wiedzie prosty żywot pozbawiony rozwoju osobistego.

Może idę uproszczoną drogą, ale tego nie mogłam przełknąć w tych wszystkich zadufanych rozmyślaniach. Czy też znacie takie osoby, które w ten sposób patrzą na świat? Bo ja niestety tak i kłuło to w moje własne poglądy, gdyż wiem, że treść tego typu może trafić na odpowiedni grunt i podrzucać argument tymże jednostkom. A gdy jakaś grupa uważa się za lepszą od innych to już krótka droga do podjęcia różnych działań.

Ale! Niezwykle zaciekawiła mnie cała historia publikacji książki, a także życiorys autora; osadzenie tej opowieści w kontekście wojny, nadziei na lepszy świat, dodało mi wobec niej trochę wyrozumiałości.

ig: @tylkotrocheczytam

Herman Hesse należy z pewnością do tych autorów, których obecność przenika do świadomości całkiem nieumyślnie, może nawet przypadkowo – nawet jeśli nie czytaliśmy jego książek, nazwisko kojarzy się z pewnym mistycyzmem i myślą filozoficzną. Wydaje się, że jego przekaz trafia zwłaszcza do poszukujących osób, trochę na rozdrożu życia, często gdzieś na początku studiów.

Moje...

Dla każdego, kto dorastając czuł, że z jednej strony jest może nieco ciut bystrzejszy od rówieśników a z drugiej odstaje od nich w tuzinie przyziemnych spraw.

Dla każdego, kto dorastając czuł, że z jednej strony jest może nieco ciut bystrzejszy od rówieśników a z drugiej odstaje od nich w tuzinie przyziemnych spraw.

"Demian" to opowieść o procesie dojrzewania, poszukiwaniu sensu oraz własnej tożsamości. Przez strony tej historii towarzyszymy Sinclairowi - poznajemy go jako młodego, wrażliwego, introwertycznego, lecz jednocześnie pragnącego zrozumienia siebie i świata chłopca.

Życie głównego bohatera pełne jest trudnych decyzji i konfliktów wewnętrznych. W jego drodze ku zrozumieniu towarzyszy mu Demian, kolega ze szkoły, który staje się jego przewodnikiem. Pomaga mu odkryć siebie, własne możliwości, ale także prowokuje go do podważenia przyjętych norm.
Hesse rewelacyjne oddaje dynamikę procesu dojrzewania.

Ta powieść prowokuje do licznych pytań i refleksji - o nas samych, o społeczeństwo, o wiarę i cały system, który kształtuje świat. Tę książkę czytałam z ołówkiem w ręce, zapisując swoje przemyślenia.

Hesse zachwyca nie tylko treścią, ale i językiem oraz kreatywnością. “Demian” jest powieścią bardzo głęboką, pełną symboliki, poetycką.

Dla mnie “Demian” to prawdziwe arcydzieło literatury.

"Demian" to opowieść o procesie dojrzewania, poszukiwaniu sensu oraz własnej tożsamości. Przez strony tej historii towarzyszymy Sinclairowi - poznajemy go jako młodego, wrażliwego, introwertycznego, lecz jednocześnie pragnącego zrozumienia siebie i świata chłopca.

Życie głównego bohatera pełne jest trudnych decyzji i konfliktów wewnętrznych. W jego drodze ku zrozumieniu...

Bardzo osobliwa książka, którą czyta się z oczami zmrużonymi od zmęczenia, ponieważ panuje w niej okrutny wręcz intrawertyzm, rozgrzebywanie swojego niezbyt interesującego ja, poprzetykane ochami i achami za tytułowym Damienem. Najbardziej w tej książce denerwują jednak coelhizmy -

„Człowiek, którego by pan chciał zabić, nigdy nie jest panem X czy Y, z pewnością jest on maską jedynie! Bo z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś człowieka, nienawidzimy w jego obrazie czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma”.

…i mistycyzmy, ale tych nie będę cytował. W dodatku mam wrażenie, ze Hesse zakładał jednak, że będą go czytać ludzie z dwucyfrowym IQ, bo stwierdzenia w stylu „nauki w naszym znaczeniu tego słowa starożytność w ogóle nie znała” to są chyba dość oczywiste nawet dla trójkowego ucznia. Autor z lubością szasta nazwiskami - tu Da Vinci, tam Faust - ale nic z tego wynika i pełnią one rolę breloczka do kluczy. Jest za to dużo (za dużo…) bohatera-narratora, który jest po prostu mameją, a bez instrukcji tytułowego Damiena chyba nie umiałby nawet oddychać i udusił się na pierwszej stronie, gdzieś tak zaraz za tytułem i notami wydawcy.

Bardzo osobliwa książka, którą czyta się z oczami zmrużonymi od zmęczenia, ponieważ panuje w niej okrutny wręcz intrawertyzm, rozgrzebywanie swojego niezbyt interesującego ja, poprzetykane ochami i achami za tytułowym Damienem. Najbardziej w tej książce denerwują jednak coelhizmy -

„Człowiek, którego by pan chciał zabić, nigdy nie jest panem X czy Y, z pewnością jest on...

"Demian" to wspaniała powieść o dorastaniu, towarzyszących temu rozterkach, poszukiwaniu prawdy i tożsamości.
Głównym bohaterem dzieła Hessego jest Sinclair, któremu Czytelnik towarzyszy od lat dziecięcych aż po wczesną dorosłość.
Topos podróży, drogi są charakterystyczne dla twórczości Hessego. Podobnie jak i w innych utworach Autora znajdziemy tu odniesienia do innych religii, filozofii, a nawet elementy baśniowe. Czytelnik, towarzysząc w dorastaniu Sinclaira, może owe "znaki" odnajdywać i interpretować według własnych przekonań.
Niewątpliwe piękny język i charakterystyczny styl Hessego sprawiają, że w tę powieść naprawdę można się "zanurzyć", odnaleźć wiele elementów z własnych doświadczeń i czerpać nowe jak ze źródła.
Pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników klasyki.

"Demian" to wspaniała powieść o dorastaniu, towarzyszących temu rozterkach, poszukiwaniu prawdy i tożsamości.
Głównym bohaterem dzieła Hessego jest Sinclair, któremu Czytelnik towarzyszy od lat dziecięcych aż po wczesną dorosłość.
Topos podróży, drogi są charakterystyczne dla twórczości Hessego. Podobnie jak i w innych utworach Autora znajdziemy tu odniesienia do innych...

Ta książka to podróż wewnętrzna w poszukiwaniu sensu wszystkiego co otacza człowieka, pozwalająca jednocześnie zajrzeć w głąb ludzkiego umysłu. Daje sporą dawkę przeróżnych rozważań, czasami jest to przytłaczające. Stawia pytanie czym jest moralność, czym jest dobro, a czym zło. Ukazuje człowieka zagubionego we własnym jestestwie, któremu wydaje się, że sam nie jest w stanie odnaleźć właściwej drogi. To nie jest łatwa lektura, którą, mimo małej objętości, da się przeczytać na raz. Mam wrażenie, że nie wszystko zrozumiałam, że coś mi umknęło. Może dobrym pomysłem jest powrót do tej książki za parę lat. Nie oczekujcie, że ta historia porwie Was bez pamięci, trzeba do niej cierpliwości. Niemniej doceniam ją i uważam, że skrywa w sobie pewną mądrość.

Ta książka to podróż wewnętrzna w poszukiwaniu sensu wszystkiego co otacza człowieka, pozwalająca jednocześnie zajrzeć w głąb ludzkiego umysłu. Daje sporą dawkę przeróżnych rozważań, czasami jest to przytłaczające. Stawia pytanie czym jest moralność, czym jest dobro, a czym zło. Ukazuje człowieka zagubionego we własnym jestestwie, któremu wydaje się, że sam nie jest w...

Głęboka, poruszyła mnie ogromnie, zawsze pozostanie w moim sercu

Głęboka, poruszyła mnie ogromnie, zawsze pozostanie w moim sercu

Być może nie jestem na odpowiednim poziomie intelektualnym, by tę książkę zrozumieć :) Na ten moment niewiele z niej pamiętam, ale wiem, że bardzo mi się dłużyła i strasznie mnie nużyła. Nie rozumiem zachwytów, na pewno nie sięgnę po inne książki tego autora. Odczuwam przerost formy nad treścią.

Być może nie jestem na odpowiednim poziomie intelektualnym, by tę książkę zrozumieć :) Na ten moment niewiele z niej pamiętam, ale wiem, że bardzo mi się dłużyła i strasznie mnie nużyła. Nie rozumiem zachwytów, na pewno nie sięgnę po inne książki tego autora. Odczuwam przerost formy nad treścią.