Książka lekka, łatwa i przyjemna. Jestem z pokolenia Pana Zygmunta, synów mam z pokolenia Pana Filipa. Przeczytałam z ciekawości. Mnie się podobała.

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Jestem z pokolenia Pana Zygmunta, synów mam z pokolenia Pana Filipa. Przeczytałam z ciekawości. Mnie się podobała.

"Chajzerów dwóch" to ciekawa rozmowa ojca z synem, których poza nazwiskiem łączy wykonywana praca. Dzieli ich za to sporo, co daje rozmowie przyjemne tempo i koloryt. Multum anegdotek, głównie z dziennikarskiego życia w czasach słusznie minionego ustroju wywołuje uśmiech na twarzy. Dowiadujemy się również sporo o dzieciństwie w cieniu znanego ojca, o różnicach w podejściu do życia dwóch bliskich sobie osób, które dorastały w zupełnie innych okolicznościach okołopolitycznych. Panowie skupili się na życiu zawodowym unikając grzebania we własnej prywatności, co liczy się na plus. Wydanie pełne jest zdjęć z domowych albumów, rozmowy podzielono tematycznie. Jedynym zgrzytem było dla mnie "zaskoczenie" okazywane przez Filipa w momentach opowiadania ciekawostek dnia codziennego w PRL-u. Wydawało się lekko przesadzone, jakby mające pogłębiać przepaść pokoleniową, by dialogi stały się ciekawsze. Jednak być może się czepiam, w tym akurat jestem mistrzem ;) Jakby jednak nie było, rozmowa duetu Chajzerów pozwoliła mi się zrelaksować i dała wiele dobrej zabawy, mimo iż zwykle unikam tytułów autorstwa gwiazd i celebrytów. "Chajzerów dwóch" to książka lekka, przyjemna i dobrze zredagowana. Co tu dużo mówić, po prostu czytajcie i bawcie się równie dobrze, jak ja.

"Chajzerów dwóch" to ciekawa rozmowa ojca z synem, których poza nazwiskiem łączy wykonywana praca. Dzieli ich za to sporo, co daje rozmowie przyjemne tempo i koloryt. Multum anegdotek, głównie z dziennikarskiego życia w czasach słusznie minionego ustroju wywołuje uśmiech na twarzy. Dowiadujemy się również sporo o dzieciństwie w cieniu znanego ojca, o różnicach w podejściu...

Nie skończyłam

Nie skończyłam

Książka napisana w formie rozmowy ojca z synem. W tej konwersacji cofają się do swojego dzieciństwa i opowiadają co robili, co się działo mniej więcej w tym okresie w Polsce i nie tylko.
Pan Zygmunt wspomina czasy bliższe moim rodzicom, zaś Filip czasu mojego okresu dzieciństwa. I jak czytałam te historie, często wracałam myślami do swoich lat młodzieńczych, np. do wymiany karteczek, walkmanów, przewijania kaset ołówkiem, czy nagrywania audycji na kasety. Oj fajne to były czasy, każdy jakby więcej czasu miał. I pomimo, że nie było telefonów komórkowych ludzie częściej się spotykali.
Jest zawarta w książce, również droga obu panów do popularności.
Lubię czytać takie ksiazki, bo czasami telewizja i media mogą dawać nam mylny pogląd na daną osobę. A po przeczytaniu biografii osoby stają mi się bliższe i jakby lepiej się je rozumie.
Książka podobała mi się i na pewno przybliżyła mi postacie panów Chajzerów. A bezcennym doświadczeniem było cofnięcie się do lat dzieciństwa 🙂

Książka napisana w formie rozmowy ojca z synem. W tej konwersacji cofają się do swojego dzieciństwa i opowiadają co robili, co się działo mniej więcej w tym okresie w Polsce i nie tylko.
Pan Zygmunt wspomina czasy bliższe moim rodzicom, zaś Filip czasu mojego okresu dzieciństwa. I jak czytałam te historie, często wracałam myślami do swoich lat młodzieńczych, np. do wymiany...

Nie jest to dzieło sztuki. Nie kupiliśmy tej książki dla walorów literackich. Tego typu książki powstają, aby czytelnik ocenił książkę i swoje życie, docenił co posiada i wykonał jakąkolwiek aktywność dla siebie i swojej rodziny. Dlaczego? Ponieważ czytamy ten tytuł i poznajemy rodzinę Chajzerów z najlepszej swojej strony. Jako jedność czterech osób. Jako rodzinę, która się wspiera i jest dla siebie pozytywna, oparciem, wszystkim co najlepsze. To oczywiste, że w książce nie będą pisać o złych chwilach, rodzinnych awanturach ani o tragedii, którą ich spotkała. Porównujemy co nas łączy, co nas różni, ale poprzez historię obydwu panów zostajemy z myślą, że możemy zrobić jeszcze coś, aby nasza rodzina przeżyła więcej pozytywnych chwil. Też to mieliście?

Chajzerowie poprzez książkę uczcili najpiękniejsze momenty swojej rodziny, to co złe zostawiają dla siebie. Doznali/doznają hejtu cały czas, popełniali/popełniają błędy, ale radzą sobie z tym w domu, w mediach i w pracy są profesjonalni. Mimo wszystko, z ogromnym szacunkiem dla niego samego, ale Filip wydaje mi się mniej pozytywny niż ojciec. Być może 60-letni Filip będzie mówił o swoim życiu tak samo spokojnie i z szacunkiem, co ojciec właśnie. Teraz jest młody, przeżywa wszystko i ma siłę walczyć, a to zawsze spotka się z odzewem publiczności.

Ciekawym chwytem w książce były wspólne wspomnienia opisane przez obie strony. Zauważamy wówczas , jak panowie patrzyli na pewne sprawy inaczej. Choćby sytuacja z papugą lub psami, dla jednego incydent z uciekającą papugą został zapomniany, a drugi pamiętał jak ten pierwszy zrobił aferę. Ważnym elementem w książce jest też wspólne przejście rodziny Chajzerów przez zmiany technologiczne i kulturowe na świecie od lat 90-tych do dzisiaj. Rzeczywiście, dla osób urodzonych w latach 70-, 80-i 90-tych to bardzo fajny powrót do przeszłości, ale młodzi mogą niewiele z tego zrozumieć...

Polecam

Nie jest to dzieło sztuki. Nie kupiliśmy tej książki dla walorów literackich. Tego typu książki powstają, aby czytelnik ocenił książkę i swoje życie, docenił co posiada i wykonał jakąkolwiek aktywność dla siebie i swojej rodziny. Dlaczego? Ponieważ czytamy ten tytuł i poznajemy rodzinę Chajzerów z najlepszej swojej strony. Jako jedność czterech osób. Jako rodzinę, która się...

Pomimo, że niektórzy mogą nie lubić pana Chajzera mnie się książka podobała. Świetne przedstawienie zmieniających się czasów, pokazanie głębokiego PRL-u pana Zygmunta oraz współczesność oczami Filipa. Polecam tym, którzy lubią dowiadywać się więcej o tych czasach, albo zgłębić postać pana Zygmunta, ciekawie opowiedziane!

Pomimo, że niektórzy mogą nie lubić pana Chajzera mnie się książka podobała. Świetne przedstawienie zmieniających się czasów, pokazanie głębokiego PRL-u pana Zygmunta oraz współczesność oczami Filipa. Polecam tym, którzy lubią dowiadywać się więcej o tych czasach, albo zgłębić postać pana Zygmunta, ciekawie opowiedziane!

Opowieśc ojca i syna dotycząca dwóch różnych momentów w historii.
Trochę takie wspominanie przeszłości PRL i wszesnych lat 90.tych.
Ogólnie czyta się dobrze i całkiem przyjemnie. Ja zawsze czystając kwestie Zbyszka Chajzera słyszę jego radiowy głos.
Dzięki książce można bliżej poznać obu Panów.

Opowieśc ojca i syna dotycząca dwóch różnych momentów w historii.
Trochę takie wspominanie przeszłości PRL i wszesnych lat 90.tych.
Ogólnie czyta się dobrze i całkiem przyjemnie. Ja zawsze czystając kwestie Zbyszka Chajzera słyszę jego radiowy głos.
Dzięki książce można bliżej poznać obu Panów.

Bardzo sympatyczna, fajnie opisane życie codziennie w PRLu jak i barwnych latach 90.

Bardzo sympatyczna, fajnie opisane życie codziennie w PRLu jak i barwnych latach 90.

taka sobie

taka sobie

Beznadziejna książka, nie rozumiem dlaczego się ukazała. Rozmowa ojca z synem jest płytka i jałowa. O wszystkim i o niczym, takie ''pitu-pitu".

Szczerze odradzam.

Beznadziejna książka, nie rozumiem dlaczego się ukazała. Rozmowa ojca z synem jest płytka i jałowa. O wszystkim i o niczym, takie ''pitu-pitu".

Szczerze odradzam.