Panie McEwanie! Co z Panem jest nie tak? Sięgam po Pana książki z własnej, nieprzymuszonej woli. Podejmują one tematykę, którą jestem zainteresowana (m.in. zaburzenia psychiczne, przewijają się tam również gdzieś na marginesie wątki LGBT). A mimo to coś mi w nich nie leży.
"Przetrzymać tę miłość" to druga pozycja w dorobku tego pisarza, po którą miałam przyjemność (?) sięgnąć. Jej poprzednikiem był zbiór opowiadań "W pościeli", który trochę mnie rozczarował, jednak dostrzegłam w niej pewien potencjał, pewien przebłysk mistrzostwa artystycznego. Tutaj także go nie zabrakło. Niestety, został brutalnie przygnieciony przez zbędne dywagacje i retardacje. Pan McEwan ma okropną tendencję do odchodzenia od tematu. Cała historia owszem, była interesująca, jednak nie widzę sensu szczegółowego opisywania rozmowy, prowadzonej przy stoliku w pewnej restauracji, dotyczącej pewnej anegdoty powiązanej z życiem i twórczością Keatsa, bądź też szczegółowych poszukiwań materiałów do artykułu, nad którym narrator w danym okresie pracował. Wystarczyłaby wzmianka - tymczasem czytelnik zanudzany był stekiem niepotrzebnych detali. I to drastyczne wręcz upodobanie autora do wplatania w tekst obrzydliwych wręcz scenek, z którym spotkałam się także we wcześniej wspomnianym zbiorze. A fe!
Zasadniczo narratorem tej opowieści jest Joe, jednak w kilku rozdziałach głos oddaje swej żonie, Clarissie, bądź też Jedowi. Wokół osi utworzonej z tych trzech postaci toczy się cała akcja powieści.
Kilkoro ludzi jest świadkiem pewnej katastrofy z udziałem balonu. Wśród nich znajdują się wspomniani przeze mnie bohaterowie. Jeden z nich, Jed Parry, "ubzdurał" sobie, iż Joe Rose pokochał go od pierwszego wejrzenia. Czuje się przez to zobowiązany odwzajemnić to uczucie. Ponadto jest przekonany o nadanej mu przez Boga misji. Sądzi, że musi uratować duszę ukochanego mężczyzny przed zatraceniem. Zaczyna się nękanie Joe'go poprzez szereg telefonów, a następnie listów. Parry wystaje pod domem Rose'a, święcie wierząc, że ten przekazuje mu tajemne sygnały - np. za pomocą zasłony... Joe czuje się coraz bardziej osaczony. Wkrótce przekonuje się, że jego prześladowca cierpi na syndrom de Clerambaulta. Ma przeczucie, że jego życiu zagraża niebezpieczeństwo... Niestety, nie może liczyć na zrozumienie ukochanej kobiety. Ich związek przechodzi kryzys. A to nie jest jeszcze koniec kłopotów...
Jak już wspomniałam, historia ta niewątpliwie jest w moim guście, a jednak, z powodu wymienionych przeze mnie wad, a pomimo jej niedużej objętości, przebrnięcie przez nią zajęło mi aż cztery dni. Gdyby tę książkę troszeczkę dopracować według moich wskazówek, ocena na pewno byłaby wyższa. Niewątpliwym plusem są końcowe strony, w których z czysto medycznego punktu widzenia przeanalizowany zostaje przypadek tej choroby u Parry'ego. Zabranie głosu przynudzającemu narratorowi to zaiste świetny pomysł...

Panie McEwanie! Co z Panem jest nie tak? Sięgam po Pana książki z własnej, nieprzymuszonej woli. Podejmują one tematykę, którą jestem zainteresowana (m.in. zaburzenia psychiczne, przewijają się tam również gdzieś na marginesie wątki LGBT). A mimo to coś mi w nich nie leży.
"Przetrzymać tę miłość" to druga pozycja w dorobku tego pisarza, po którą miałam przyjemność (?)...