Zwykle nie daję książkom oceny 10/10, bo nie ma rzeczy idealnych, ale tu zrobię wyjątek. Bardzo dawno nie miałam w swoich rękach powieści, gdzie historia wciągnęła mnie w takim stopniu. Dark Heir czytałam z wypiekami na twarzy, nie mogąc się oderwać.

Tak jak się spodziewałam, pierwsza część serii była wprowadzeniem w historię i świat, w drugiej dostajemy AKCJĘ. Historia, z biało-czarnej walki dobra ze złem, robi się bardziej szara. Postaci są świetnie skonstruowane, każda ma swoje plany i ambicje. W odróżnieniu od wielu osób uważam, że sceny z POV różnych postaci były potrzebne. Raz - ze względu na prowadzenie histori, dwa - dawały trochę "oddechu" po scenach z głównym bohaterem. Sceny z Willem były bardzo emocjonalne, nie mówiąc już o tych z Willem i Jamesem, gdzie napięcie, emocje i wzajemna fascynacja sięgały zenitu. James ponownie skupia na sobie uwagę nie tylko wszystkich bohaterów, ale i czytelnika.

C.S.Pacat ma bardzo dobry warsztat pisarski i zdecydowanie Dark Heir pod tym zgledem się wybija, szczególnie na tle swojego gatunku i tego, co ostatnio zalewa rynek.

Zakończenie złamało mi serce i nie wiem jak wytrwam kolejne X lat, zamin wyjdzie ostatnia część, by dowiedzieć się co dalej.

Zwykle nie daję książkom oceny 10/10, bo nie ma rzeczy idealnych, ale tu zrobię wyjątek. Bardzo dawno nie miałam w swoich rękach powieści, gdzie historia wciągnęła mnie w takim stopniu. Dark Heir czytałam z wypiekami na twarzy, nie mogąc się oderwać.

Tak jak się spodziewałam, pierwsza część serii była wprowadzeniem w historię i świat, w drugiej dostajemy AKCJĘ. Historia,...

Miałem dziwaczną relację z tą książką: z jednej strony nie chciałem jej odłożyć jak już ją czytałem, a z drugiej- nie miałem siły jej podnieść kiedy już ją odłożyłem.
Nigdy nie płakałem podczas czytania książki i z dumą muszę przyznać, że przy tej mi się udało. Ostatnie rozdziały doprowadziły mnie do łez i bólu głowy, nie w negatywnym tych słów znaczeniu.
Byłoby 9 lub 10/10 gdyby nie fakt, że w treści znalazło się kilka rzeczy, które wzbudziły moje mieszane uczucia, a które nie zostały dobitnie wypowiedziane, moim zdaniem wręcz za bardzo zakryte i zbagatelizowane. Po prostu nie wiem jak się z nimi czuć i co o nich sądzić.
Poza tym, jak najbardziej polecam!

Miałem dziwaczną relację z tą książką: z jednej strony nie chciałem jej odłożyć jak już ją czytałem, a z drugiej- nie miałem siły jej podnieść kiedy już ją odłożyłem.
Nigdy nie płakałem podczas czytania książki i z dumą muszę przyznać, że przy tej mi się udało. Ostatnie rozdziały doprowadziły mnie do łez i bólu głowy, nie w negatywnym tych słów znaczeniu.
Byłoby 9 lub 10/10...