Historia mogłaby być wprost przeniesiona do scenariusza jakiegoś mrocznego, pełnego tortur kryminału.

Historia mogłaby być wprost przeniesiona do scenariusza jakiegoś mrocznego, pełnego tortur kryminału.

Ależ tutaj jest klimat ! Do pewnego momentu trudno w ogóle stwierdzić w jak beznadziejnym położeniu znajduję się nasz bohater... kiedy to zrozumiemy, to razem z nim zaczynamy odliczac kolejne godziny, później minuty a na końcu sekundy do jego rychłej i nacechowanej sadyzmem śmierci. Zegar wciąż tyka i nieuchronnie odlicza czas. Kiedy damy się wciągnąć w tę historię, to tykanie zegara będzie dosłownie słyszalne w naszej głowie. Jedno z klasycznych dzieł EAP, wg mnie również jedno z tych które koniecznie trzeba poznać jeżeli chcemy zaznajomić się z tym poetą.

Ależ tutaj jest klimat ! Do pewnego momentu trudno w ogóle stwierdzić w jak beznadziejnym położeniu znajduję się nasz bohater... kiedy to zrozumiemy, to razem z nim zaczynamy odliczac kolejne godziny, później minuty a na końcu sekundy do jego rychłej i nacechowanej sadyzmem śmierci. Zegar wciąż tyka i nieuchronnie odlicza czas. Kiedy damy się wciągnąć w tę historię, to...

Szalony pęd myśli skazańca - czy przeżyje czy zostanie stracony? Klimat jest, rozbudowane opisy również. Poprawnie, z niewielką iskierką kreatywności i nastroju, ale bez szaleństwa zachwytu.

Szalony pęd myśli skazańca - czy przeżyje czy zostanie stracony? Klimat jest, rozbudowane opisy również. Poprawnie, z niewielką iskierką kreatywności i nastroju, ale bez szaleństwa zachwytu.

Było to moje pierwsze spotkanie z Poe i naprawdę się nie zawiodłem. Poe cechuje wybitna, z perspektywy literatury pięknej i epistemologii, umiejętność drobiazgowego, metaforycznego i symbolicznego dekodowania stanów wewnętrznych językiem, wręcz iście Proustowska. Dodatkowo, wszystko ubiera w nihilistyczne ramy i dotyka śmierci. Gorąco polecam dla zainteresowanych stylem i ukazywaniem psychologicznej głębi w tekście.

Było to moje pierwsze spotkanie z Poe i naprawdę się nie zawiodłem. Poe cechuje wybitna, z perspektywy literatury pięknej i epistemologii, umiejętność drobiazgowego, metaforycznego i symbolicznego dekodowania stanów wewnętrznych językiem, wręcz iście Proustowska. Dodatkowo, wszystko ubiera w nihilistyczne ramy i dotyka śmierci. Gorąco polecam dla zainteresowanych stylem i...

Za dużo filozofowania - całość trochę męcząca, chociaż nieco napięcia czuć.

Za dużo filozofowania - całość trochę męcząca, chociaż nieco napięcia czuć.

Szpony upału panującego na dworze przestają być tak dokuczliwe podczas czytania tych okropności (ale jakże fantastycznych). Scena z wahadłem niesamowita. Aż przeszywa człowieka chłód.

Szpony upału panującego na dworze przestają być tak dokuczliwe podczas czytania tych okropności (ale jakże fantastycznych). Scena z wahadłem niesamowita. Aż przeszywa człowieka chłód.

Niesamowity klimat niepokoju w oczekiwaniu na nieuniknione wprowadzany szczególnie przez tytułowe wahadło. Końcówka jednak nie satysfakcjonuje. Warto przeczytać chociażby ze względu iż jest to jedno z popularniejszych dzieł Poego, jednak nie uważam go za najlepsze.

Niesamowity klimat niepokoju w oczekiwaniu na nieuniknione wprowadzany szczególnie przez tytułowe wahadło. Końcówka jednak nie satysfakcjonuje. Warto przeczytać chociażby ze względu iż jest to jedno z popularniejszych dzieł Poego, jednak nie uważam go za najlepsze.

„Błagałem niebo — znużyłem je swoim błaganiem — by mi zwoliło szybszego znijścia tej stali. Bezrozumny, oszalały — siliłem się unieść z miejsca, by iść na spotkanie tej straszliwej, przepełnionej ruchem szablicy. A potem zapadłem się nagle w wielką ciszę — i trwałem — rozpostarty, uśmiechając się do błyskotliwej śmierci, jak dziecko uśmiecha się do jakiejś kosztownej zabawki.”

Czasy hiszpańskiej inkwizycji, anonimowy mężczyzna oczekuje wyroku. Zostaje strącony do ciemnego lochu, gdzie przeżywa męki, czekając na karę. Wielokrotnie zostaje poddany torturom, zaś czas dłuży mu się nieubłagalnie. Traci przytomność, by ponownie się budzić i przeżywać swoje męki.

„Studnia i wahadło” to jak do tej pory najlepsza nowela, jaką czytałam. Zostajemy poddani maksymalnemu skupieniu, nasze zmysły przejdą przez nie lada przeprawę! Strach, rozgorączkowanie i psychoza – i wciąż nadzieja, że to tylko złudzenie. Niebywale inspirująca, emocjonująca i przerażająca – niejednemu namiesza w głowie.

„Błagałem niebo — znużyłem je swoim błaganiem — by mi zwoliło szybszego znijścia tej stali. Bezrozumny, oszalały — siliłem się unieść z miejsca, by iść na spotkanie tej straszliwej, przepełnionej ruchem szablicy. A potem zapadłem się nagle w wielką ciszę — i trwałem — rozpostarty, uśmiechając się do błyskotliwej śmierci, jak dziecko uśmiecha się do jakiejś kosztownej...

Przesłuchane jako audiobook, możliwe, że wykonanie lektora (Wiktor Korzeniewski) wpływa na ocenę.

Przesłuchane jako audiobook, możliwe, że wykonanie lektora (Wiktor Korzeniewski) wpływa na ocenę.

Szczerze powiedziawszy, to do dzisiaj nie wiem, o czym była ta książka. Jedyna myśl przewodnia dotyczy ratowania swojego życia. Skazaniec skazany na śmierć oczekuje swojego wyroku.

Szczerze powiedziawszy, to do dzisiaj nie wiem, o czym była ta książka. Jedyna myśl przewodnia dotyczy ratowania swojego życia. Skazaniec skazany na śmierć oczekuje swojego wyroku.