Tanizaki Jun’ichirō był absolutnie zafascynowany kobiecością i seksualnością, chętnie portretował mężczyzn owładniętych destrukcyjną obsesją erotyczną oraz japońskie femme fatale – kobiety wyzwolone, żyjące na przekór obowiązującym normom społecznym i obyczajowym. Jednocześnie jednak Tanizaki Jun’ichirō był uważnym obserwatorem życia rodzinnego w kontekście szybkich zmian w społeczeństwie japońskim XX wieku oraz kryzysu tożsamości związanego z modernizacją kraju na wzór zachodni. Jako młody student przyszły pisarz był zafascynowany wszystkim, co europejskie – od wartości obyczajowych do stylów literackich. Oba te nurty widać doskonale w opowiadaniach składających się na tom "Diabły w biały dzień".


Cała recenzja tutaj:
https://kulturazja.com/2023/12/07/mroczne-przyjemnosci-recenzja-ksiazki-diably-w-bialy-dzien-tanizakiego-junichiro-patronat/

Tanizaki Jun’ichirō był absolutnie zafascynowany kobiecością i seksualnością, chętnie portretował mężczyzn owładniętych destrukcyjną obsesją erotyczną oraz japońskie femme fatale – kobiety wyzwolone, żyjące na przekór obowiązującym normom społecznym i obyczajowym. Jednocześnie jednak Tanizaki Jun’ichirō był uważnym obserwatorem życia rodzinnego w kontekście szybkich zmian w...

Przez długi czas współczesna japońska literatura była mi obca. Nie uczą nas o niej w szkole, w mediach nie było nigdy zbyt dużo tytułów i przez lata mojej młodości nie natknąłem się na wiele książek japońskich autorów w księgarniach czy bibliotekach. Na szczęście ta sytuacja uległa zmianie i dzięki wydawnictwom takim jak Dialog możemy przeczytać masę ciekawych tytułów z Azji. Ja ostatnio sprawdziłem Diabły w biały dzień autorstwa Jun'ichirō Tanizaki. Czy kolejny japoński twórca zagości na mojej liście autorów z twórczością wartą poznania?

Diabły w biały dzień to zbiór dwóch opowiadań niezwykle ważnego i wpływowego japońskiego autora. Informacji o pisarzu dostarcza nam wprowadzenie od tłumacza. Karolina Grabikowska przybliża czytelnikom sylwetkę autora, jego twórczość i jej znaczenie dla japońskiej sztuki. Jest to bardzo fajny dodatek do opowiadań. Zwłaszcza dla osób takich jak ja, które nie miały wcześniej styczności z książkami autorstwa Jun'ichirō Tanizaki.

Pierwszą historią, z która możemy się zapoznać jest Opowieści o Tomodzie i Matsunadze. Historia zaczyna się od niecodziennego listu kobiety do pisarza. W liście żona żali się na nietypowe problemy z mężem, który co jakiś czas znika na kilka lat. Później wraca jakby nigdy nic i żyje ze swoją rodziną przez jakiś czas w sielance. Dziwaczny cykl powtarza się przez lata, a teraz kobieta ma poważne problemy i musi się skontaktować z małżonkiem. Psiarz jest kompletnie przypadkową osobą, której imię i nazwisko pojawiło się na pocztówce, która kobieta kiedyś widziała w rzeczach ukochanego. Pisarz zaintrygowany sprawą postanawia prowadzić własne dochodzenie. Próba zbadania kim jest mężczyzna i co się z nim dzieje prowadzi bohatera w bardzo interesującym kierunku. Czy bohater jest związany ze sprawą i co dzieje się z tajemniczym mężczyzną znikajacym z domu na lata?

Opowieści o Tomodzie i Matsunadze wciąga czytelnika już od samego początku. Jun'ichirō Tanizaki w mistrzowski sposób buduje intrygę, która z pozoru jest dosyć prosta, ale ma wiele ciekawych elementów. Całość wypada naprawdę dobrze i opowiadanie pochłonąłem jednym tchem. Po części jest to efekt dobrej fabuły, a po części ciekawego przedstawienia Japonii z ubiegłego wieku.

Drugim opowiadaniem w książce jest tytułowe Diabły w biały dzień. Ponownie historia jest intrygująca już od pierwszej strony. Bohater dostaje bowiem wiadomość od swojego dziwnego znajomego, że ma dojść do zabójstwa. Kolega nie zna lub nie chce przekazać szczegółów, ale prosi o pilne spotkanie z pisarzem w wyznaczonym miejscu.

Bohater wybiera się zgodnie z umową, ale w głowie tworzy różne scenariusze wydarzenia. Mamy okazję podziwiać osobę panikującą i kreującą dziwaczne scenariusze na temat nadchodzących zdarzeń. Jest to ukazane w świetny i niezwykle klimatyczny sposób. Jun'ichirō Tanizaki w swojej prozie i tłumaczenie są naprawdę dobre i podobnie jak w przypadku pierwszego opowiadania jesteśmy wciągnięci w głąb porywającej intrygi. Czy kolega naprawdę coś wie i, czy rzeczywiście dojdzie do morderstwa?

Diabły w biały dzień to naprawdę solidna książka. Oba opowiadania to ciekawe i klimatyczne kryminały z nutką Japonii sprzed wielu lat. Dzięki temu historie stają się jeszcze ciekawsze i mają ten oryginalny wydźwięk wynikający z rzeczy takich jak aspekt kulturowy.

Wizja Japonii jakieś 100 lat temu jest niezwykle ciekawa. W pierwszym opowiadaniu mamy na przykład sporo informacji na temat europejskich wpływów na kraj i mieszkańców. Zwłaszcza jeśli zestawi się to z tradycyjnym postrzeganiem tego kraju związanym z izolacjonizmem epoki Edo. Dla mnie ukazanie zachwytu obcym jedzeniem, trunkami, kulturą i kobietami było niezwykle ciekawe i dało trochę do myślenia. W końcu my podobnie potrafimy zachwycać się tym, co obce.

Jak już wspomniałem wcześniej Jun'ichirō Tanizaki i jego twórczość były mi obce. Jednak po lekturze książki jestem zaciekawiony i mam ochotę bliżej przyjrzeć się dziełom tego autora. Bardzo przemawia do mnie to, że opowieści wciągają już do pierwszych linijek i fajnie rozkładają intrygę, by czytelnik nie mógł się nudzić. Diabły w biały dzień to naprawdę dobra lektura, którą polecam zarówno fanom klasycznych kryminałów jak i osobom zainteresowanym współczesną literaturą Japonii.

Przez długi czas współczesna japońska literatura była mi obca. Nie uczą nas o niej w szkole, w mediach nie było nigdy zbyt dużo tytułów i przez lata mojej młodości nie natknąłem się na wiele książek japońskich autorów w księgarniach czy bibliotekach. Na szczęście ta sytuacja uległa zmianie i dzięki wydawnictwom takim jak Dialog możemy przeczytać masę ciekawych tytułów z...