„Ronnie O’Sullivan. Nie do zdarcia" to książka, która na pewno ucieszy każdego fana snookera.
Jeśli ktoś zetknął się z tym sportem, na pewno słyszał o Ronnim O’Sullivanie. To zawodnik który od lat utrzymuje się na zawodowym szczycie, jednak jego życie prywatne to już ciągłe górki i dołki. Po lekturze można odnieść wrażenie, że złapał już równowagę w życiu codziennym, ale jeśli na co dzień obserwujecie jego poczynania, to wiecie, że do równowagi mu bardzo daleko…
Cała książka to ciekawa opowieść o życiu Ronniego - mamy tu trochę historii z dzieciństwa, wspominamy najważniejsze turnieje, odwyk, jest też dużo o bieganiu i oczywiście bardzo dużo o snookerze. A najbardziej o tym, że w kiedy nasz bohater skupiał się wyłącznie na nim, to nie kończyło się dobrze dla jego psychiki.
Sporo tu historii, do których się uśmiechniecie, wiele z nich na pewno już znacie. Generalnie czytanie sprawiło mi dużo przyjemności, jednak mam jeden poważny zarzut. Ja wiem, że to książka, która ma nas inspirować, nauczyć wyciągać wnioski z naszego życia, ale jakoś mi jej grzeczny, nieco moralizatorski (ale w bardzo stonowanej wersji) ton do O’Sullivana nie pasuje.
Zabrakło mi tu typowej dla niego arogancji (przebijała się w niektórych fragmentach, ale szybko znikała),z której jest tak znany i która fanom raczej nie przeszkadza. I oczywiście możemy założyć, że bardzo się zmienił, nie daje się już ponosić emocjom i generalnie jest oazą spokoju, ale wiemy, że tak nie jest… pokazał to chociażby na początku roku, po finale Mastersa z Alisterem Carterem, gdy obaj gracze ”pojechali po całości", a ich wieloletni konflikt wszedł na zupełnie nowy poziom.
Czy tak się powinien zachowywać sportowiec? Jasne, że nie, zwłaszcza w sporcie dżentelmenów. Czy do takiego O’Sullivana jesteśmy przyzwyczajeni? Tak. Czy takiego go lubimy? Tak. I właśnie takiego chciałabym więcej w książce.

Więcej recenzji na profilu https://www.instagram.com/sczytalim/

„Ronnie O’Sullivan. Nie do zdarcia" to książka, która na pewno ucieszy każdego fana snookera.
Jeśli ktoś zetknął się z tym sportem, na pewno słyszał o Ronnim O’Sullivanie. To zawodnik który od lat utrzymuje się na zawodowym szczycie, jednak jego życie prywatne to już ciągłe górki i dołki. Po lekturze można odnieść wrażenie, że złapał już równowagę w życiu codziennym, ale...

Dla fanów Ronnie'go obowiązkowo. Można kilka ciekawostek wycisnąć dla siebie i zbliżyć się do rytmu życia, jaki lubi.

Dla fanów Ronnie'go obowiązkowo. Można kilka ciekawostek wycisnąć dla siebie i zbliżyć się do rytmu życia, jaki lubi.

Bardzo dobra książka o przegrywaniu i wygrywaniu, zarówno w sporcie jak i normalnym życiu. O walce, o trudnościach w życiu, zwycięstwach i porażkach oraz o bieganiu.


Obowiązkowa pozycja dla każdego kto oglądał chociaż jeden mecz w snookera ale inni czytelnicy również znajdą w książce wiele ciekawych rad do zastosowaniu nie tylko w sporcie.

Bardzo dobra książka o przegrywaniu i wygrywaniu, zarówno w sporcie jak i normalnym życiu. O walce, o trudnościach w życiu, zwycięstwach i porażkach oraz o bieganiu.


Obowiązkowa pozycja dla każdego kto oglądał chociaż jeden mecz w snookera ale inni czytelnicy również znajdą w książce wiele ciekawych rad do zastosowaniu nie tylko w sporcie.

Z ciekawością wziąłem do ręki książkę, zwłaszcza że była to moja pierwsza, snookerowa (auto)biografia. I powiem jedno, od razu wciągnąłem się w historię opowiadaną przez Ronniego O’Sullivana. Historię, która pokazuje, że pasja może być źródłem zarówno radości, spełnienia, ale także – jeżeli nie będziesz jej kontrolować – może zaprowadzić Cię do mrocznych zakamarków, w których trudno będzie Ci samemu sobie poradzić. Historię, która uzmysławia, że w sporcie – nawet jeżeli jesteś numerem 1 na świecie – to więcej razy przegrywasz, niż wygrywasz. Historię, która jest nie tylko i wyłącznie o snookerze, ale przede wszystkim o radzeniu sobie z wyzwaniami dnia codziennego. Każdy rozdział w książce kończy się wskazówkami, jak wykorzystać refleksje płynące ze sportu w życiu. Ponadto w książce znajdziesz wiele analogii do innych sportowych dyscyplin. Między innymi do piłki nożnej i Leo Messiego, do lekkoatletyki i Usaina Bolta, do boksu i Mike’a Tysona, do tenisa i Rogera Federera, do Formuły 1 i Ayrtona Senny, a także do golfa i Tigera Woods’a. Bardzo wartościowa i inspirująca pozycja, po którą zdecydowanie warto sięgnąć, którą warto przeczytać, nią zainspirować się i wyciągnąć dla siebie lekcje.

Z ciekawością wziąłem do ręki książkę, zwłaszcza że była to moja pierwsza, snookerowa (auto)biografia. I powiem jedno, od razu wciągnąłem się w historię opowiadaną przez Ronniego O’Sullivana. Historię, która pokazuje, że pasja może być źródłem zarówno radości, spełnienia, ale także – jeżeli nie będziesz jej kontrolować – może zaprowadzić Cię do mrocznych zakamarków, w...

Uwielbiam Ronniego O'Sullivana od wielu lat, z wielu powodów. Ma wielki talent, charyzmę. W świecie snookera jest nietuzinkową, barwną osobowością.

Miał trudne dzieciństwo, wpadł w nałogi, ale podźwignął się z nich. Złe skłonności zamienił na dobre przyzwyczajenia.

Zgadzam się, że można go też nie lubić. Ma “niewyparzony” język i czasami gra w snookera jakby mu na niczym nie zależało. A jednak jest 7-krotnym mistrzem świata.

"Ronnie O'Sullivan. Nie do zdarcia" to szczera książka o sukcesach i porażkach tytułowego bohatera. Autor opisuje w niej swoje przemyślenia na temat gry w snookera. Mówi o swoich uzależnieniach, pogoni za perfekcją. W książce wspomina o swojej trudnej przeszłości, rodzinie, przyjaciołach, a także o tym, jak ważne jest dla niego bieganie.

"Ronnie O'Sullivan. Nie do zdarcia" to interesująca lektura, lecz miejscami zbyt moralizatorska. Pewne wątki są niedopowiedziane, inne pominięte.

Wielokrotny mistrz świata dzieli się z nami swoimi przemyśleniami, doświadczeniami i emocjami. Tymi, które towarzyszą mu w życiu codziennym i na największych snookerowych turniejach.

Czy gra przy zielonym stole daje Ronniemu szczęście i spełnienie, czy raczej frustruje go i męczy? A może jedno i drugie?

Przekonajcie się sami.

Uwielbiam Ronniego O'Sullivana od wielu lat, z wielu powodów. Ma wielki talent, charyzmę. W świecie snookera jest nietuzinkową, barwną osobowością.

Miał trudne dzieciństwo, wpadł w nałogi, ale podźwignął się z nich. Złe skłonności zamienił na dobre przyzwyczajenia.

Zgadzam się, że można go też nie lubić. Ma “niewyparzony” język i czasami gra w snookera jakby mu na niczym...