jesteście gotowi na tą wyjątkową recenzję!? Czy będzie dobra czy też moja pierwsza niepopularna, dowiecie się czytając do samego końca.

Książka God OF Malice postawiła bardzo wysoko poprzeczkę kolejnym częściom najnowszej serii, wydanej jak na razie za granicą, Legacy of Gods autorstwa Riny Kent. Moje oczekiwania wobec God Of Pain wzrosły dwukrotnie, kiedy poznałam tam zarys głównych jej bohaterów. Creighton i Annika stali się dla mnie bardzo intrygującym zestawieniem.
Wątki jakie znajdziecie w GOP:
- grumpy Hero/sunshine Heroine
- totalny OFF LIMITS romans
- niesamowity PLOT TWIST
- zderzenie dwóch światów
- BDSM
- dark romance
Crey był jak enigma. Cichy obserwator, który swoim przenikliwym wzrokiem umiał wyrazić więcej emocji niż słowami. Ciężko okazywał uczucia inne niż bycie dominujących i zaborczym młodym mężczyzną. Z tym bohaterem od początku książki weszłam na ścieżkę Hate-Love. Jego niektóre upodobania bardzo mnie drażniły i nie mogłam znieść jego zachowania w stosunku do głównej bohaterki.
Co kusiło Creigh'a w Anni to jej otwartość i bardzo asertywny sposób bycia. Swoją wrażliwością potrafiła zmiękczyć jego zatwardziałe serce i pokazać, że oprócz czarnego koloru są jeszcze inne.
Muszę przyznać, że pierwsza połowa książki nie zachwyciła mnie tak jak tego oczekiwałam. Nie było na tyle intrygujących tematów, aby wciągnąć mnie mocno w fabułę, która bardziej rozwijała się w kierunku relacji pomiędzy głównymi bohaterami. Jedyne co trzymało moje zainteresowanie książką były wątki zagadkowej przeszłość Creigh'a oraz fakt, że Annika była córką Adriana Volcova, głównego bohatera książki Przysięga Kłamstwa.
Ale druga połowa książki to już zupełnie inna "bajka" i pierwsze co mogę powiedzieć to WOW! Tam jedziesz na fali akcji, niewiarygodnych emocji i wzruszeń. Autor włącza do gry Twoje całe wnętrze, którym trzęsie, które boli od wydarzeń lub unosi emocje na najwyższy poziom.
Po tym chaosie emocjonalnym, sama nie wiedziałam jak ocenić tą książkę. Najpierw za początek miało być 3, ale drugą częścią Rina zrekompensowała mi wszystko i była totalnie na 5. Myślę że sprawiedliwie będzie dać 4.

jesteście gotowi na tą wyjątkową recenzję!? Czy będzie dobra czy też moja pierwsza niepopularna, dowiecie się czytając do samego końca.

Książka God OF Malice postawiła bardzo wysoko poprzeczkę kolejnym częściom najnowszej serii, wydanej jak na razie za granicą, Legacy of Gods autorstwa Riny Kent. Moje oczekiwania wobec God Of Pain wzrosły dwukrotnie, kiedy poznałam tam...

„Your peaceful silence is hard to find in this loud world”

Fiolet i czerń.
Hałas i cisza.
Volkov i King.

Przed nami druga odsłona Legacy of gods, która przybliża nam historię Anniki i Creightona. Przyznam, że nie nastawiałam się na nic, bo młody King wzbudzał we mnie mieszane uczucia, a Panna Volkov wydawała mi się zbyt dziecinna.

Po lekturze mogę powiedzieć, że te uczucia ze mną pozostaną.
Liczyłam na starcie Adrian vs Aiden i chociaż je dostałam, to spodziewałam się, czegoś innego.
Bardzo podobały mi się nawiązania do Deception Trilogy, bo nie ukrywam, że historia Adriana i Lenoczki jest mi bliska, więc miło było powrócić do czegoś, co znam.

Ale przejdźmy do głównych bohaterów.

Głośna, mafijna księżniczka, kochająca fiolet to przeciwieństwo wycofanego, małomównego chłopaka, który w ciszy walczy ze swoimi demonami.

Annika jest dla mnie postacią, która jednocześnie wzbudza sympatię, jak i niezmiernie irytuje. Wiem, że ma zaledwie osiemnaście lat i przez ten czas żyła „pod kloszem”, by nie padła ofiarą wrogów swojego ojca, ale czasami odnosiłam wrażenie, że jest bardzo infantylna. I chociaż szukała siebie i powoli odkrywała, co lubi, to bycie zdominowaną jej chyba odpowiadało. Jak nie przez ojca, to przez brata, a jak nie oni to pojawia się Creighton, który na niemal każdym kroku czegoś wymaga, bądź jej rozkazuje. I okej, rozumiem, z czego to wynikało, rozumiem też to, że im to odpowiadało, ale ja nieco inaczej wyobrażałam sobie ich związek.

Jak już jesteśmy przy młodym Kingu, to czuję się tak, jakby jego potencjał został zmarnowany. Jego historia była ciekawa, ale jego zachowanie mnie drażniło. Brakowało mi trochę sceny takiej, jak miał Killian z ojcem. Odnoszę wrażenie, że Creighton uzależnił wszystko od Anniki, przez co nie jest w pełni rozliczyć się ze swoją przeszłością. Nie skreślam ich jednak, bo wierzę, że z wiekiem ich relacja się nieco zmieni.

Jest jedna rzecz, która nie daje mi spokoju, a jest nią relacja Aiden/Eli. Już z Epilogu Royal Elite wiemy, że Aiden był zazdrosny o swojego syna, ale nie spodziewałam się, że to wszystko potoczy się w takim kierunku. Jestem ciekawa, dlaczego tak jest — mam pewne podejrzenie i jestem ciekawa, czy się spełni, dlatego też nie mogę się doczekać historii Eli’ego i Avy.

Pisałam to chyba już przy „God of Malice”, ale bardzo podoba mi się ta generacja. To, że mamy różne perspektywy sprawia, że jednocześnie wiemy dużo, jak i nic.

Wisienką na torcie jest to, jak Rina przemyca w małych scenach drobne zapowiedzi kolejnych historii — najbardziej nie mogę doczekać się grudnia, kiedy to Bran i Nikolai znajdą się w moich rękach. Przy nich nie potrafię być obiektywna i każda ich najmniejsza scena sprawia, że uśmiech sam ciśnie mi się na usta.

Muszę powiedzieć, że Annika i Creighton nie skradli mojego serca. I chociaż nie polubiłam Glyn, tak odnoszę wrażenie, że historia jej i Killiana była lepsza. Może nie ciekawsza, bo przyznaję, że pod tym względem „God of Pain” wypada lepiej, ale po lekturze czułam się usatysfakcjonowana. A tutaj mi czegoś brakowało. Dodatkowo nie jestem fanką tego, co wydarzyło się pod koniec książki.

Na sam koniec muszę powiedzieć, że stęskniłam się za Adrianem i jego Lenoczką i Aidenem i Elsą, co sprawia, że pewnie za jakiś czas, wrócę do ich historii. Teraz czeka na mnie Jeremy i Cecily i muszę powiedzieć, że jestem bardzo ciekawa tego, co gotowała im Rina.

„Your peaceful silence is hard to find in this loud world”

Fiolet i czerń.
Hałas i cisza.
Volkov i King.

Przed nami druga odsłona Legacy of gods, która przybliża nam historię Anniki i Creightona. Przyznam, że nie nastawiałam się na nic, bo młody King wzbudzał we mnie mieszane uczucia, a Panna Volkov wydawała mi się zbyt dziecinna.

Po lekturze mogę powiedzieć, że te...