Alternatywna wizja zakończenia zimnej i doprowadzenie do wojny nuklearnej, chociaż sam konflikt jest tylko tłem, błyskiem wybuchu bomby setki kilometrów od miejsca zamieszkania bohaterów, urywkiem informacji z radia, domysłem, czy jeszcze trwa, czy już koniec, a jak koniec to kto wygrał. Głównym bohaterem jest mała społeczność i ich próba przystosowania się do życia po " tamtym dniu", ludzi przywykłych do wygód, ich przemiany wewnętrzne( chociaż czasami brakuje tutaj głębi). Książka ma zdecydowanie wydźwięk pacyfistyczny i chociaż pokazuje świat mniej zdegradowany i brutalny niż na przykład McCarthy w "Drodze", to jednak też ma swój poziom depresyjności, ale takiej z odrobiną nadziei na przetrwanie. Dla tych co lubią " lekką" literaturę postapo i tych co myślą, że każdą wojnę można wygrać :)

Alternatywna wizja zakończenia zimnej i doprowadzenie do wojny nuklearnej, chociaż sam konflikt jest tylko tłem, błyskiem wybuchu bomby setki kilometrów od miejsca zamieszkania bohaterów, urywkiem informacji z radia, domysłem, czy jeszcze trwa, czy już koniec, a jak koniec to kto wygrał. Głównym bohaterem jest mała społeczność i ich próba przystosowania się do życia po...

Zimna Wojna z alternatywnym przebiegiem, a na pewno zakończeniem. USA i ZSRS nie potrafią dojść do porozumienia, a zgoła nieznaczny incydent staje się casus belli wyniszczającej wojny jądrowe.

Pet Frank prezentuje z zadziwiającymi szczegółami życie, kształtowanie się na nowo społecznych zależności i obowiązków w amerykańskim miasteczku. Postapokaliptyczna wizja świata, który nagle cofnął się o kilkaset lat, a ludzie muszą walczyć, organizować się, żeby przeżyć.

Gratka dla fanów postapo preferujących realizm nad klimaty fantasy.

Zimna Wojna z alternatywnym przebiegiem, a na pewno zakończeniem. USA i ZSRS nie potrafią dojść do porozumienia, a zgoła nieznaczny incydent staje się casus belli wyniszczającej wojny jądrowe.

Pet Frank prezentuje z zadziwiającymi szczegółami życie, kształtowanie się na nowo społecznych zależności i obowiązków w amerykańskim miasteczku. Postapokaliptyczna wizja świata,...

Fantastyka, która może kiedyś się wydażyć

Fantastyka, która może kiedyś się wydażyć

za korektę tekstu rebis idzie do kąta. Dziwaczna składnia zdań, literówki pojawiąjące się w tekście - źle się to czyta w ten sposób.
co do treści samej ksiązki, to nie porwała mnie. Tło ksiązki, wojna atomowa i jej następstwa, analiza całej sytuacji wygladają dość wiarygodnie. NIestety sama fabuła, bohaterowie i ich perypetie są po prostu nudne. Nie da się zadnej zpostaci polubić, bo są jednowmiarowe, brak im jakiejkolwiek głębi. Właściwie służą tylko do objaśniania nam sytuacji, jak manekiny. Autor posługuje się stereotypami przy tworzeniu swoich bohaterów.
ksiązka przeczytana szybko, ale bez satysfakcji.

za korektę tekstu rebis idzie do kąta. Dziwaczna składnia zdań, literówki pojawiąjące się w tekście - źle się to czyta w ten sposób.
co do treści samej ksiązki, to nie porwała mnie. Tło ksiązki, wojna atomowa i jej następstwa, analiza całej sytuacji wygladają dość wiarygodnie. NIestety sama fabuła, bohaterowie i ich perypetie są po prostu nudne. Nie da się zadnej zpostaci...

Całkiem niezła wizja układania sobie życia po totalnej atomowej apokalipsie. Pomimo, że książka ma już ponad pół wieku to wciąż jest w miarę aktualna. W oczy kłują jednak niektóre anachronizmy – delikatny rasizm, stosowanie hipnozy przez lekarzy czy Chiny bez broni jądrowej. No i teraz mamy bardziej rozwinięte alternatywne źródła energii, więc mogłoby być nieco łatwiej.
W sumie to dobre czytadło dla tych co lubią postaapo, lub tych co chcą przećwiczyć „na sucho” reakcję na ewentualną ostatnią wojnę światową. I rozważyć czy aby na pewno nie potrzebują fotowoltaiki na balkonie :)

Całkiem niezła wizja układania sobie życia po totalnej atomowej apokalipsie. Pomimo, że książka ma już ponad pół wieku to wciąż jest w miarę aktualna. W oczy kłują jednak niektóre anachronizmy – delikatny rasizm, stosowanie hipnozy przez lekarzy czy Chiny bez broni jądrowej. No i teraz mamy bardziej rozwinięte alternatywne źródła energii, więc mogłoby być nieco łatwiej.
W...

Bardzo dawno nie czytałem książki postapo, zawsze uważałem, że w tych książkach jest w miarę jedno i to samo. Ale muszę przyznać, że akurat ta książka trzyma w napięciu. Historia Randego to opowieść o harcie ducha i dużej dozie szczęścia. Ale to szczęście jest wspomagane przez duże umiejętności, nabyte przez całe życie. Bardzo ciekawa pozycja i jak ktoś lubi taki klimat to polecam.

Bardzo dawno nie czytałem książki postapo, zawsze uważałem, że w tych książkach jest w miarę jedno i to samo. Ale muszę przyznać, że akurat ta książka trzyma w napięciu. Historia Randego to opowieść o harcie ducha i dużej dozie szczęścia. Ale to szczęście jest wspomagane przez duże umiejętności, nabyte przez całe życie. Bardzo ciekawa pozycja i jak ktoś lubi taki klimat to...

Żyjemy w niepewnych czasach. Nasze niepokoje i obawy mogą być porównywane z tymi, które przeżywała ludność USA w latach zimnej wojny. Jeśli tak nie uważacie, to po przeczytaniu "Biada Babilonowi" zobaczycie tę zależność.
Autorem książki jest Pat Frank - amerykański dziennikarz i pisarz, a także doradca Departamentu Obrony, który miał większą wiedzę o zagrożeniu ze strony sowieckiej niż przeciętny człowiek. Powieść ta powstała w 1959 roku, po rozmowie autora ze znajomym, który spytał "...co by się stało, gdyby Ruscy zaatakowali nas znienacka...", więc właśnie tak mniej więcej to się zaczyna:
Jest grudzień 1959 roku, Randy Bragg - mieszkaniec małego nadrzecznego miasteczka na Florydzie otrzymuje telegram od swojego brata Marka, pułkownika lotnictwa. W krótkiej informacji prosił on o pilne spotkanie, a także dodaje, że wysyła do niego swoją żonę i dzieci. Całość kończy ustalonym hasłem "Biada Babilonowi!". Randy ma ograniczoną ilość czasu, by przygotować się na najgorsze, ale nawet on nie przeczuwa jak bardzo zmieni się świat w ciągu niespełna kilku dni.

Koniec lat 50' XX w. to na południu Stanów Zjednoczonych czasy, gdzie segregacja rasowa wciąż jest aktualna. Nasz bohater przegrał wybory samorządowe, gdyż chciał postępować w zgodzie z konstytucją, a do tego uważany jest za "miłośnika cz@rnuchów". Czytając tę powieść trzeba pamiętać, w jakich latach była pisana, bo choć autor wyraźnie piętnuje niektóre zachowania, to warto wiedzieć, że takie sprawy jak oddzielne ławki w szkole, czy osobne kraniki z wodą ze względu na kolor skóry, były na porządku dziennym.

W "Biada Babilonowi" przyglądamy się małej społeczności w Forcie Repose, która musi sobie radzić po wybuchu wojny atomowej. Nie wszyscy wiedzą co robić, co będzie potrzebne, gdy zabraknie bieżącej wody, prądu i gazu i gdy pieniądze stracą ważność. Początkowa panika i poczucie zagubienia przeradza się w wolę przetrwania, jednak garstka ludzi, którą obserwujemy, jest przekonana, że pewne wartości trzeba zachować i właśnie nimi się kierować, by nie utracić człowieczeństwa.

Książka trzyma w napięciu, czyta się ją z zapartym tchem. Kolejne wyzwania i problemy piętrzące się przed jej bohaterami sprawiają, że nie można jej odłożyć.
Skłania też do myślenia i wręcz planowania kolejnych kroków, które trzeba będzie wykonać w obliczu takiego straszliwego zagrożenia.
Sądzę, że emocje, które odczuwałam podczas jej czytania jeszcze długo mnie nie opuszczą. Podczas tej lektury, a zwłaszcza na początku, wielokrotnie zastanawiałam się, dlaczego wciąż ludzkość dąży do wyniszczającej wojny, dlaczego nie potrafimy żyć w pokoju.

"Biada Babilonowi" to jedna z tych książek, którą każdy powinien przeczytać. Odcisnęła swoje piętno na Johnie Lennonie, a także ukształtowała poglądy Davida Brina, który później napisał "Listonosza". Pomimo opisanych tam wydarzeń pozostawia po sobie nadzieję na lepsze jutro, jeśli tylko ludzie będą postępować zgodnie z uniwersalnymi zasadami człowieczeństwa.
Czytajcie tę książkę!

Żyjemy w niepewnych czasach. Nasze niepokoje i obawy mogą być porównywane z tymi, które przeżywała ludność USA w latach zimnej wojny. Jeśli tak nie uważacie, to po przeczytaniu "Biada Babilonowi" zobaczycie tę zależność.
Autorem książki jest Pat Frank - amerykański dziennikarz i pisarz, a także doradca Departamentu Obrony, który miał większą wiedzę o zagrożeniu ze strony...

Największą zaletą tej książki jest czas powstania - środek zimnej wojny i spojrzenie kogoś, kogo ten problem bezpośrednio dotyczy. I to, że szybko się ją czyta. I to w zasadzie koniec pozytywów, bo poza tym:
- powolny początek, z niepotrzebnymi wyjaśnieniami i ekspozycją
- papierowe postaci
- drewniany styl
- brak skutków wybuchów atomowych - tzn. zginęło mnóstwo ludzi i połowa Ameryki obróciła się w gruzy, ale do samego Fort Repose to w zasadzie nie dotarło - choroba popromienna? Trzy osoby, które na to zasłużyły, bo były zakałą społeczności. Opad popromienny? Wiatr zniósł, dlatego jedzą owoce, warzywa, ryby i nic im nie jest i raczej nie będzie. Głód? Nikt nie był przygotowany na wojnę, ale jakimś cudem mieszkańcy żyją bez dostaw żywności itd.
- pod koniec książka zmienia się wręcz w (marną) przygodówkę
- ponadczasowość? Pewnie, ale to żadne odkrycie, że póki są ludzie, póty będą się zabijać na różne sposoby.
A abstrahując od treści - korekta w Rebisie nie istnieje, Rosja zawsze będzie imperium zła a Floryda zawsze była stanem umysłu.
Nie tego się spodziewałam po klasyce fantastyki.
#WyzwanieLC2024 luty

Największą zaletą tej książki jest czas powstania - środek zimnej wojny i spojrzenie kogoś, kogo ten problem bezpośrednio dotyczy. I to, że szybko się ją czyta. I to w zasadzie koniec pozytywów, bo poza tym:
- powolny początek, z niepotrzebnymi wyjaśnieniami i ekspozycją
- papierowe postaci
- drewniany styl
- brak skutków wybuchów atomowych - tzn. zginęło mnóstwo ludzi i...

Postapo, ale inne niż te popularne - prezentujące małą społeczność zaraz po 'końcu świata' bez anomalii, bez mutacji, po prostu walka o codzienność. Bez bitew, przygód czy epickich potyczek.
Jednak autorowi udało się w tej stosunkowo niewielkiej objętości wykreować różnorodne i konkretne portrety bohaterów, przedstawić różne postawy, zbudować klimat i pewne napięcie.
Na ile realne są wyliczenia zasięgu skażenia? Nie wiem, nie mam wiedzy by się wypowiadać, natomiast wydaje się w miarę realistyczne.
Postapo, już nie takie młode, ale warte poznania.
Polecam!

Postapo, ale inne niż te popularne - prezentujące małą społeczność zaraz po 'końcu świata' bez anomalii, bez mutacji, po prostu walka o codzienność. Bez bitew, przygód czy epickich potyczek.
Jednak autorowi udało się w tej stosunkowo niewielkiej objętości wykreować różnorodne i konkretne portrety bohaterów, przedstawić różne postawy, zbudować klimat i pewne napięcie.
Na...

Pat Frank napisał tę książkę ponad 60lat temu a ma się wrażenie jakby była napisana dosłownie przed chwilą.

Opisany w niej świat gotujący się do wojny nuklearnej a następnie wgłębiamy się już w losy ludzi, którym jakimś cudem udało się przeżyć apokalipsę. Cwaniaczki pękają jak bańki mydlane a zwykłe niedojdy zamieniają się w bohaterów, którzy biorą na siebie odpowiedzialność za przyszłe pokolenia. Niby to takie proste a jednak.....

Zapierająca dech powieść napisana w czasach gdy jeszcze nie istniała zbędna współczesna poprawność polityczna. Stara dobra szkoła pisarska sprawia, że kartki same się przewracają.

Pat Frank napisał tę książkę ponad 60lat temu a ma się wrażenie jakby była napisana dosłownie przed chwilą.

Opisany w niej świat gotujący się do wojny nuklearnej a następnie wgłębiamy się już w losy ludzi, którym jakimś cudem udało się przeżyć apokalipsę. Cwaniaczki pękają jak bańki mydlane a zwykłe niedojdy zamieniają się w bohaterów, którzy biorą na siebie...