Szczerze? Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Początek niezły, surowy, przejmujący. Dalej zjazd po równi pochyłej. Pseudofilozoficzny bełkot ukraińskiej korponimfomanki, która rozkłada nogi, gdy tylko ma okazję, w czasie gdy jej facet walczy na froncie z kacapami. Nuda i męczarnie.

Szczerze? Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Początek niezły, surowy, przejmujący. Dalej zjazd po równi pochyłej. Pseudofilozoficzny bełkot ukraińskiej korponimfomanki, która rozkłada nogi, gdy tylko ma okazję, w czasie gdy jej facet walczy na froncie z kacapami. Nuda i męczarnie.

Gdy w 2014 roku wybucha wojna na wschodzie Ukrainy i chłopak Marty idzie na front, młodej kobiecie trudno się odnaleźć w nowej sytuacji. Walczą w niej z jednej strony oczekiwania otoczenia, że wejdzie w rolę partnerki żołnierza-bohatera, a z drugiej pragnienie zachowania ostatnich resztek „normalności”, jakie jej pozostały.

Główna bohaterka i zarazem narratorka powieści w swoich często chaotycznych monologach snuje rozważania nad normami społecznymi (nierzadko je krytykując czy buntując się przeciwko nim). Zastanawia się m.in. nad rolą kobiety we współczesnym społeczeństwie oraz wpływem wojny na codzienne życie. To bardzo intymne wyznania, przez co czułam się niezręcznie, niemal jak intruz, który nie powinien w ogóle poznawać tak osobistych przemyśleń. Marta nie ucieka od negatywnych emocji ani s3ksualności, swobodnie mówi o swoich uczuciach, tęsknocie (w sensie psychicznym i fizycznym) za drugim człowiekiem. Z kart książki wręcz wylewają się autentyczne emocje – wiele można powiedzieć o narratorce, ale na pewno nie to, że jest papierową, jednowymiarową postacią. Gniew na obecną sytuację miesza się tu z wewnętrznym buntem przeciwko utracie przedwojennej „normalności” i jednoczesnym strachem, że wojna dotrze do Lwowa. „Za plecami” to zdecydowanie proza niewygodna, momentami wręcz krępująca czytelnika swoją intymnością, ale przede wszystkim pełna szczerych emocji.

Chociaż powieść Haśki Szyjan nie do końca wpisuje się w moje czytelnicze gusta (raczej unikam strumieni świadomości i tak intymnych literackich wyznań),cieszę się, że ją przeczytałam. Czuję, że część czytelników ją pokocha, a część prawdopodobnie od niej odbije. Jedno jest pewne – „Za plecami” to zdecydowanie poruszająca proza współczesna, która nikogo nie pozostawi obojętnym.

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję wydawnictwu Czarne!

Gdy w 2014 roku wybucha wojna na wschodzie Ukrainy i chłopak Marty idzie na front, młodej kobiecie trudno się odnaleźć w nowej sytuacji. Walczą w niej z jednej strony oczekiwania otoczenia, że wejdzie w rolę partnerki żołnierza-bohatera, a z drugiej pragnienie zachowania ostatnich resztek „normalności”, jakie jej pozostały.

Główna bohaterka i zarazem narratorka powieści w...

Wybuch wojny na wschodzie Ukrainy w 2014r. powoduje, iż chłopak Marty bez uprzedzenia jej zgłasza się na ochotnika. Marta musiała szybko wejść w nową rolę – dziewczyny bohatera. Nie chce jednak podzielić losu innych kobiet, która cierpliwie czekały, aż jej mężczyzna wróci z frontu. Chce żyć tak jak do tej pory.

„Za plecami” to niełatwa, wielowymiarowa opowieść o cierpieniu i tęsknocie za bezpieczniejszym i bardziej beztroskim światem. Poznajemy przeżycia głównej bohaterki, jej punkt widzenia czy przemyślenia. Przyznaje, że początkowo ciężko było mi się w wgryźć w lekturę zwłaszcza, że natłok myśli bohaterki czy brak dialogów był przytłaczający. Momentami można się niestety pogubić.

Podczas lektury widzimy jak Marta nie chce wchodzić w nowe narzucone jej role takie jak dziewczyna żołnierza czy bohatera. Powodują jej złość i bunt. Czytelnik staje się świadkiem jej rozpaczy, zagubienia i poszukiwań ale i obserwatorem aktów fizjologicznych, których ilość jest znaczna.

To również bezpruderyjna i zmysłowa powieść o proteście ról czy modeli życia które narzuca wojna. Nie tylko tym którzy ją toczą ale i tym którzy się nią nie interesują. Nie brakuje tu żalu, frustracji czy wyparcia. Nie brakuje tu słów, które trudno wypowiedzieć na głos choć wszyscy o nich myślimy. Jest dużo erotyki, seksu, samotności ale i strachu przed codziennością i wojną.

Wybuch wojny na wschodzie Ukrainy w 2014r. powoduje, iż chłopak Marty bez uprzedzenia jej zgłasza się na ochotnika. Marta musiała szybko wejść w nową rolę – dziewczyny bohatera. Nie chce jednak podzielić losu innych kobiet, która cierpliwie czekały, aż jej mężczyzna wróci z frontu. Chce żyć tak jak do tej pory.

„Za plecami” to niełatwa, wielowymiarowa opowieść o cierpieniu...

Książka otrzymana w ramach współpracy z KulturalneMedia.pl

Gniewna żałość za zwykłością - recenzja książki Haśki Szyjan “Za plecami”

Powieść “Za plecami” to historia kobiety, która próbuje odnaleźć się w czasie pierwszej napaści Rosji na Ukrainę w 2014 roku. Obraz współczesnej codzienności młodej osoby w obliczu wojny.

Współcześnie żyjący w środkowej Europie przedstawiciele pokolenia millenialsów i generacji Z, wychowujący się w spokojnym, ale równocześnie pędzącym naprzód świecie prosperity, o wojnach mówili, (i zapewne w wielu miejscach dalej mówią) jak o czymś abstrakcyjnym. Jak o czymś, co pozostało w meandrach przeszłości i już więcej nie wróci. Bo przecież postęp cywilizacyjny i wzrastająca tolerancja nie pozwolą na popełnianie starych błędów... Ale ten, kto choć w niewielkim stopniu orientuje się w historii świata, wie, że pokolenia mają krótką pamięć. Czasem od zakończenia jednego pogromu, wystarczy zaledwie kilka dekad, a nawet lat, aby znów znaleźli się chętni do zawładnięcia światem. Bezmyślna ludzka masa znów za nimi podąży. Przeciwnicy konfliktu nie będą mieli innego wyjścia, niż popłynąć z tym nurtem, zmuszeni do walki pod presją swoich czasów. Wojny były, są i znów wybuchną nowe. A cierpieć przez ambicje rządzących zawsze będzie zwykły człowiek.

Właśnie o cierpieniu, rozterkach i wściekłości opowiada "Za plecami" - książka autorstwa Haśki Szyjan, ukraińskiej, nagradzanej pisarki. Urodzona w latach osiemdziesiątych poprzedniego stulecia, doskonale wpasowuje się w wizerunek współczesnego mieszkańca kraju postkomunistycznego, który po latach dawnej biedy wkroczył w świat pełen rodzących się możliwości. Długo żyliśmy w przekonaniu, że nas wojna już nie dotyczy. Aż do 2014 roku, kiedy Rosja napadła na wschodnią Ukrainę…


Dziewczyna bohatera

Autorka snuje swoją rozsierdzoną opowieść o życiu w dzisiejszej Ukrainie, od momentu, kiedy młody On z radosnym wiwatem zostawia Ją i pędzi walczyć za ojczyznę, wolną Ukrainę. Nie powiedział Marcie wcześniej, że zgłosił się do tej walki jako ochotnik. Postawił ją, niepocieszoną, przed faktem dokonanym. Bohater narodu. Dziewczyna topi się w alkoholu, swoim żalu i niepokoju. Nie wie czy jej mężczyzna w ogóle jeszcze wróci. Nie chce dopuścić do siebie świadomości, że to wszystko dzieje się naprawdę. Stara się wieść życie takie, jak dotychczas, próbując nie zauważać czołgów zza okien drogiej restauracji. Chodzi na siłownię, gdzie inni piękni i wysportowani zdają się nie zdawać sprawy z tego, że są w kraju, gdzie giną ludzie. Upija się, zaklina rzeczywistość, przepełniona seksualnym napięciem nieustannie daje mu upust, niejako szukając w tym ulgi. Jest rozgoryczona, wręcz zagniewana, że świat nie chce być taki sam, jak dotychczas.


Lektura dla wymagających Czytelników

W moim odczuciu jest to publikacja trudna, ale jednocześnie nadzwyczaj potrzebna. Jej trudność przejawia się nie tylko w odbiorze, ale momentami w samym czytaniu. Wykradając najskrytsze myśli bohaterki, możemy zagubić się w jej chaosie. Czytelnik siedzący w swoim bezpiecznym fotelu może jedynie wyobrażać sobie jak zaczęła wyglądać rzeczywistość tej kobiety. Wojna zmienia wszystko i nie mogę się dziwić rozgardiaszowi i dezorientacji w głowie Marty, który został po mistrzowsku wykreowany piórem Haśki Szyjan. Frustracja spowodowana bezsilnością aż wylewa się z kart tej powieści. Warto zagłębić się w tę książkę, by dzięki niej choć odrobinę zbliżyć się do zrozumienia tragedii wojennej codzienności XXI wieku, która toczy się tak blisko nas.

Książka otrzymana w ramach współpracy z KulturalneMedia.pl

Gniewna żałość za zwykłością - recenzja książki Haśki Szyjan “Za plecami”

Powieść “Za plecami” to historia kobiety, która próbuje odnaleźć się w czasie pierwszej napaści Rosji na Ukrainę w 2014 roku. Obraz współczesnej codzienności młodej osoby w obliczu wojny.

Współcześnie żyjący w środkowej Europie...

„Za plecami” to ciekawa, chociaż nie łatwa w odbiorze lektura. Nie tylko ze względu na tematykę – w końcu porusza temat wojny na Ukrainie, ale również ze względu na to jak została ta książka napisana.

Autorka w niezwykły sposób opisuje przeżycia i przemyślenia Marty. Ten język jest piękny, chwilami poetycki ale i bardzo dosadny.

Marta nie chce wchodzić w rolę dziewczyny żołnierza, dziewczyny bohatera. Nie umie się odnaleźć w nowej sytuacji, wręcz przeciwnie, budzi się w niej złość. Nie chce wchodzić w przeznaczoną rolę. Nie chce spełniać oczekiwań innych. Książka jest pełna emocji. Pokazuje skomplikowany stosunek do ojczyzny i „obowiązku”.

Ludzie chcą żyć normalnie, nawet wtedy gdy panuje wojna. Czują się winni, zagubieni, wściekli. Czują dużą sprzeczność uczuć.

Podobało mi się, że autorka otwarcie porusza różne tematy, nawet te określane jako tabu. To lektura warta lektury, skłaniająca do przemyśleń, co za tym idzie trudna. Ale może właśnie te trudne opowieści są najlepsze? Te które wypychają nas ze strefy komfortu i zmuszają do zastanowienia się nad różnymi kwestiami?

„Za plecami” to ciekawa, chociaż nie łatwa w odbiorze lektura. Nie tylko ze względu na tematykę – w końcu porusza temat wojny na Ukrainie, ale również ze względu na to jak została ta książka napisana.

Autorka w niezwykły sposób opisuje przeżycia i przemyślenia Marty. Ten język jest piękny, chwilami poetycki ale i bardzo dosadny.

Marta nie chce wchodzić w rolę dziewczyny...

Lubię książki, które coś wnoszą do mojego życia.
Które wywołują natłok myśli i stawiają pytania, na które sama muszę sobie odpowiedzieć...🤯

Taka właśnie była książka @haska_shyyan_author "Za plecami"🤯
uhonorowana Nagrodą Literacką Unii Europejskiej.

Jest to historia Marty, której chłopak dostał wezwanie na front wojny w Donbasie we wschodniej Ukrainie.
Ona została i szybko musiała wejść w nową rolę - dziewczyny bohatera.
Sęk w tym, że Marta jest daleka od patriotycznych uniesień. Nie chce dzielić losu bohaterek wojennych, które cierpliwe czekały na powrót swoich mężczyzn.
Chce żyć normalnie, jak dotychczas.

Książka bardzo dokładnie ukazuje narastającą niechęć bohaterki do oczekiwań stawianych przez patriarchalne społeczeństwo.

Mamy natłok myśli, emocji i odczuć Marty.
Momentami można się pogubić w tym swoistym labiryncie rozmów, monologów, smsów i wiadomości z portali społecznościowych🤯
Jednak w tym zamęcie bardzo wyraźnie przebija się żal, zagubienie, frustracja, niezrozumienie.

Zaskoczeniem będzie na pewno brak dialogów🤯 i poetyckie zacięcie autorki.

Dla mnie była to kontrowersyjna, bezpruderyjna i zmysłowa powieść o wpływie, jaki wojna wywiera na mężczyzn i kobiety, na ich seksualność oraz role społeczne.


Portret młodych Ukrainek i Ukraińców jest wielowymiarowy - z całym bagażem współczesności, skomplikowanym stosunkiem do ojczyzny i tęsknotą za bezpieczniejszym i bardziej beztroskim światem🥺

Lubię książki, które coś wnoszą do mojego życia.
Które wywołują natłok myśli i stawiają pytania, na które sama muszę sobie odpowiedzieć...🤯

Taka właśnie była książka @haska_shyyan_author "Za plecami"🤯
uhonorowana Nagrodą Literacką Unii Europejskiej.

Jest to historia Marty, której chłopak dostał wezwanie na front wojny w Donbasie we wschodniej Ukrainie.
Ona została i...

Świetna. Naprawdę warto, by współczesną Ukrainę poznać.

Świetna. Naprawdę warto, by współczesną Ukrainę poznać.

Chłopak Marty nie uprzedził jej, że chce się zgłosić na ochotnika w wojnie, która wybuchła na wschodzie Ukrainy w 2014 roku. Musiała szybko wejść w nową rolę – dziewczyny bohatera. Ale Marta nie chce w nieskończoność czekać ten wróci z frontu. Woli prowadzić takie życie jak dotychczas. Niechęć do oczekiwań stawianych przez patriarchalne społeczeństwo narasta w niej, aż w końcu – wybucha.

Długo się zastanawiałam, jak zacząć tych kilka zdań, nie chcę trywializować powagi tematu, a jednocześnie trafnie oddać zamęt i konsternację, jakich przysporzyła mi lektura powieści Haśki Szyjan. Chaos jest chyba najbardziej trafnym określeniem spinającym wrażenia z mojej wędrówce po tekście. Ale cóż się dziwić, skoro sama bohaterka ma w tej kwestii mętlik w głowie. Na początku trudno było mi się „wgryźć” tekst, natłok myśli bohaterki przytłaczał, ale po jakimś czasie czytałam z wielkim zainteresowaniem o jej kolejnych impulsywnych zachowaniach.

Autorka wspaniale pokazała zagubienie ludzi, którzy zostali wrzuceni w wir wielkiej historii. Chcieli po prostu normalnie, spokojnie żyć, a nagle ktoś wszystko zniszczył. Wielu nie chce się z tym pogodzić. Nie chcą się zastanawiać, czy ich bliski wróci z frontu, nie chcą czekać. Ale z czasem będą musieli dokonać wyboru, tak jak główna bohaterka.

Pozycja „Za plecami” Haśki Szyjan jest niezaprzeczalnie powieścią ważną i wartą poznania. W obliczu napaści Rosji na Ukrainę oraz w cieniu wciąż trwającej wojny – nawet bardzo. To książka, która stawia pytania, ale nie udziela odpowiedzi, pokazując tajemnicę życia i ludzkiego losu. Powieść uhonorowana Nagrodą Literacką Unii Europejskiej 2019.

Chłopak Marty nie uprzedził jej, że chce się zgłosić na ochotnika w wojnie, która wybuchła na wschodzie Ukrainy w 2014 roku. Musiała szybko wejść w nową rolę – dziewczyny bohatera. Ale Marta nie chce w nieskończoność czekać ten wróci z frontu. Woli prowadzić takie życie jak dotychczas. Niechęć do oczekiwań stawianych przez patriarchalne społeczeństwo narasta w niej, aż w...

W 2014 roku wybucha wojna w Donbasie i wszyscy mężczyźni, uznani za zdolnych do pełnienia służby wojskowej, kierowani są na wschód Ukrainy. Wszyscy, łącznie z chłopakiem Marty, która od tej pory ma się stać dziewczyną bohatera.

Tematyka poruszana w tej lekturze nie należy do najłatwiejszych z uwzględnieniem tego co obecnie dzieje się u naszych sąsiadów. Nie chcę wchodzić tu w polityczne dysputy, bo tym dokładnie zaszczycą Was politolodzy, więc skupię się na emocjonalnej stronie bohaterów.

Książka napisana jest nietypowym językiem. Zalew myśli, wręcz wypływa ze stronnic w formie rozmów, monologów, sms-ów i wiadomości z portali społecznościowych.
W całym tym chaosie kryje się jednak mnóstwo żalu, frustracji i wyparcia - "Czemu wam Bozia coś takiego urządziła?! Ale to znaczy, że tak miało być!" - a może nie miało?

Marta próbuje załatać pustkę wyjściami do klubów, drinkami, nową fryzurą, wizytą u kosmetyczki i wysysającą ostatnie krople potu sauną. Stara się żyć tak jak dawniej, a zarazem jakby jutra miało nie być.

U Haśki Szyjan nie ma czegoś takiego jak temat tabu. Dostajemy wraz z bohaterką całą pulę krążących po jej głowie myśli i tych według niektórych gorszących, nienadających się do publicznych wyznań.

Intrygująca lektura nie powiem, lecz według mnie zbyt chaotyczna. Niestety zdarzało mi się czasami zgubić w gąszczu pędzących myśli.
Nie odradzam jednak tej książki. Jeśli macie okazję, weźcie ją do ręki, przeczytajcie fragment i zobaczcie czy będzie to coś dla Was.

Ja tymczasem zabieram się za kolejne lektury z Wydawnictwa Czarnego (kilka reportaży stoi na półce i patrzy na mnie z utęsknieniem).
Jeśli za łatwo mi pójdzie to pewnie jeszcze dokupię jakąś nietypową powieść w stylu "Uprawy roślin południowych metodą Miczurina" W. Murek, w której jestem zakochana😍

W 2014 roku wybucha wojna w Donbasie i wszyscy mężczyźni, uznani za zdolnych do pełnienia służby wojskowej, kierowani są na wschód Ukrainy. Wszyscy, łącznie z chłopakiem Marty, która od tej pory ma się stać dziewczyną bohatera.

Tematyka poruszana w tej lekturze nie należy do najłatwiejszych z uwzględnieniem tego co obecnie dzieje się u naszych sąsiadów. Nie chcę wchodzić...

Wojna na wschodzie Ukrainy wstrzykuje w żyły młodych mężczyzn "narkotyk heroizmu". Chłopak Marty, po dziecięcych zabawach w wojnę, idzie na wojnę prawdziwą. Marta powinna więc zastygnąć w roli czekającej, martwiącej się, wspierającej. Taki obowiązek spada przecież na kochające kobiety od wieków, wszak od wieków słychać szczęk broni i czuć opary krwi. Tylko że nasza narratorka tak nie chce. "Dla mnie po prostu serfujesz na Bali. Taka jest moja legenda. Zgadzasz się?". Jej sposobem na poradzenie sobie z narzuconą sytuacją jest... zwyczajne życie. Zakupy, spotkania ze znajomymi, poszukiwania przyjemności cielesnych. Wojna i tak w nią wnika: krótkie widzenia z chłopakiem, obraz jego - oby nie - martwego ciała pod powiekami, rozmowy z wojenną wdową Ellą. Marta szuka normalności w nienormalnym świecie, podejmuje mądre i głupie decyzje, przekracza granice nie tylko państwowe.
Najpierw nie mogłam wejść w rytm tej książki. Od pierwszej strony czuje się, że autorka jest też poetką i przez chwilę mnie to uwierało. Jednak po kilkunastu stronach dałam się porwać opowieści, temu językowi, płynęłam pochłaniając piękne, gorzkie zdania.
Bo ta powieść to manifest wręcz pierwotnej kobiecości, świadomości ciała i jego potrzeb. Wszystkich potrzeb. To też manifest antywojenny, bo tu wojna to niepotrzebne ofiary w imię idei, które nie są tego warte, wszak "Żołnierzem się nie rodzi, żołnierzem się umiera".
Naprawdę nie dziwię się tym wszystkim nagrodom, które zgarnia autorka, bo jej głos jest świeży i frapujący. Czytajcie!
Aleksandra Gratka

Wojna na wschodzie Ukrainy wstrzykuje w żyły młodych mężczyzn "narkotyk heroizmu". Chłopak Marty, po dziecięcych zabawach w wojnę, idzie na wojnę prawdziwą. Marta powinna więc zastygnąć w roli czekającej, martwiącej się, wspierającej. Taki obowiązek spada przecież na kochające kobiety od wieków, wszak od wieków słychać szczęk broni i czuć opary krwi. Tylko że nasza...