wciągająca opowieść o trudnej sztuce i trudnej miłości, przyjemna w czytaniu,polecam

wciągająca opowieść o trudnej sztuce i trudnej miłości, przyjemna w czytaniu,polecam

Joan jest amerykańską tancerką baletową, a Arslan charyzmatycznym rosyjskim mistrzem baletu, który właśnie za chwilę podejmie próbę brawurowej ucieczki przez Kanadę do Stanów, w bagażniku samochodu Joan. Do tej pory widzieli się tylko RAZ w życiu.

Jazda bez-trzy-man-ki.

I do tego wcale nie taka oderwana od rzeczywistości, bo Maggie Shipstead w jednym z wywiadów powiedziała, że pisząc „Zaskocz mnie” inspirowała się się historią Michaiła Barsznikowa, który w 1974 zrobił dokładnie to, co Arslan – wymknął się tylnymi drzwiami teatru w Toronto i uciekł oficerom KGB.

How EPIC is that.

Ale to tylko jeden z wątków „Zaskocz mnie”, opowieści o miłości do tańca, poświęceniu fizycznym, ale też emocjonalnym tancerzy, trudnych wyborach i pasji, która pochłania życie.

Czytając czułam się jakbym zaglądała za kulisy, do tej części baletowego świata, do której mają dostęp tylko nieliczni. Uwielbiam takie insajderskie historie.

Oraz: Joan i Arslan to jak najbardziej fascynująca para, ale dopiero jak pojawia się Harry (nie Ten Drugi!) i Chloe „Zaskocz mnie” robi się naprawdę nieodkładalna.

Joan jest amerykańską tancerką baletową, a Arslan charyzmatycznym rosyjskim mistrzem baletu, który właśnie za chwilę podejmie próbę brawurowej ucieczki przez Kanadę do Stanów, w bagażniku samochodu Joan. Do tej pory widzieli się tylko RAZ w życiu.

Jazda bez-trzy-man-ki.

I do tego wcale nie taka oderwana od rzeczywistości, bo Maggie Shipstead w jednym z wywiadów...

Tym razem książka, która znalazła uznanie w finale nagrody Bookera, nie zachwyciła mnie.
Głównie z powodu słabej intrygi, opartej w całości na banalnej historii, takiej o jakich kiedyś mówiło się "jak z magla". A przecież miała potencjał, osadzona bowiem została w interesującym środowisku tancerzy klasycznych i sali baletowej. Bardzo szybko jednak wymeandrowała w kierunku klasycznego romansu, z nieuniknionym dramatem, złamanym sercem i przewidywalnym zwrotem akcji. Od nudy broni ją dobry warsztatowo tekst, niezłe dialogi i poszatkowana chronologia wydarzeń, ale dla mnie to za mało.

Tym razem książka, która znalazła uznanie w finale nagrody Bookera, nie zachwyciła mnie.
Głównie z powodu słabej intrygi, opartej w całości na banalnej historii, takiej o jakich kiedyś mówiło się "jak z magla". A przecież miała potencjał, osadzona bowiem została w interesującym środowisku tancerzy klasycznych i sali baletowej. Bardzo szybko jednak wymeandrowała w kierunku...

Pamiętam swoje obolałe stopy, a w szczególności pęcherze i rany na palcach po zdjęciu point. Pamiętam surową i wykrzywioną w nieprzyjemnym grymasie twarz swojej nauczycielki baletu. Pamiętam swój strach i niewysłowiony wprost paraliżujący lęk przed zajęciami.
Na szczęście moja przygoda z baletem nie trwała długo, aczkolwiek wspomnienia niezbyt przyjemne zostały.

Balet to krew, pot i łzy, dosłownie.

Dlatego z wielkim uznaniem, ale też i pewnego rodzaju niepokojem sięgnęłam po książkę p. Shipstead, która w rewelacyjny, a jednocześnie realistyczny i obrazowy sposób oddała w swojej książce moje emocje dotyczące baletu.

Historia niespełnionej miłości do mężczyzny, niezrealizowanych marzeń i niewyobrażalnej tęsknoty za czymś nieuchwytnym. Niedościgniony talent baletnicy.

Wszystko ujęte w kilku płaszczyznach czasowych, z różnych perspektyw, które pozwalają czytelnikowi na zasłużoną refleksję, przetrawienie opowieści o bezwzględnej rywalizacji, tytanicznej pracy i niewiarygodnym poświęceniu wymaganym od tancerza baletu.

To, co oglądamy na scenie, te przepiękne kombinacje baletowe, to połączenie duszy i ciała scalające się w niewysłowioną przepiękną artystyczną jedność tancerzy, to efekt końcowy ciężkiej pracy, ogromnych wyrzeczeń, niemalże nadludzkiego wysiłku, o czym często nie mamy najmniejszego pojęcia.

Fabuła zasadza się na tęsknocie bohaterów, każdego za czymś innym. Oprawa literacka, podjęcie nietypowej tematyki przez autorkę, wczucie się przez nią w emocje bohaterów wzruszają czytelnika do głębi i nie pozostawiają go obojętnym wobec całej historii.

Czy dążenie za wszelką cenę do perfekcjonizmu ma sens?
Ślepe i obsesyjne pragnienia zamykają nam serce i umysł na rzeczy najważniejsze i jednocześnie najprostsze, rodzinę, przyjaciół, siebie samego.

Polecam

Pamiętam swoje obolałe stopy, a w szczególności pęcherze i rany na palcach po zdjęciu point. Pamiętam surową i wykrzywioną w nieprzyjemnym grymasie twarz swojej nauczycielki baletu. Pamiętam swój strach i niewysłowiony wprost paraliżujący lęk przed zajęciami.
Na szczęście moja przygoda z baletem nie trwała długo, aczkolwiek wspomnienia niezbyt przyjemne zostały.

Balet to...

Maniera retrospekcji i w literaturze i w kinie mnie męczy...

Maniera retrospekcji i w literaturze i w kinie mnie męczy...

Zupełnie mnie nie wciągnęła. Dziewczyny, chłopcy, balet, miłostki. Tak jakby książka była napisana z polotem, ale bez zagłębiania tematów. I miałam poczucie, że ten balet był nauczony i nie szedł od serca.

Zupełnie mnie nie wciągnęła. Dziewczyny, chłopcy, balet, miłostki. Tak jakby książka była napisana z polotem, ale bez zagłębiania tematów. I miałam poczucie, że ten balet był nauczony i nie szedł od serca.

Poznajemy Arslana i Joan, mamy tu ukazaną nie tyle miłość dwojga ile miłość do tańca. Początkowo Joan zafascynowana Arslanem i wykonaniem wielkiej misji z czasem rozczarowuje się i rezygnuje z baletu. Wychodzi za mąż i wychowuje utalentowanego syna, który tańczy. Wszystko jednak wróci z powrotem gdy Arslan pozna jak syna.
🩰
To opowieść w której balet gra główną rolę ale przeplatany jest ludzkimi emocjami, zachwytem i buntem, roztargnieniem i gniewem. Zabrakło mi tutaj wyjaśnień figur baletowych które dla mnie były sucha nazwą i nie potrafiłam sobie ich wyobrazić. Poza tym jednak całość powieści bardzo mi się podobała i czuję niedosyt twórczości autorki. Może początek rozwijał się wolno ale warto było wytrwać do końca 😊

Poznajemy Arslana i Joan, mamy tu ukazaną nie tyle miłość dwojga ile miłość do tańca. Początkowo Joan zafascynowana Arslanem i wykonaniem wielkiej misji z czasem rozczarowuje się i rezygnuje z baletu. Wychodzi za mąż i wychowuje utalentowanego syna, który tańczy. Wszystko jednak wróci z powrotem gdy Arslan pozna jak syna.
🩰
To opowieść w której balet gra główną rolę ale...

"Zaskocz mnie" autorstwa Maggie Shipstead to wciągająca powieść o miłości, poświęceniu i sztuce, która porusza emocje. Autorka wplotła historię miłosną w subtelny świat baletu, sztuki pięknej i wymagającej poświęceń. Sztuki, która na scenie wydaje się olśniewającą bajką, dla której widownia wstrzymuje oddech, a która w kuluarach jest zaciętą walką o pozycję, rolę, władzę, wyższą pozycję w hierarchii. To też walka ze swoim organizmem, słabościami, zmęczeniem, pilnowaniem diety, odpoczynku. To ciągłe napięcie, ćwiczenie i doskonalenie. Autorka pokazuje to zaplecze, z jego blaskami i cieniami, pokazuje także trudności, z jakimi muszą się zmierzyć artyści, zarówno w sferze twórczej, jak i osobistej.

W książce wykreowane są wielowymiarowe, niejednoznaczne i nieoczywiste postaci dzięki czemu nie można być niczego pewnym do końca opowieści. Nie wiadomo jakie podejmą decyzje, co zrobią i jakie tajemnice nam odsłonią. Główną rolę w tej historii otrzymała balerina, która w poczuciu swojej niedoskonałości rezygnuje z tańca i wybiera rodzinę. Czy ten wybór przyniesie jej szczęście, czy znajdzie w nim swoje spełnienie, czy odnajdzie się w roli matki, żony i gospodyni?

Autorka ładnie pisze, a jej język jest prosty, ale zarazem pełen delikatności i głębi. Autorka posługuje się pięknym językiem, który sprawia, że czytanie staje się czystą przyjemnością.

"Zaskocz mnie" to inspirująca powieść, która pozostawia czytelnika z mnóstwem refleksji na temat marzeń, wyborów życiowych i wagą poświęcenia dla sztuki. To książka, która faktycznie zaskakuje w końcowych akordach.

"Zaskocz mnie" autorstwa Maggie Shipstead to wciągająca powieść o miłości, poświęceniu i sztuce, która porusza emocje. Autorka wplotła historię miłosną w subtelny świat baletu, sztuki pięknej i wymagającej poświęceń. Sztuki, która na scenie wydaje się olśniewającą bajką, dla której widownia wstrzymuje oddech, a która w kuluarach jest zaciętą walką o pozycję, rolę, władzę,...

7

7

"Zachwyć mnie" - taki tytuł bardziej by mi pasował, bo książka jest o tym nieuchwytnym czymś, co sprawia, że tancerz staje się wybitny. A jak tego nie ma, to pomimo starań, nie zachwyca i dobrze, żeby miał inny pomysł na swoje życie. Tak jak główna bohaterka. Zatem nie zaskoczyło mnie, to co miało mnie zaskoczyć, ale styl pisania Maggie Shipstead zaskoczył na tyle, że czytam teraz jej najnowszą powieść " Wielki Krąg" i jestem zachwycona!

"Zachwyć mnie" - taki tytuł bardziej by mi pasował, bo książka jest o tym nieuchwytnym czymś, co sprawia, że tancerz staje się wybitny. A jak tego nie ma, to pomimo starań, nie zachwyca i dobrze, żeby miał inny pomysł na swoje życie. Tak jak główna bohaterka. Zatem nie zaskoczyło mnie, to co miało mnie zaskoczyć, ale styl pisania Maggie Shipstead zaskoczył na tyle, że...