Książkę tę przeczytałam tylko dlatego, że jest lekturą szkolną. Może od innych dramatów wyróżnia ją to, że momentami jednak da się zrozumieć, o co chodzi i to bez pomocy w postaci streszczenia. Zapewne gdy ,,Dziady" zostały napisane, cieszyły się popularnością i były czytane z radością, bo niewątpliwie jest to utwór patriotyczny, podtrzymujący na duchu, ale z perspektywy przeciętnego licealisty z XXI wieku jest to po prostu kolejna, nudna to granic możliwości lektura, którą MUSI podziwiać. Doceniam wkład Mickiewicza w działania niepodległościowe, uważam, że książka ta jest z pewnością skarbem i dla ludzi sprzed lat mogła być czymś wspaniałym, ale z mojego, jakże odmiennego punktu widzenia nie jest to książka, która obudziła we mnie jakieś emocje i ciekawość. Jeszcze jedno: w tej książce ma wiać grozą? Przepraszam, wywoływanie duchów pisane lekkim, rymowanym wierszykiem za nic nie jest w stanie sprawić, że będę się bać.

Książkę tę przeczytałam tylko dlatego, że jest lekturą szkolną. Może od innych dramatów wyróżnia ją to, że momentami jednak da się zrozumieć, o co chodzi i to bez pomocy w postaci streszczenia. Zapewne gdy ,,Dziady" zostały napisane, cieszyły się popularnością i były czytane z radością, bo niewątpliwie jest to utwór patriotyczny, podtrzymujący na duchu, ale z perspektywy...