Średnio napisana fikcja wprowadzająca w błąd czytelnika. Wiele faktów się nie zgadza, wiele wydarzeń nie istniało lub miały inny przebieg, wiele bohaterów w czasie, kiedy dzieje się akcja było w zupełnie innym miejscu. Kwerenda do książki mizerna. Temat chwytliwy, więc wykorzystany, ale czy warto sięgać po książkę, która w tytule przekonuje, że to prawdziwa historia? I ta tendencja jest we wszystkich książkach Machta

Średnio napisana fikcja wprowadzająca w błąd czytelnika. Wiele faktów się nie zgadza, wiele wydarzeń nie istniało lub miały inny przebieg, wiele bohaterów w czasie, kiedy dzieje się akcja było w zupełnie innym miejscu. Kwerenda do książki mizerna. Temat chwytliwy, więc wykorzystany, ale czy warto sięgać po książkę, która w tytule przekonuje, że to prawdziwa historia? I ta...

Wokół carycy Katarzyny II narosło wiele kontrowersji. Wśród Polaków chyba najchętniej słychać, że jej kochankiem był Stanisław August Poniatowski. Jest ona raczej znienawidzona jako jedna z zaborczyń Polski i chyba mało kto interesuje się jaka była naprawdę i jak wyglądało jej życie. A trzeba przyznać, że to barwna postać, którą warto poznać.
Katarzyna nie miała udanego małżeństwa z Piotrem. Zachowywał się dziecinnie, był okrutny dla zwierząt i zupełnie nie interesowało go spłodzenie potomstwa. Z kolei Katarzyna była bardzo ambitna, interesowała się polityką i wypełniała pustkę po mężu licznymi kochankami. Wokół tego również narosło wiele mitów, o których pisze autor.
Muszę powiedzieć, że jestem bardzo rozczarowana tą książką. Przede wszystkim jest to fikcja literacka, chociaż ma charakter paradokumentalny. W głównej mierze raził mnie tu język. Był taki zbyt współczesny, przez co wszystko wydawało się takie sztuczne i wymuszone. Zupełnie nie czułam tego klimatu, tej intymności, realiów w jakich żyli Katarzyna i Poniatowski. Przeszkadzały mi też hasztagi, których było bardzo dużo. Gryzły się one z opisywanymi wydarzeniami. Miłym urozmaiceniem okazały się załączone portrety i zdjęcia miejsc, niemniej jednak to za mało, by uratować tą książkę.

Wokół carycy Katarzyny II narosło wiele kontrowersji. Wśród Polaków chyba najchętniej słychać, że jej kochankiem był Stanisław August Poniatowski. Jest ona raczej znienawidzona jako jedna z zaborczyń Polski i chyba mało kto interesuje się jaka była naprawdę i jak wyglądało jej życie. A trzeba przyznać, że to barwna postać, którą warto poznać.
Katarzyna nie miała udanego...

Nie moja to bajka, nie potrafię spojrzeć na tę formę z dystansem. Na wywiad - rzekę, którego polskiemu królowi w niełasce udzieliła łagodna staruszka - caryca Katarzyna II. I temu swojemu kochasiowi opowiadała o innych kochasiach, skarżyła się na męża, teściową, matkę, w dodatku czyniła to współczesnym językiem. Czułam się jakbym czytała „Życie na gorąco”, czy nomen omen „Twoje imperium”.
Dla mnie zbyt frywolnie, pusto i powierzchownie. Nie potrafię przyjąć za dobrą monetę faktów i historycznych ciekawostek zdradzanych kochankowi między jednym numerkiem a drugim.
Chociaż prawdę mówiąc faktów historycznych tu niemało i nie złapałam autora na żadnej nieścisłości, porównując tę publikację z kilkoma powieściami historycznymi o Katarzynie II, które przeczytałam.
Jeśli ktoś niewiele wie o najsłynniejszej carycy, skąd pochodzi, jak doszła do władzy, o jej dzieciach i kochankach, a nie przeszkadza mu forma wyimaginowanego, prościutkiego wywiadu, powinien być zadowolony.

Nie moja to bajka, nie potrafię spojrzeć na tę formę z dystansem. Na wywiad - rzekę, którego polskiemu królowi w niełasce udzieliła łagodna staruszka - caryca Katarzyna II. I temu swojemu kochasiowi opowiadała o innych kochasiach, skarżyła się na męża, teściową, matkę, w dodatku czyniła to współczesnym językiem. Czułam się jakbym czytała „Życie na gorąco”, czy nomen omen...

Książka historyczna/biografia w formie wywiadu? Intrygujące połączenie. Nic dziwnego, że mnie skusiła mnie ta książka.

Postać carycy Katarzyny II raczej wzbudza niechęć wśród naszego społeczeństwa. Jakby nie było to właśnie ona jest głównym czynnikiem, który doprowadził do rozbiorów Polski... Niemniej sama Katarzyna, a w zasadzie Zofia Fryderyka Augusta, jest niezwykle barwną, intrygującą i zajmującą postacią historyczną.

Autor przedstawił carycę z bardzo ludzkiej strony - czytelnik poprzez intymne rozmowy tytułowej postaci z Poniatowskim ukazuje nie tylko wydarzenia carycy z przeszłości, ale również maluje jej obraz emocjonalny. Jak mogła czuć się dziewczynka, która dowiaduje się, że a przyszłości zostanie żoną cara? Która zostaje odcięta od ukochanego ojca? Przerzucona do nieznanej krainy jak bagaż? Co czuje kobieta o największej władzy w kraju, gdy nie szanuje jej mąż?
I jeszcze jedno - jak udało jej się zostać jedną z najbardziej aktywnych seksualnie kobiet zeszłego millenium?

Książka autora jest niezwykle intrygująca, ale jednocześnie czuję duży niedosyt. Forma rozmowy z kochankiem jako skrybą jest ciekawym zabiegiem, ułatwiającym zrozumienie perspektywy Katarzyny. Szczególnie pod kątem jej umiłowania do przyjemności cielesnych. Nie mniej tak jak ona, chciałabym więcej!

Książka historyczna/biografia w formie wywiadu? Intrygujące połączenie. Nic dziwnego, że mnie skusiła mnie ta książka.

Postać carycy Katarzyny II raczej wzbudza niechęć wśród naszego społeczeństwa. Jakby nie było to właśnie ona jest głównym czynnikiem, który doprowadził do rozbiorów Polski... Niemniej sama Katarzyna, a w zasadzie Zofia Fryderyka Augusta, jest niezwykle...

to było tak złe

to było tak złe

Lubicie czytać monografie historyczne?

Pierwszy raz byłem "zmuszony" czytać takie tytuły, przygotowując się do olimpiady historycznej i były pozycje, które naprawdę przypadły mi do gustu, przez co nawet później sięgałem po tego rodzaju lektury dla przyjemności. Tym razem zabrałem się za biografię nietypową, ponieważ w formie wywiadu z carycą Katarzyną Wielką, który przeprowadza z nią Stanisław August Poniatowski. Pierwszy raz spotykam się z taką formą biografii, dlatego było to dla mnie coś oryginalnego. Do tej pory nie dane mi było także czytać książek Christophera Machta, więc nie wiedziałem czego spodziewać się po stylu tego autora.

Po przeczytaniu "Spowiedzi carycy Katarzyny II" nam ambiwalentne odczucia względem takiej formy biografii. Z jednej strony, jest ona łatwiejsza w czytaniu i odbiorze, z drugiej nie do końca się do niej przekonałem. Warto także zaznaczyć, że jest to książka poruszająca bardziej kwestie prywatne, co w sumie jest ciekawe, gdyż niektóre biografie historyków podchodzą do tych spraw bardzo pobieżnie.

"Spowiedź carycy Katarzyny II" to książka dobra, ale jak dla mnie bez szału. Nie żałuję, że po nią sięgnąłem, ale nie zawojowała mojego serca ani umysłu.

Więcej recenzji znajdziecie na moim Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.

Lubicie czytać monografie historyczne?

Pierwszy raz byłem "zmuszony" czytać takie tytuły, przygotowując się do olimpiady historycznej i były pozycje, które naprawdę przypadły mi do gustu, przez co nawet później sięgałem po tego rodzaju lektury dla przyjemności. Tym razem zabrałem się za biografię nietypową, ponieważ w formie wywiadu z carycą Katarzyną Wielką, który...

Christopher Macht będąc miłośnikiem historii próbuje przybliżyć czytelnikom znane i kontrowersyjne postaci w zaskakującej formie spowiedzi głównych bohaterów. Po Hitlerze, Himmlerze, Goebelsie, Stalinie czy Leonardzie da Vinci oddaje głos Carycy Katarzynie II, która otwiera przed nami drzwi do rosyjskiego dworu, ale i do własnej alkowy.

Na swojego kronikarza, czy też powiernika wybiera Stanisława Poniatowskiego, jednego ze swoich kochanków, którego w pewnym momencie sadza na tronie Polski. Forma pytań i odpowiedzi nadaje książce lekkości, której brakuje wielu biografiom, tylko czy rzeczywiście rozmowę tych dwojga można nazwać szczerą? Jeśli tak, to ewidentnie caryca moderuje ją w zakresie, który jej odpowiada, pomijając odpowiedzi na niewygodne, czy zbyt dociekliwe pytania. A przecież właśnie na te pikantne kąski najbardziej liczyłam!

Choć zdecydowanie nie wyczerpuje tematu, to książka ukazuje drogę Katarzyny ze Szczecina do Rosji, zdradza smaczki z życia na dworze carskim, w których nie pomija intryg i spraw łóżkowych wspominając niektórych z jej licznych kochanków. Opowiada też sporo o jej niedojrzałym mężu, Piotrze, o jego dziwactwach i okrucieństwie.

Sama Katarzyna jawi się nam jako kobieta inteligentna, przewidująca i twarda, która wie czego chce nie tylko w polityce, ale i w alkowie i nie boi się po to sięgać.

Przyznam, że ta forma tak inna od dość sztywnych i naszpikowanych wieloma szczegółami biografii z jednej strony okazała się bardzo przyjemna w odbiorze, tym bardziej że wzbogacona o grafiki przybliżające postaci historyczne, o których mowa i pisana dużą, wyraźną czcionką. Z drugiej jednak musiałam oswoić się z nowoczesnym językiem, hasztagami nawiązującymi do każdego rozdziału, bo nijak nie przystawały mi do tamtych czasów. Jej lektura był ciekawym doświadczeniem, jednak pozostanę miłośniczką tradycyjnych biografii.

Christopher Macht będąc miłośnikiem historii próbuje przybliżyć czytelnikom znane i kontrowersyjne postaci w zaskakującej formie spowiedzi głównych bohaterów. Po Hitlerze, Himmlerze, Goebelsie, Stalinie czy Leonardzie da Vinci oddaje głos Carycy Katarzynie II, która otwiera przed nami drzwi do rosyjskiego dworu, ale i do własnej alkowy.

Na swojego kronikarza, czy też...

Caryca, na której imię drżał cały ówczesny kontynent. Książka Spowiedź carycy Katarzyny II, zaprasza nas do poznania rozmów, jakie władczyni prowadziła ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Zainteresowani?

Autor opiera się na korespondencji, jaką caryca Rosji wymieniała z ostatnim królem Polski. Narracja poprowadzona jest w formie dialogów. Choć może powinnam napisać… czatów? Język tej książki jest mocno uwspółcześniony. Moim zdaniem jest to przesadzone aż do granicy kiczu. Być może miało to uatrakcyjnić te postacie dla młodszego odbiorcy, jednak wydaje mi się, że w tym przypadku pomysłodawca minął się z celem. Raczej nie sięgam po biografie postaci historycznych po to, by znaleźć w nich określenia, które swobodnie mogłyby wystartować w kolejnym plebiscycie na Młodzieżowe Słowo Roku.

Język to jedno, wiele do życzenia pozostawia także treść. Dominuje sfera romansowa, w której do głosu dochodzą raczej fantazje autora, niż to, co faktycznie mogło się znaleźć w źródłach do tej książki. Wprawdzie seksualność nawet największych postaci przestała być tematem tabu i cieszy się zainteresowaniem współczesnych ludzi. Jednak warto znać granice. A gdzie ta charyzma i charakter, który u carycy był cechą podziwianą od wieków po dziś dzień? Postać, która wyłania się z tej książki to płaska i płytka starsza pani.

Więcej na: CzasoStrefa

Caryca, na której imię drżał cały ówczesny kontynent. Książka Spowiedź carycy Katarzyny II, zaprasza nas do poznania rozmów, jakie władczyni prowadziła ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. Zainteresowani?

Autor opiera się na korespondencji, jaką caryca Rosji wymieniała z ostatnim królem Polski. Narracja poprowadzona jest w formie dialogów. Choć może powinnam napisać…...

Liczyłem na pikantny kawałek książki, a otrzymałem wykastrowaną, pozbawioną polotu i finezji konwersację Poniatowskiego z Carycą Katarzyną II. To tak, jakby kupić Gościa Niedzielnego i nie znaleźć w nim druczku do przelewu. To tak, jakby lecieć Ryanair'em i być zaskoczonym ceną Prince Polo za 25 zł.

Relacje między Carycą Katarzyną II a Stanisławem Augustem Poniatowskim były skomplikowane i pełne burzliwych romansów. Chociaż Katarzyna wpływała na nominację i rządy Stanisława Augusta, ich relacje pogarszały się, gdy Stanisław August sprzeciwił się rosyjskiemu wpływowi na Polskę. To z kolei doprowadziło do wojny polsko-rosyjskiej i upadku Królestwa Polskiego.

Jednakże, pomimo bogatej historii Katarzyny Wielkiej, książka "Spowiedź Carycy Katarzyny II" nie spełniła moich oczekiwań. Autor nie potrafił oddać w pełni skomplikowanych relacji między Katarzyną a Poniatowskim, a dialogi między nimi były ubogie i pozbawione polotu.

Porównanie do Gościa Niedzielnego i Ryanairu, które pojawiają się w mojej recenzji, pokazuje, że autor nie zostawił żadnych pikantnych informacji czy zaskakujących momentów, które mogłyby zainteresować czytelników. Książka mogła być fascynującym opisem miłosnego romansu lub politycznych intryg, ale zamiast tego otrzymaliśmy pozbawioną życia opowieść.

Mimo to, książka może przyciągnąć uwagę tych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat Katarzyny Wielkiej i jej wpływu na Polskę. Czytelnikom, którzy są zainteresowani historią Rosji, książka może przynieść pewne zadowolenie, ale nie spełni oczekiwań tych, którzy szukają emocjonującej lektury.

Podsumowując, "Spowiedź Carycy Katarzyny II" może być ciekawą lekturą dla fanów historii, ale nie zaspokoi oczekiwań tych, którzy szukają emocjonującej opowieści. Autor powinien był bardziej urozmaicić dialogi między Katarzyną a Poniatowskim, aby oddać w pełni ich skomplikowane relacje. 

Ocena 2:10

❤️❤️🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

Liczyłem na pikantny kawałek książki, a otrzymałem wykastrowaną, pozbawioną polotu i finezji konwersację Poniatowskiego z Carycą Katarzyną II. To tak, jakby kupić Gościa Niedzielnego i nie znaleźć w nim druczku do przelewu. To tak, jakby lecieć Ryanair'em i być zaskoczonym ceną Prince Polo za 25 zł.

Relacje między Carycą Katarzyną II a Stanisławem Augustem Poniatowskim...

Słaba. Wcześniejsze "spowiedzi" o wile lepsze. Tu mamy w sumie opowieść jak nieudolnym władcą był jej mąż i ileż to ona miała kochanków. Kilka marginalnych informacji o jej rządach. Ogólnie książka nic nie wnosząca. Nie polecam.

Słaba. Wcześniejsze "spowiedzi" o wile lepsze. Tu mamy w sumie opowieść jak nieudolnym władcą był jej mąż i ileż to ona miała kochanków. Kilka marginalnych informacji o jej rządach. Ogólnie książka nic nie wnosząca. Nie polecam.