Jakiś czas temu w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu odbyło się spotkanie z autorem książki. Nie mogłam wziąć udziału w tym wydarzeniu, podczas którego Jerzy Szczepkowski opowiadał o swoim dziele, jednak to, co udało mi się o książce dowiedzieć, uznałam za na tyle interesujące, że kupiłam ją niezwłocznie. Upadek kultury? Filozoficzne wątki? Tajemnice i intrygi? A do tego obietnica erudycyjnej uczty oraz wyśmienitego języka? Tak, to coś dla mnie...

Do teraz nie jestem pewna, czy moje domniemania odnośnie nakreślonej tu intrygi są właściwe, ale nie ma to znaczenia. Pozwalam sobie porwać się treści i śledzę losy trzech postaci, opisujących wydarzenia rozgrywające się w XVIII wieku w fikcyjnym księstewku, które tworzą wspólną, jeszcze nieodkrytą historię. Każda z nich, a więc zarówno Kurt Herwoltz, wicehrabia von Vischenick, jak i Książę Alto, to osoby niewątpliwie doświadczone, z pewnością w mniejszym lub większym stopniu zepsute i na pewno inteligentne. Baczni obserwatorzy i komentatorzy. Teorycznie nie powinni wybudzać sympatii, bo ich kontrowersyjne wybryki i nieetyczne praktyki budzą niechęć, jednak w miarę lektury można odkryć, że zdając sobie sprawę z kulejącej ludzkiej natury i znając prawdę o sobie, obnażają zdziczenie świata i klęskę moralności. Rozbierają na czynniki pierwsze wszystko i wszystkich, którym wydaje się odkryć prawidła rządzące rzeczywistością materialną i niematerialną. Obnażają samozwańczych mistrzów, którzy roszczą sobie prawo do podawania jedynych, słusznych prawd. Wskazują też, co bardzo ważne, na zagubienie człowieka w całym tym galimatiasie przekonań, nierzadko służących tylko jakimś ukrytym interesom grup, które się za nimi kryją. Zadają też pytania elementarne, np. o źródła zła.

Dla tych, którzy lubią pofilozofować i zastanawiają się, z czego wynika to szaleństwo świata i upadek wartości... Do tego jest to pozycja naprawdę pięknie wydana.

PS Zalecam bardziej czujną redakcje tekstów.

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

Jakiś czas temu w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu odbyło się spotkanie z autorem książki. Nie mogłam wziąć udziału w tym wydarzeniu, podczas którego Jerzy Szczepkowski opowiadał o swoim dziele, jednak to, co udało mi się o książce dowiedzieć, uznałam za na tyle interesujące, że kupiłam ją niezwłocznie. Upadek kultury? Filozoficzne wątki? Tajemnice i intrygi? A do tego...

Ta książka to wg mnie jedna z rewelacji wydawniczych roku 2022. Aż dziw bierze, że jest tak mało "medialna". Może to wynikać z tego powodu, że to debiut autora, który do młodzieniaszków nie należy. Jerzy Szczepkowski, w jednym z nagrań w czasie spotkania autorskiego, też to podkreślił. Stwierdził jednak, że pisał do szuflady już od 20 lat .
Tyle o autorze, teraz do książki. Z tej książki powinni być też zadowoleni fani Waldemara Łysiaka. Autor posiada podobny styl pisania, choć od razu dodam, że podobny nie znaczy ten sam, ani słabszy. Budowa dialogów, myśl przewodnia, pewien scenariusz napisania tej książki, pokazuje, że autor nie pisze w oparciu o encyklopedię internetową, tylko wynika to z jego wiedzy i oczytania. Oczytania głównie filozoficznego. I dodać należy, że autor filozofem nie jest. Jest architektem a filozofem jest z zamiłowania. Co nie jest wadą a raczej pomaga i autorowi i czytelnikom. Filozof niezawodowy posiada dar przekazywania swojej wiedzy dotyczących problemów filozoficznych, w sposób jasny, czytelny i zrozumiały. I takim człowiekiem jest Jerzy Szczepkowski.
Co do treści (bez spojlerowania) to mamy do czynienia z historia rozgrywającą się w ciągu 2 tygodni w nienazwanym księstwie w południowych Niemczech XVIII wieku. Jest tytułowy książę, jest szef służb, jest premier i cała czereda z książęcego dworu. Jest wędrówka jednego z bohaterów, jego spotkania z ludźmi mającymi różne światopoglądy, zamiary i znajomości. Co jest okazją do przedstawienia klimatu kulturalnego tej epoki.
Dialogi żywe, głębokie, cięte riposty i szermierka językowa na wysokim poziomie.
Wędrówka jednego z bohaterów jest drogą przez życie niejednego człowieka. Finał zaś zacny i zaskakujący.
Ja polecam.

Ta książka to wg mnie jedna z rewelacji wydawniczych roku 2022. Aż dziw bierze, że jest tak mało "medialna". Może to wynikać z tego powodu, że to debiut autora, który do młodzieniaszków nie należy. Jerzy Szczepkowski, w jednym z nagrań w czasie spotkania autorskiego, też to podkreślił. Stwierdził jednak, że pisał do szuflady już od 20 lat .
Tyle o autorze, teraz do książki....

Zafascynowana treścią wspaniałego wykładu Autora pt. "Czy to już koniec chrześcijańskiej Europy" (https://www.youtube.com/watch?v=b2kG_wn1YOs&ab_channel=EWTNPolska) zakupiłam promowaną książkę i nieco się rozczarowałam jej lekturą. Czytało się niczym kryminały Marka Krajewskiego nie wyłączając sprośno-siermiężnych wstawek i wyjątkowo spaczonego obrazu kobiet. Ważne kwestie filozoficzno-egzystencjalne giną w sensacyjnej fabule oraz w przerysowanych historiach i takich też ich bohaterach.
Być może jestem za mało wyrobionym czytelnikiem, by na chłodno przebijać się do głębszych warstw pozostawiając na boku rozbudzane fabułą negatywne emocje, które pozostały mi jako główne wrażenie po zamknięciu jakże pięknie wydanej książki.

Zafascynowana treścią wspaniałego wykładu Autora pt. "Czy to już koniec chrześcijańskiej Europy" (https://www.youtube.com/watch?v=b2kG_wn1YOs&ab_channel=EWTNPolska) zakupiłam promowaną książkę i nieco się rozczarowałam jej lekturą. Czytało się niczym kryminały Marka Krajewskiego nie wyłączając sprośno-siermiężnych wstawek i wyjątkowo spaczonego obrazu kobiet. Ważne...