Jak sam tytuł wskazuje - "Filozofia życiowa" - autor nie wyrusza w książce na metafizyczno-aksjologiczne podboje, ale stara się pewnie stąpać po ubitej ziemi i przy okazji udziela czytelnikowi rad, wskazówek, ostrzeżeń, czy wybitnie autorskich konstatacji. Wszystkie one są efektem obecności autora w swojej epoce i oddają niewątpliwie koloryt francuskiej ziemi, ale niektóre mogą być wykorzystane również współcześnie, nie wykluczając oczywiście, naszej pszennoburaczanej krainy.
Pierwsza z brzegu sugestia to ta: "...przebywając w gościnie w domu, gdzie służba jest marnie traktowana, raczej nie należy próbować potraw sosem podlanych. Dlaczego? Bo służący mógł wcześniej siarczyście splunąć na talerz i później rozcieńczyć to sosem".

Albo taka - dosyć kontrowersyjna - uwaga:
"Lepiej zmarnować swoją młodość, niż nic z nią nie zrobić".

Sugestia:
"Każdego, kto dożyje sześćdziesiątki winno dekorować się odznaczeniem, ponieważ ludzie są tak próżni, że większość z nich zamiast uganiać się za dziwkami, pić na umór i zachowywać się nierozsądnie, zachowywałaby czystość, mądry umiar i abstynencję, w nadziei, że kiedy się zestarzeją, otrzymają order zasługi".

To ciekawe, ale dla niektórych osób może być drażliwe:
"Pewna dama wyznała mi kiedyś sama ot tak, najzwyczajniej w świecie i sama z siebie:
- Nigdy nie myślę i to mnie męczy; a jak myślę, to o niczym."

Spostrzeżenie opisujące, chyba nie tylko francuską rzeczywistość:
"Mężczyzna to jedyny samiec, który bije swoją samicę. Jest zatem najbardziej brutalnym z samców., chyba, że założymy, iż kobieta jest najbardziej nieznośną z samic, co w sumie nie jest wykluczone".

Są też ciekawe historie. Na przykład historia młodego, ledwo wiążącego koniec z końcem małżeństwa: Pawła i Wirginii.
W końcu jednak Pawełek chwali się koledze:

"Los jej sprzyja, nie ma co mówić! W czwartek znalazła dwadzieścia franków! Miesiąc temu wygrała na loterii w domu starców dwanaście chustek. Jeszcze wcześniej na loterii na rzecz dzieci chorych na gruźlicę wygrała zmysłowe pończoszki!"
Paweł chwali się koledze, ale z niedowierzaniem kiwa głową:

"Słowo daję, nie mam pojęcia, jak ona to robi!

Jak sam tytuł wskazuje - "Filozofia życiowa" - autor nie wyrusza w książce na metafizyczno-aksjologiczne podboje, ale stara się pewnie stąpać po ubitej ziemi i przy okazji udziela czytelnikowi rad, wskazówek, ostrzeżeń, czy wybitnie autorskich konstatacji. Wszystkie one są efektem obecności autora w swojej epoce i oddają niewątpliwie koloryt francuskiej ziemi, ale niektóre...

„Lepiej zmarnować swoją młodość, niż nic z nią nie zrobić.” ; )

Księga złotych myśli.

„W nieśmiertelnej falandze genialnych ironistów francuskich, falandze, której przewodzi Rabelais i Molier, zajmuje Courteline jedno z czołowych miejsc.” / Zygmunt S. Klingsland, paryski wysłannik warszawskich „Wiadomości Literackich”.

Georges Courteline / 1858 - 1929 / francuski dramaturg i prozaik, autor fars charakteryzujących się dużymi pokładami komizmu, wyśmiewa głupotę ludzką we wszystkich jej wymiarach, „bez pamfleciarskiej żółci, bez moralizatorskiego patosu, bez pedagogicznych konkluzji”.

„Ciężko jest oczywiście nie być już kochanym, kiedy się kocha, ale nieporównywalnie ciężej jest być kochanym, kiedy się już nie kocha.”

„Słowo „ekspert” w pięciu na dziesięć przypadków znaczy „ignorant”.”

„Nigdy nie zapominaj, że wybornej jakości masło to podstawa dobrej kuchni, i pamiętaj, że wymądrzanie się to cecha każdego durnia.”

Miniatura literacka, ironiczna, lekka i przyjemna.

„Lepiej zmarnować swoją młodość, niż nic z nią nie zrobić.” ; )

Księga złotych myśli.

„W nieśmiertelnej falandze genialnych ironistów francuskich, falandze, której przewodzi Rabelais i Molier, zajmuje Courteline jedno z czołowych miejsc.” / Zygmunt S. Klingsland, paryski wysłannik warszawskich „Wiadomości Literackich”.

Georges Courteline / 1858 - 1929 / francuski...