Mówi się, by nie oceniać książki po okładce. Ale czy mówi się o ocenianiu książki po tytule? Jeśli nie, to jestem za rozpropagowaniem opinii, że należy tak robić, gdyż już kolejny raz interesujący tytuł sprawił, że sięgnęłam po książkę i nie byłam ani odrobinę zawiedziona.
"Raj utracony" nie należał do książek lekkich. To zajmująca lektura, wymagająca od czytelnika niemałego skupienia. O posłuchaniu czegoś w tle przy czytaniu nawet nie ma mowy. To lektura zazdrosna, wymagająca skupienia uwagi tylko i wyłącznie na sobie. W 100%.
Pomimo faktu, że dzieło Miltona jest ciężką lekturą, nie powinno się do niego zrażać. Poemat jest niezwykle interesujący i wciągający. To dzieło mogę określić mianem monumentalnego. Przygniata czytelnika ogromem zawartej treści i odniesień, ale nadal pozostające przystępne w odbiorze. John Milton ukazał swój prawdziwy kunszt literacki i nie dziwię się, dlaczego "Raj utracony" jest arcydziełem literatury angielskiej.
Podczas czytania niejednokrotnie przechodziły mnie dreszcze (zwłaszcza gdy do głosu dochodził Lucyfer), a kilka fragmentów zagościło w moim małym notatniku z cytatami wartymi uwagi.
Uważam, że to książka i dla osób wierzących i dla tych którzy są nieco skonfliktowani w wiarą chrześcijańską. Obie strony odnajdą treści, które powinny zadowolić ich oczekiwania. Sama jestem tym drugim typem i byłam absolutnie oczarowana przemowami w piekle jak i samym kuszeniem Ewy.
"Czyż wiedza wielką tak budzi nienawiść?"
Oczywiście nie zabrakło też paru rzeczy, które sprawiły, że czułam się nieco... zniesmaczona? To chyba odpowiednie słowo. Mianowicie chodzi mi o ukazanie pozycji kobiety, która jest nieobecna podczas rozmowy Adama z aniołem. I to nieobecna z własnej woli, bo o wiele bardziej woli wysłuchać relacji z ust swego męża, niż uczestniczyć w tym sama. Jednak należy mieć na uwadze czasy w których książka została napisana.
Całkowicie oczarowana "Rajem utraconym" (a w szczególności pierwszymi 4 księgami) zamierzam zaopatrzyć się we własny egzemplarz, by móc powracać do tych epickich momentów, które powodowały gęsią skórkę.

Mówi się, by nie oceniać książki po okładce. Ale czy mówi się o ocenianiu książki po tytule? Jeśli nie, to jestem za rozpropagowaniem opinii, że należy tak robić, gdyż już kolejny raz interesujący tytuł sprawił, że sięgnęłam po książkę i nie byłam ani odrobinę zawiedziona.
"Raj utracony" nie należał do książek lekkich. To zajmująca lektura, wymagająca od czytelnika...