Fajna, krótka, zabawna pozycja. Myśle że warta przeczytania.

Fajna, krótka, zabawna pozycja. Myśle że warta przeczytania.

Świetna opowieść o tym, co w życiu najważniejsze. Opowiedziane z czarnym humorem nasze przywary i podana recepta - optymizm, radość i poczucie humoru.! Polecam.

Świetna opowieść o tym, co w życiu najważniejsze. Opowiedziane z czarnym humorem nasze przywary i podana recepta - optymizm, radość i poczucie humoru.! Polecam.

Jak dla mnie to ani parodia ,ani kryminał :/, malo zabawne. przeczytałam bo zaciekawiła mnie "zagadka" ,ale koniec rozczarował...

Jak dla mnie to ani parodia ,ani kryminał :/, malo zabawne. przeczytałam bo zaciekawiła mnie "zagadka" ,ale koniec rozczarował...

Początkowo książka wydawała się świetna, jednak zakończenie mnie rozczarowało, wydaje się niedopracowane i takie nijakie.

Początkowo książka wydawała się świetna, jednak zakończenie mnie rozczarowało, wydaje się niedopracowane i takie nijakie.

Kryminał a raczej parodia KRYMINAŁKA połączony i czarnym humorem, który przyprawia uśmiech na twarzy.
Książka jest cienka, ale daje niezłego kopa i bardzo mi się podobała.

Bohaterem jej jest Maciej, prywatny detektyw - kiedyś poważaniem, a obecnie popadajacy w ruinę smakosz alkoholu.
Podczas wędrówki do domu, zderzył się z podłożem i kiedy się ocknął świat w jego oczach miał tylko dwa kolory czerń i biel.
A do tego zaczął słyszeć głos...
Ale to nie koniec atrakcjii. Dostaje dziwne zlecenie od jeszcze dziwniejszej kobiety o imieniu Apolonia... Czeka go nie lada zadanie, czy będzie w stanie jej pomóc?

Nie miałam jeszcze przyjemności spotkania się z piórem autora. Spodobał mi się pomysł na napisanie książki z której możemy coś uszczypnąć dla siebie. Myślę, że czasem każdemu z nas przydałby się taki detektyw, który pomógłby nam odnaleźć to co być może już dawno zgubiliśmy po drodze.

Krótkie rozdziały, gwarantowany uśmiech na twarzy i ciekawa fabuła, to chyba dobra zachęta na mile spędzony czas przy książce, którą bardzo polecam.

Kryminał a raczej parodia KRYMINAŁKA połączony i czarnym humorem, który przyprawia uśmiech na twarzy.
Książka jest cienka, ale daje niezłego kopa i bardzo mi się podobała.

Bohaterem jej jest Maciej, prywatny detektyw - kiedyś poważaniem, a obecnie popadajacy w ruinę smakosz alkoholu.
Podczas wędrówki do domu, zderzył się z podłożem i kiedy się ocknął świat w jego oczach...

Towarzyszę twórczości Macieja Lasoty od początku i każdą kolejną wydaną przez autora książkę oceniam o punkt wyżej. Co je łączy? Bez wątpienia imię głównego bohatera, którego łatwo utożsamić z autorem, spora dawka sarkazmu i wartościowy przekaz, który za każdym razem wynoszę z lektury.

W przypadku „Kryminałku” już tytuł sugeruje formę o niewielkiej objętości, okładka nasuwa mi skojarzenie z komiksami z Kapitanem Żbikiem (nic nie poradzę 😊),a przez wzgląd na rolę narratora oraz czerwone usta bohaterki w pozbawionym kolorów świecie koresponduje z genialnymi komiksami Sin City.

Autor trafnie i dosadnie, choć z odpowiednią dawką ironii punktuje przywary nas, jako społeczeństwa ze skłonnością do ulegania manipulacji, braku tolerancji i ekstremizmu. Z równym sarkazmem wskazuje absurdy głoszone przez władze pogłębiające tylko podziały społeczne i homofobię.

Na raptem 140 stronach udało się autorowi zawrzeć historię intrygującą, zabawną i zakończoną morałem, który powinien być postanowieniem noworocznym każdego z nas. O ile lepiej wówczas by się nam wszystkim żyło. Może podobnie jak klientka głównego bohatera, sfatygowanego przez życie detektywa Maćka, powinniśmy zlecić mu odnalezienie naszego poczucia humoru, radości i optymizmu? Z uśmiechem i odpowiednim nastawieniem każde postanowienie noworoczne łatwiej zrealizować.

Podczas lektury uśmiech wielokrotnie wykwitał mi na ustach, choć brzuch nie bolał mnie ze śmiechu, jak sugeruje opis, nie tego jednak po niej oczekiwałam. Liczyłam na ciekawą, dynamiczną i zabarwioną sarkastycznym humorem historię wzbogaconą wartościowym przekazem i dokładnie to otrzymałam.

Jeśli nie znacie jeszcze twórczości autora, to zachęcam do czytania lub słuchania, bo „Kryminałek” pojawił się też w formie audiobooka w świetnej interpretacji Piotra Głowackiego.

Towarzyszę twórczości Macieja Lasoty od początku i każdą kolejną wydaną przez autora książkę oceniam o punkt wyżej. Co je łączy? Bez wątpienia imię głównego bohatera, którego łatwo utożsamić z autorem, spora dawka sarkazmu i wartościowy przekaz, który za każdym razem wynoszę z lektury.

W przypadku „Kryminałku” już tytuł sugeruje formę o niewielkiej objętości, okładka...

🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️ Recenzja 🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️

Maciej Lasota " Kryminałek "

Wydawnictwo : Papierowy Motyl


💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

" - Dokładnie, Kasiu. W słuszności utwierdziła mnie twoja opowieść. Byliśmy przecież kiedyś państwem bez stosów. Wiem, dotyczyło to tolerancji religijnej, ale jednak. Polska zawsze była pomocna i tolerancyjna, dlatego też zasmuciły ją prześladowania osób homoseksualnych. No i wreszcie, po spotkaniu z nią, każde z nas zobaczyło świat jej oczami... "

" Kryminałek " to parodia kryminału, króciutka powieść z mnóstwem ironii oraz czarnym humorem.. Akurat podoba mi sie narrator co kojarzy mi sie z filmem" Sin city " jest utworzony w estetyce neo-noir tak samo jak" kryminałek"...
Autor stworzył lekką i przyjemną historię, którą czyta się szybko.. Porusza tematy zwiazane z otaczającym nas światwm,strachem przed homofobią, korupcją, odmiennaścią poglądów..
"Kryminałek" jest fenomenalny w swojej prostocie, cięte riposty i potyczki słowne..

Maciek prywatny detektyw, który swoje lata świetności ma za sobą.. Był bohaterem mediów jako jedyny sprawiedliwy.. Teraz nieźle daje za kołnieżyk... Wszystko sie zmienia, w śnieżny dzień, kiedy traci przytomność i budzi się z głosem w głowie i widzi wszystko w czarno - białych kolorach... Zgłasza się do niego nietypowa kobieta Apolonia, żeby odnalazł co utraciła..

" - Chciałabym, odnalazł pan moje poczucie humoru, radość i optymizm..."

Kim jest Apolonia?
Czy Maciek odnajdzie tego czego szuka?
Co jeszcze się za tym kryje?

Polecam każdemu, kto lubi krótkie ciekawe historie.

🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️ Recenzja 🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️🕵️

Maciej Lasota " Kryminałek "

Wydawnictwo : Papierowy Motyl


💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠

" - Dokładnie, Kasiu. W słuszności utwierdziła mnie twoja opowieść. Byliśmy przecież kiedyś państwem bez stosów. Wiem, dotyczyło to tolerancji religijnej, ale jednak. Polska zawsze była pomocna i tolerancyjna, dlatego też zasmuciły ją prześladowania osób...

"KRYMINAŁEK" - największy plus tej książki to sarkastyczny narrator, którego cięty humor przyprawiał mnie o uśmiech. Najdziwniejsza parodia kryminału, jaką kiedykolwiek czytaliście.

Maciej prywatny detektyw, który lata świetności ma za sobą. Popadł w alkoholizm i spędza czas w barze. Gdy wracał w zimową zawieruchę do domu, przewrócił się i zaczął słyszeć dziwny głos oraz widział wszystko tylko w kolorze białym i czarnym.
Pewnego dnia w jego mieszkaniu pojawia się nietypowa klientka Apolonia, ktora chce aby pomógł jej znaleźć optymizm, radość, poczucie humoru.
Co z tego wyniknie?

Autor skłania do refleksji nad własnym życiem. W dosadny sposób zwrócił uwagę na tematy problemów dziejących się w Polsce. Przez ironię dostajemy cenne rady, aby nie podporządkować się panującej władzy.

Na uwagę zasługuje cudowna okładka, która kusi i przyciąga wzrok.

#kryminałek #wydawnictwopapierowymotyl #maciejlasota #bookstagram #instagram #yoloczytam #czytambolubię #czytampolskichautorów

"KRYMINAŁEK" - największy plus tej książki to sarkastyczny narrator, którego cięty humor przyprawiał mnie o uśmiech. Najdziwniejsza parodia kryminału, jaką kiedykolwiek czytaliście.

Maciej prywatny detektyw, który lata świetności ma za sobą. Popadł w alkoholizm i spędza czas w barze. Gdy wracał w zimową zawieruchę do domu, przewrócił się i zaczął słyszeć dziwny głos oraz...

Kryminałek to mała, cienka, lecz ciekawa książka w sam raz dla fanów kryminałów.

Poznajemy tutaj Maćka, czyli prywatnego detektywa. Kiedyś był bohaterem mediów, teraz niestety wiele się zmieniło, zdaje się że jego najlepsze lata i szczyt kariery już przeminely, a teraz zostało mu jedynie topić smutki w alkoholu. Czy to koniec jego kariery?

Często koniec może być nowym początkiem, a życie bierze niespodziewanego zakręty w najmniej oczekiwanych momentach.

Nowa klientka przynosi mu najtrudniejszą zagadkę, z jaką do tej pory miał do czynienia w całej swojej długiej karierze. Czy podała nowemu wyzwaniu? Czy będzie to dla niego szansa na którą długo czekał?

Choć jest to kryminał i nie brak zagadek, o wiele więcej znajdziecie tutaj śmiechu. Dużo humoru i parodii.

Kryminałek to mała, cienka, lecz ciekawa książka w sam raz dla fanów kryminałów.

Poznajemy tutaj Maćka, czyli prywatnego detektywa. Kiedyś był bohaterem mediów, teraz niestety wiele się zmieniło, zdaje się że jego najlepsze lata i szczyt kariery już przeminely, a teraz zostało mu jedynie topić smutki w alkoholu. Czy to koniec jego kariery?

Często koniec może być nowym...

Co byście zrobili, gdyby pewnego dnia świat stracił kolory? Wszystko byłoby czarno – białe... i nudne.
Za czym tęsknilibyście najbardziej? Szukalibyście rozwiązania, czy zaakceptowalibyście nową rzeczywistość?

Właśnie coś takiego spotyka Macieja, głównego bohatera „Kryminałka”.

Kim jest Maciej? To detektyw, który stracił zapał do pracy i topi smutki w alkoholu. Niegdyś najpopularniejszy w kraju, kreowany na bohatera. Teraz zapomniany i nieważny.

Pewnego dnia do jego biura przychodzi tajemnicza kobieta, która zleca mu niemożliwe do wykonania zadanie, które początkowo detektyw uznaje za żart.

Kiedy po spotkaniu z nią traci umiejętność widzenia barw, zaczyna drążyć temat i poszukiwać informacji na jej temat... a wie tylko, jak ma na imię.

Widzenie świata w czarno-białych odcieniach to nie jedyny problem Macieja. Po upadku mężczyzna zaczyna słyszeć głosy, a właściwie jeden głos... narratora.

Po jakimś czasie dociera do kobiety, która ma podobny problem. W toku dedukcji detektyw dochodzi do prawdy. A ta jest dość nieprawdopodobna i zaskakująca.

Książka ma duży potencjał. Nazwałabym ją raczej krótkim opowiadaniem, przypowieścią, która dotyka problemów politycznych naszego kraju. Podziały społeczne, homofobia, polityka rodzinna to tylko niektóre z nich.

Bardzo podobał mi się zabieg uosobienia narratora i umiejętności bohatera do komunikowania się z nim. Myślę, że to jeden z największych plusów tej pozycji.

Humor w książce jest dość specyficzny, uśmiechnęłam się kilkakrotnie do czytanych fragmentów, aczkolwiek nie jest to książka, od której lektury będą Was boleć brzuchy, jak sugeruje opis wydawcy. No, chyba że to po prostu moje subiektywne odczucie.

Dość zaskakujące zakończenie niesie ze sobą patriotyczny morał. Krytykowana jest nie tylko władza, ale również zaślepiony naród.

Ciekawa przypowieść o Polsce, przesiąknięta ironią. Może skłonić do głębszych refleksji. Kartki same się przekładają, szybko się czyta. Myślę, że to pozycja warta polecenia.

Czytaliście „Kryminałka”, a może znacie inne książki autora?

#wspolpracareklamowa

Co byście zrobili, gdyby pewnego dnia świat stracił kolory? Wszystko byłoby czarno – białe... i nudne.
Za czym tęsknilibyście najbardziej? Szukalibyście rozwiązania, czy zaakceptowalibyście nową rzeczywistość?

Właśnie coś takiego spotyka Macieja, głównego bohatera „Kryminałka”.

Kim jest Maciej? To detektyw, który stracił zapał do pracy i topi smutki w alkoholu. Niegdyś...