Nie można w pełni zrozumieć nauki x. Dolindo i innych książek o Nim, bez przeczytania tej Autobiografii.

Nie można w pełni zrozumieć nauki x. Dolindo i innych książek o Nim, bez przeczytania tej Autobiografii.

"Przyznaję, że pisałem tę skomplikowaną historię z ogromną niechęcią i wielkim trudem, lecz jeszcze raz chcę być posłuszny Bogu i ukazać Jego chwałę, odsłaniając przy tym własną nicość".

Słowa te napisał ksiądz Dolindo Ruotolo w prologu swojej "Autobiografii", w której z pełną szczerością i otwartością opowiada o swoim naznaczonym cierpieniem życiu. Szczególnie poruszające są jego wspomnienia z dzieciństwa, w którym był regularnie bity i dręczony przez ojca, doświadczył skrajnej nędzy, głodu i odrzucenia. Z wykluczeniem zmagał się też w szkołach, w których nie radził sobie ze zrozumieniem i przyswojeniem materiału. Najwięcej upokorzeń doznał jednak ze strony pracowników Kościoła, kiedy to wielokrotnie był przesłuchiwany, wydalany ze wspólnoty i zawieszany w sprawowaniu sakramentów.

Błędem byłoby jednak skupianie się na krzyżu, który i tak jest nieodgadnioną tajemnicą, bez podkreślenia jego owoców i działania Boga w historii księdza Dolindo. On sam zresztą napisał: "Moim sekretem był zawsze Jezus, i to z Nim wszystko mi się udawało". Dlatego z pełnym zaufaniem powtarzał: "Jezu, Ty się tym zajmij!"

Zachwyciło mnie to, jak duchowny w każdym epizodzie i w każdej sytuacji, nawet tej najbardziej trudnej i bolesnej, potrafił dostrzec sens i Boże działanie. I choć nieustannie podkreślał, że jest tylko "biednym głupkiem, skrępowanym, nieumiejącym niczego i zupełnie nieznającym życia", to w jego sposobie przeżywania życia, w jego pismach i działaniach przejawia się Boża miłość i mądrość.

Cała autobiografia księdza Dolindo z dołączonymi do niej pismami i korespondencją liczy niemal 900 stron, dlatego nie sposób zgłębić jej w jeden wieczór. Ja sama przeczytałam dopiero pierwszych 300 stron, ale i samej siebie w tej lekturze nie pośpieszam. Wiem, że jest tak wartościowa i głęboka, że wymaga czasu i zaangażowania. Staram się też nie zatrzymywać na samych faktach z życia duchownego, które już znam z poznanych wcześniej biografii, ale skupić bardziej na jego perspektywie w ich przeżywaniu, na tym, co ma mi do przekazania. A jest tego tak dużo, że podkreślam i notuję niemal bez przerwy!

Polecam Wam z serca tę ubogacającą lekturę!

"Przyznaję, że pisałem tę skomplikowaną historię z ogromną niechęcią i wielkim trudem, lecz jeszcze raz chcę być posłuszny Bogu i ukazać Jego chwałę, odsłaniając przy tym własną nicość".

Słowa te napisał ksiądz Dolindo Ruotolo w prologu swojej "Autobiografii", w której z pełną szczerością i otwartością opowiada o swoim naznaczonym cierpieniem życiu. Szczególnie poruszające...

Postać księdza Dolindo zasługuje na ogromny szacunek. Historia jego życia i kapłaństwa jest tak nieprawdopodobna, że aż boli przez wszystkie strony tej autobiografii. To prawdziwy autorytet, diamencik wśród sterty kamieni. Można (i należy) czerpać z jego postawy i głębokiej mądrości garściami. Uczy nas bycia lepszymi. To książka, która powinna być na półce w każdej rodzinie.

Postać księdza Dolindo zasługuje na ogromny szacunek. Historia jego życia i kapłaństwa jest tak nieprawdopodobna, że aż boli przez wszystkie strony tej autobiografii. To prawdziwy autorytet, diamencik wśród sterty kamieni. Można (i należy) czerpać z jego postawy i głębokiej mądrości garściami. Uczy nas bycia lepszymi. To książka, która powinna być na półce w każdej rodzinie.

Cudowna! Wspaniała opowieść o życiu wyjątkowego kapłana. Taka szczera, można w niej znaleźć wiele sytuacji podobnych do tych z życia każdego z nas... Czytam ją fragmentami i czuję jak wpływa na moje życie.

Cudowna! Wspaniała opowieść o życiu wyjątkowego kapłana. Taka szczera, można w niej znaleźć wiele sytuacji podobnych do tych z życia każdego z nas... Czytam ją fragmentami i czuję jak wpływa na moje życie.