„Uwolnić Budapeszt”
Drugi tom znakomitej trylogii o losach IV Korpusu SS nie odbiega poziomem od pierwszej części. Jest to bardzo dobra rozszerzona monografia. Dlaczego rozszerzona, bo podobnie jak w pierwszej części losy IV Panzerkorps są powiązane z jednostkami walczącymi na tym samym wycinku frontu.
Publikacja obejmuje dość wąski okres walk (grudzień 1944 – luty 1945). Na te trzy miesiące poświęcono ponad 500 stron. Uszczegółowienie walk jest ogromne.
Zaczynamy od przerzutu z poprzednie go teatru walk, na Węgry. Jest to ciekawy rozdział i pokazuje jak trudny i niebezpieczny był to proces.
Przed rozpoczęciem walk w ramach operacji Konrad, poznajemy sytuacje na froncie, stany poszczególnych jednostek i problematykę dowodzenia. Autor nie unika kłopotliwych tematów, związanych z „nielubieniem się” niektórych dowodzących i nieuzasadnionych pomówień, co powodowało psucie reputacji.
Niestety miało to bezpośredni wpływ na wynik starć na froncie.
Operacja Konrad jest podzielona na trzy etapy, każdy z nich jest traktowany jako osobna próba odsieczy dla stolicy Węgier.
Opis poszczególnych walk, jak już wspomniałem, jest bardzo skrupulatny i szczegółowy. Z początku wydawało mi się, że tom II jest jakość toporniej napisany, ale w rzeczywistości tak nie jest. Zmienił się teren walk, ze znanego mi krajowego podwórka, na mniej „obcykany” i po prostu trzeba było się bardziej skupić na treści. Język autora nie jest trudny, dla kogoś kto siedzi w temacie. Początkujący mogą się pogubić w szczegółach. Nie jest to publikacja na „jedno popołudnie”, gdyż nie należy do gatunku popularnonaukowych. Jest to jej duża zaleta. Otrzymujemy monografię, która jest pisana do węższego grona odbiorców. Za to jej jakość jest dużo wyższa niż bardziej przystępnych.
Po niepowodzeniach Konrad III przechodzimy do fazy obrony i porównania stanu poszczególnych formacji. Na tym kończy się nasza opowieść. W publikacji przeważa optyka niemiecka. Są też działania od strony rosyjskiej, ale nie tak bogate.
Tekstowi wiodącemu towarzyszą mapy, są dobrze wykonane. Czasami odcień szarości poszczególnych strzałek się zamazuje. Odniosłem wrażenie, że jest ich stanowczo za mało, jak na tak drobiazgowe przedstawienie starć.
Czasami autor przytacza zeznania świadków tamtych wydarzeń. Ubarwiają one lekturę, choć nie jest ich za wiele. Są też analizy działań, rozkazów i personalnych decyzji
Przypisy są prawidłowo umieszczone pod tekstem, co znacznie ułatwia korzystanie z nich. Tak powinno być w każdej książce.
Na koniec otrzymujemy aneksy i bibliografię. Studiując ją widać, że autor wykonał dobrą robotę. Większość stanowią źródła niemieckie. Perełkami są niepublikowane wspomnienia i rękopisy.
W końcowej części odnajdziemy jeszcze trochę zdjęć i skorowidz.
Wydanie na wysokim poziomie (dobry papier i twarda szyta oprawa) – Napoleon V zawiesza poprzeczkę. Drobna uwaga, dlaczego na grzbiecie nie ma oznaczenia nr tomu ? (Gwiazdki, kropki czy cuś). Drobiazg bez większego znaczenia.
Podsumowując. Drugi tom to lektura dla osób siedzących w temacie na bardzo wysokim poziomie.
Zapełnia ona tematyczną niszę, choć nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. To pełnokrwista, rozszerzona i szczegółowa do granic możliwości znakomita monografia IV Korpusu SS.

„Uwolnić Budapeszt”
Drugi tom znakomitej trylogii o losach IV Korpusu SS nie odbiega poziomem od pierwszej części. Jest to bardzo dobra rozszerzona monografia. Dlaczego rozszerzona, bo podobnie jak w pierwszej części losy IV Panzerkorps są powiązane z jednostkami walczącymi na tym samym wycinku frontu.
Publikacja obejmuje dość wąski okres walk (grudzień 1944 – luty 1945)....