Jeżeli chodzi o moja ocenę - w pełni się zgadzam z p. Marcinem Kowalczykiem! nic dodać, nic ująć. W sam raz.
Jedno musze dodać od siebie; ocena działań i samego istnienia SS, jest na Zachodzie (a szczególnie w Wielkiej Brytanii) zupełnie inaczej postrzegana, niż na Wschodzie -w Polsce i pozostałych krajach Europy Wschodniej. Stad mogą się brać pewne nieporozumienia i kłótnie o interpretacje i ocenę samej formacji.

Jeżeli chodzi o moja ocenę - w pełni się zgadzam z p. Marcinem Kowalczykiem! nic dodać, nic ująć. W sam raz.
Jedno musze dodać od siebie; ocena działań i samego istnienia SS, jest na Zachodzie (a szczególnie w Wielkiej Brytanii) zupełnie inaczej postrzegana, niż na Wschodzie -w Polsce i pozostałych krajach Europy Wschodniej. Stad mogą się brać pewne nieporozumienia i...

„Trylogia zamknięta”
Ostatni tom trylogii o IV Korpusie SS przeczytany. Jest on nieco odmienny od pozostałych. Autor zaznacza, że wskutek chaosu pod koniec działań wojennych, ostało się mało dokumentów. Musiał on bazować na alternatywnych materiałach (wypomnieniach, meldunkach innych formacji wojskowych). To widać podczas lektury. W pewnym momencie miałem odczucie, że IV Korpus SS jest tylko tłem.
W tomie mamy dzieje od 13 lutego 1945 do 28 maja 1945 roku. Data końcowa jest złudna, bowiem losy poszczególnych postaci z kręgu dowodzenia przedstawiono do momentu ich śmierci po wojnie. Tekst jest trudny w odbiorze, dla osoby z zewnątrz. Mimo, że autor robi wszystko, by taki nie był. Trzeba się przygotować na czysto wojskową historię. Nacisk położony jest na niemiecką stronę, ale pisarz przedstawia też plany sowieckie dla pełniejszego obrazu wydarzeń.
Ciekawą sprawą są pozafrontowe „pałacowe gry”, czyli walka o władzę w niemieckim dowództwie. Jest opisane dość dokładnie, gdyż miało niejednokrotnie ważny wpływ na przebieg działań.
Pokazuje też, pomijane skazy na niemieckim obrazie sprawnie działającej maszyny wojennej.
W tekstowi głównemu towarzyszą mapy. Są poprawnie wykonane, ale wyszły strasznie blado w druku. No i jest ich stanowczo za mało.
Przypisy są pod tekstem, jak powinno być. Często bardzo obszerne. Tutaj wydawca dba czytelnika. Szanuję Napoleona V, że w tej kwestii pozostaje nieugięty i nie próbuje przerzucać ich na koniec.
(elegancko wyrażona zawoalowana groźba – „tylko spróbujcie” ;-)).
Na koniec załączniki i bibliografia. Warto przewertować.
Do tego kilkadziesiąt starannie opisanych zdjęć. Wyraźne mimo wielkości.
Mam też poważną uwagę do tego tomu. Jest nią stosunek autora do SS jako „zbrodniczej organizacji”. Przedstawia on powojenne losy bohaterów odcinając się od określenia „zbrodniarze”.
Jest to pewien dualizm, dlatego, że w teście jest zaznaczony udział jednostek IV Korpusu SS w zbrodniach na terenie Austrii. Chodzi o masakrę i eksterminację węgierskich żydów. Jest też podkreślenie, że dowódca IV Korpusu SS wiedział o tych i wcześniejszych zbrodniach. Utyskiwanie na powojenne traktowanie członków SS jest niesmaczne i groźne. Końcowe fragmenty tekstu, są pisane w oderwaniu od pełnej historii SS. Autor jak wielu zachodnich historyków dodaje koloru i zapomina o czarnej stronie organizacji. Szkoda, że pamięta o wcześniejszych poczynaniach poszczególnych dywizji SS.
Wcześniejsze zbrodnie wojenne SS-manów, miały wpływ na późniejsze bohaterstwo i walkę do końca. Moim zdaniem to jeden z głównych czynników nieustępliwości.
SS była zbrodniczą organizacją i należy to podkreślać. Nie wolno odcinać i wybiórczo przedstawiać historii.
Książka starannie wydana w twardej oprawie, jednolitej szacie graficznej z pozostałymi tomami, z szytym grzbietem. Papier biały dobrej jakości.
Pomimo końcowych uwag, jest to dobra książka. Wraz z pozostałymi tomami wypełnia lukę, w tematyce niemieckich formacji. Jak sam zaznaczył autor – dopóki nie ukażą się nowsze opracowania ma on nadzieję, że będzie to podstawa historii IV Korpusu. Moim skromnym zdaniem jest i całość polecam osobom siedzącym w temacie. Warto.

„Trylogia zamknięta”
Ostatni tom trylogii o IV Korpusie SS przeczytany. Jest on nieco odmienny od pozostałych. Autor zaznacza, że wskutek chaosu pod koniec działań wojennych, ostało się mało dokumentów. Musiał on bazować na alternatywnych materiałach (wypomnieniach, meldunkach innych formacji wojskowych). To widać podczas lektury. W pewnym momencie miałem odczucie, że IV...