W dotychczasowej literaturze przedmiotu na temat okresu dojrzewania nie było teorii tak szerokiej i pozwalającej tak dobrze zrozumieć dynamikę zmian. Michel Vincent, psychiatra i psychoanalityk, jako pierwszy opisał stan dojrzewania człowieka nie jako kryzys, który jest nieuchronny między 12. a 20. rokiem życia, lecz jako stan transformacji dziecka w dorosłego człowieka.

Tytuł Choroba zwana dojrzewaniem jest czytelny dla każdego z nas: profesjonalisty, rodzica czy nastolatka. Z doświadczenia wiemy, że chorobę tę można przebyć lżej lub ciężej, w sposób bardziej utajony lub w bardziej jawnym cierpieniu dotykającym zarówno nastolatka, jak i towarzyszących mu dorosłych. Czytelnik nie znajdzie tu jednak psychopatologii wieku dorastania, bo nie to jest istotą książki, choć w tytule zawarte jest chorowanie, lecz rozumienie istoty transformacji oraz pokazanie warsztatu terapeutycznego w nurcie psychoanalitycznym w oparciu o prace nie tylko z nastolatkiem, ale także z dorosłymi.

Dotychczas proponowane rozumienie dojrzewania oparte było o wybrany aspekt tego okresu albo zawierało się w konkretnych przedziałach czasowych. Francuski psychoanalityk prezentuje czytelnikom ujęcie dojrzewania jako powtórnej szansy, dzięki której młody człowiek będzie mógł tworzyć nowe szczęśliwe relacje. Autor przypomina także, że rodząca się szczęśliwa seksualność jest jedną z ogromnych zdobyczy dojrzewania – możliwą do osiągnięcia po przejściu kolejnych faz transformacji. Zygmunt Freud w technice psychoanalitycznej ustanowił, aby teleskopem analitycznym odnajdywać dziecięce traumy; Michel Vincent wskazuje, aby teleskopem czasu sięgać w kuracji dorosłych do doświadczeń pierwszej realnej miłości, jako znaczącego doświadczenia życiowego, i nazywa to powtórną szansą.