W "O włos" niesamowite jest uniwersalne ujęcie ważnych spraw, o filozoficznej proweniencji, za pomocą obrazów z dnia powszedniego. Zadrukowany świstek papieru, pojęcie z jakiejś branży, „ciepłe mleko z kożuchem na wierzchu” itp. Gajda wiele mówi o nas oraz świecie, jaki tworzymy. I nie ma litości. Bo przecież mieć nie może. „Człowiek to wypełniony czymś nieludzkim akwalung”, a swoje prawdziwe oblicze ukazuje w traktowaniu innych stworzeń – kotów, „psów łańcuchowych”, bydła w ubojniach czy choćby tych „dziewięćdziesięciu dwóch tysięcy zwierząt”, które „utknęły na statkach w Kanale Sueskim”.

Odbija się tu więc, niczym w krzywym zwierciadle, ta nasza dumna i butna, ale też – momentami – radosna i fascynująca, współczesność. Śmiejemy się i kpimy, litujemy i rozbawiamy, czasem może coś nas zmierzi czy zasmuci. I zwykle w palcem wskazującym na „tego”, „tamtego”, „kogoś”. A poezja Gajdy uświadamia (albo przypomina, jeśli komuś umknęło),że sami jesteśmy od tego wszystkiego zaledwie „o włos”.

Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2022/08/o-wos-piotr-gajda.html

W "O włos" niesamowite jest uniwersalne ujęcie ważnych spraw, o filozoficznej proweniencji, za pomocą obrazów z dnia powszedniego. Zadrukowany świstek papieru, pojęcie z jakiejś branży, „ciepłe mleko z kożuchem na wierzchu” itp. Gajda wiele mówi o nas oraz świecie, jaki tworzymy. I nie ma litości. Bo przecież mieć nie może. „Człowiek to wypełniony czymś nieludzkim...

Duża czytelnicza satysfakcja. Wiele w tym syntetyczno-sentencjonalnej celności (załączam poniżej ulubiony wiersz-przykład),ciekawej intertekstualności (odniesienia m.in. do tomików Andrzeja Strąka i Krzysztofa Kleszcza),ale najfajniejsze było to, że, mimo iż jest to poezja mocno zmetaforyzowana, to jednak miałam cały czas poczucie, że dokładnie te wszechobecne metafory rozumiem, być może dlatego, że ich wieloznaczność zasadza się często na wygraniu kontrastu między znaczeniem leksykalnym lub biblijnym rozmaitych idiomów czy kolokacji a znaczeniem typowym dla realiów współczesnego nam świata. Co nie tyle zawęża odbiór, ile dodaje klimatyczności, aury rozprawy z językowo-kulturowymi korzeniami, tak skadrowanej rzeczywistości przedstawionej.


PARAGON

Przez lata płaciłem podatki od towarów i usług,
na co wydawano mi przy każdej transakcji dowód
bez potrzeby dodatkowych starań. Po latach druk
zniknął i miałem w rękach metry palimpsestów;
życie – zbiór notatek spisanych na męczących zakupach.

Duża czytelnicza satysfakcja. Wiele w tym syntetyczno-sentencjonalnej celności (załączam poniżej ulubiony wiersz-przykład),ciekawej intertekstualności (odniesienia m.in. do tomików Andrzeja Strąka i Krzysztofa Kleszcza),ale najfajniejsze było to, że, mimo iż jest to poezja mocno zmetaforyzowana, to jednak miałam cały czas poczucie, że dokładnie te wszechobecne metafory...

"Boże, coś Polskę uczynił ojczyzną poetów
z rządem dusz na uchodźstwie, rozmów się z nami" - wiersz "Rząd londyński".

"Boże, coś Polskę uczynił ojczyzną poetów
z rządem dusz na uchodźstwie, rozmów się z nami" - wiersz "Rząd londyński".