Sławomir Cenckiewicz – Agentura. Wałęsa, Skubiszewski, Kieżun, Hermaszewski, Rotfeld i inni (2022) (7.5)

Sławomir Cenckiewicz – Agentura. Wałęsa, Skubiszewski, Kieżun, Hermaszewski, Rotfeld i inni (2022) (7.5)

To kolejna książka autora, na którą składa się cykl publikowanych wcześniej artykułów.
Pomimo tego, że większość tekstów znałem, nie przeszkadzało mi to w lekturze.
A lektura jest niezmiernie przygnębiająca.

Mijają lata od momentu, gdy podobno odrzuciliśmy komunę a ciągle nie możemy się doczekać odsłonięcia kulis tamtych wydarzeń.
Ciągle jesteśmy mamieni opowieściami o bezkrwawej rewolucji, o zbiorowej mądrości, o geniuszu 'naszych przywódców'.
A prawda, często bardzo bolesna o tamtych czasach, o wykreowanych bohaterach cały czas pozostaje nieodkryta.

Czy można na kłamstwach budować historię własnego kraju, własnego narodu ?

Pomnikowe zdawałoby się postacie ostatnich kilkudziesięciu lat bardzo często okazywały się zwykłymi kombinatorami, cwaniaczkami małego lub większego formatu, którzy dla osobistych korzyści zaprzedawali się całkowicie strażnikom ówczesnego porządku.

Co ważniejsze, honor czy paszport ?
Wierność sobie czy gratyfikacje finansowe ?
Dobro Ojczyzny czy własna megalomania ?

Gorzka to lektura.

Im więcej osób ją przeczyta, tym bardziej zbliżymy się do poznania prawdy.
Wymusimy ją.

9/10.

To kolejna książka autora, na którą składa się cykl publikowanych wcześniej artykułów.
Pomimo tego, że większość tekstów znałem, nie przeszkadzało mi to w lekturze.
A lektura jest niezmiernie przygnębiająca.

Mijają lata od momentu, gdy podobno odrzuciliśmy komunę a ciągle nie możemy się doczekać odsłonięcia kulis tamtych wydarzeń.
Ciągle jesteśmy mamieni opowieściami o...

Dziś pragnę skreślić słów kilka na temat najnowszej, znakomitej syntezy naukowej pióra prof. Sławomira Cenckiewicza pt.: ,,Agentura''. Jej lektura (bardzo pouczająca i obowiązkowa) pochłania czytelnika do reszty, publikacja broni się rzetelną kwerendą archiwalną.

Książka ,,Agentura'' stanowi nowatorską, a zarazem przystępną monografię naukową, pokazującą siłę służb i ich pomagierów. Praca ta składa się ze zbioru artykułów(zaktualizowanych) publikowanych w tygodniku ,,Do Rzeczy''.

Nasza opowieść rozpoczyna się od przypomnienia najważniejszych Osobowych Źródeł Informacji, to solidna wiedza, odsłaniająca kulisy kariery wielu prominentów. Przeczytamy o ''przedsiębiorczym" Aleksandrze Gawroniku, tym samym, który został uniewinniony od zarzutu zlecenia morderstwa Jarosława Ziętary. Dowiemy się też co nieco o koneksjach polonijnego biznesmena, Edwarda Mazura, jego również błyskawicznie oczyszczono z podejrzeń o wydanie wyroku śmierci na gen. Marka Papałę. Tutaj historyk posiłkuje się dobrym reportażem Sylwestra Latkowskiego.

Jakie ''zasługi" mają Mirosław Hermaszewski i Lesław Maleszka? Dużo zawdzięczają Polsce ''ludowej", w szczególności TW ,,Ketman".

,,Mordercy, prowokatorzy, donosiciele mieli wspólną cechę, nie wyobrażali sobie, że ich ofiary kiedyś zmartwychwstaną i odzyskają dar mowy''.

Esbecy konkludowali, iż większość istotnych materiałów pochodzi od OZI, umocowani byli w niemal każdym środowisku. Od współpracy nie wymigali się nawet ludzie tak zasłużeni jak prof. Witold Kieżun (ta sprawa została wnikliwie opisana przez naukowców) ps. ,,Tamiza" czy Zbigniew Ścibor-Rylski ,,Zdzisławski".

Niektórzy z bohaterów tej jakże ważnej książki, mimo ujawnienia ich przeszłości, wciąż traktowani są z nabożną czcią. W zasadzie nigdy nie zostali rozliczeni, z lustracją i dekomunizacją walczyli na każdym możliwym polu. Nigdy nie zostali uznani za persona non grata, byli podejrzani o przestępstwa przeciw zdrowiu i życiu, znaczna z nich to kłamcy lustracyjni. Takie rzeczy były możliwe tylko pod ochronnym parasolem III RP i jej włodarzy.

Kolejny z rozdziałów poświęcony został Lechowi Wałęsie- salonowemu pupilowi. Anatomia kłamstwa: zapis cynicznej gry byłego prezydenta i jego akolitów. Histeryczna reakcja tamtych środowisk wiele nam pokazała. Jak się rodziła i upadała legenda Lecha Wałęsy? Prof. Sławomir Cenckiewicz wzmiankuje też o nieślubnym synku przywódcy Solidarności, nigdy przez niego nieuznanym.

Szokuje opinia na temat Wałęsy, sporządzona przez SB: ''Jego działalność po zajściach grudniowych miała charakter pozytywny [...]. Był bezwzględny wobec kolegów na których donosił. Śledził ich, podsłuchiwał, dostarczał bezpiece ich rękopiśmienne notatki, by mogła porównać charakter pisma z kolportowanymi ulotkami, a gdy nie znał ich nazwiska, opisał w szczegółach ich sylwetki, zapewniając, że ustali jak się nazywają''.

Nie o samych agentach jest tu mowa, ale raczej o reperkusjach ich pajęczej sieci powiązań, bardzo destrukcyjnych dla bezpieczeństwa i ładu społeczno- prawnego Polski. Co zrozumiałe, treść jest mocno oskarżycielska, historyk upomina się o prawdę.

Książka dedykowana jest Józefowi Szylerowi, bohaterowi Grudnia' 70, który ucierpiał w wyniku donosów ,,Bolka".

Dziś pragnę skreślić słów kilka na temat najnowszej, znakomitej syntezy naukowej pióra prof. Sławomira Cenckiewicza pt.: ,,Agentura''. Jej lektura (bardzo pouczająca i obowiązkowa) pochłania czytelnika do reszty, publikacja broni się rzetelną kwerendą archiwalną.

Książka ,,Agentura'' stanowi nowatorską, a zarazem przystępną monografię naukową, pokazującą siłę służb i ich...

Książka ta to zbiór tekstów publicystycznych autora, które ukazały się w "Uważam Rze" i w "Do Rzeczy", niektóre sprzed wielu lat, choć trudno powiedzieć, że straciły na aktualności. Taka forma sprawiła, że ta książka spodobała mi się mniej niż się spodziewałam, ale ogólnie oceniam ją pozytywnie. Najlepszy według mnie był rozdział o profesorze Kieżunie, o którego agenturalnej przeszłości niewiele wiedziałam i o arcybiskupie Wielgusie. Książka całkiem przystępnie napisana i sporo w niej dokumentów. Warto przeczytać, ale na pewno nie jest to pozycja dla każdego.

Książka ta to zbiór tekstów publicystycznych autora, które ukazały się w "Uważam Rze" i w "Do Rzeczy", niektóre sprzed wielu lat, choć trudno powiedzieć, że straciły na aktualności. Taka forma sprawiła, że ta książka spodobała mi się mniej niż się spodziewałam, ale ogólnie oceniam ją pozytywnie. Najlepszy według mnie był rozdział o profesorze Kieżunie, o którego...