Ubawiłam się przy tej książce, ale też trochę zadumałam - jak to przy Hrabalu:).

Pisarz znów jawi się tu jako wytrawny gawędziarz - jego bohaterowie snują różne wciągające opowieści, dłuższe i krótsze, jednak niezmiennie zabawne i absurdalne; również losy głównych postaci, szajki oszustów, są barwne i nie pozwalają czytelnikowi nudzić się ani przez chwilę.

Sporo scen trwale zapisało się w mojej pamięci, np. wizyta wyłudzaczy u rzeźnika i jego ponętnej żony (sceneria nieco przypomina świniobicie z "Postrzyżyn"), opowieść o kolejowym samobójcy, który pokrył swoje gołe ciało pieczątkami (na myśl od razu przychodzą "Pociągi pod specjalnym nadzorem") czy pobyt u szalonego malarza i jego postrzelonej mamuśki.

Nieoczekiwane okazuje się zakończenie. Muszę przyznać, że spodziewałam się różnych finałów, ale nie takiego rozwiązania akcji, co poczytuję za zaletę, bo lubię być zaskakiwana podczas lektury.

Całość napisana jest lekko, z polotem, niezwykle barwnie i obrazowo, dlatego czyta się tę krótką powieść szybko i przyjemnie.
Jeśli ktoś lubi ironię, grotekę i purnonsens, może sięgnąć po ten utwór - czytelnicza satysfakcja gwarantowana:).

Ubawiłam się przy tej książce, ale też trochę zadumałam - jak to przy Hrabalu:).

Pisarz znów jawi się tu jako wytrawny gawędziarz - jego bohaterowie snują różne wciągające opowieści, dłuższe i krótsze, jednak niezmiennie zabawne i absurdalne; również losy głównych postaci, szajki oszustów, są barwne i nie pozwalają czytelnikowi nudzić się ani przez chwilę.

Sporo scen...