Trzy krótkie nowelki (tytułowa, "W willi nad morzem", "Zez"),których melancholijny klimat z lekkim dreszczykiem kręci się wokół obłędu zabójstwa czy samobójstwa. Zostawiają jednak po sobie pewien niedosyt. Klimat niby jest, ale główny bohaterowie mogliby zostać wykreowani nieco "pełniej", szczególnie jeśli autor próbuje stworzyć złożony portret wewnętrzny. Niemniej jednak warte przeczytania - Grabiński poniżej pewnego poziomu nie schodzi.

Trzy krótkie nowelki (tytułowa, "W willi nad morzem", "Zez"),których melancholijny klimat z lekkim dreszczykiem kręci się wokół obłędu zabójstwa czy samobójstwa. Zostawiają jednak po sobie pewien niedosyt. Klimat niby jest, ale główny bohaterowie mogliby zostać wykreowani nieco "pełniej", szczególnie jeśli autor próbuje stworzyć złożony portret wewnętrzny. Niemniej jednak...

Zbiór krótki aczkolwiek treściwy. Bardzo przyjemna lektura.

Zbiór krótki aczkolwiek treściwy. Bardzo przyjemna lektura.

Słuchałam w formie audiobooka... a właściwie przesłuchałam 2 pierwsze rozdziały i więcej nie dałam rady... Być może to kwestia lektora (widzę, że w opinii niżej krytykowanego ;) ),który mi zupełnie do tego typu treści nie pasował, ale sama treść też nie przyciąga... Jak dla mnie - za dużo opisów, dłużyzn... no nie wiem - zupełnie do mnie nie przemówiło.

Słuchałam w formie audiobooka... a właściwie przesłuchałam 2 pierwsze rozdziały i więcej nie dałam rady... Być może to kwestia lektora (widzę, że w opinii niżej krytykowanego ;) ),który mi zupełnie do tego typu treści nie pasował, ale sama treść też nie przyciąga... Jak dla mnie - za dużo opisów, dłużyzn... no nie wiem - zupełnie do mnie nie przemówiło.

Podobieństwo do Poego jest uderzające, niemniej niniejszy zbiór miniatur grozy uznaję za klasę niższy od osławionych "Opowieści niesamowitych". Przyczynami tego są Grabińskiego przewidywalność i - co tu kryć - okresowe przynudzanie. Problematyka arcyciekawa, jednak momentami autor nie umie jej w wystarczająco interesujący sposób przekazać, za to zawiły - o, aż nadto (piję w tym momencie do opowiadania "Po stycznej"). Mroczny Edgar Allan jest bezsprzecznie bardziej uniwersalny i zaskakujący.

Przesłuchałam dzięki publicznej domenie LibriVox. I mimo że ktoś kiedyś powiedział, że darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby, tak muszę to napisać: Piotr Nater to najgorszy lektor, z jakim miałam styczność. Nijaki, jednostajnie czytający, usypiający, zacinający się.

Moja ocena 6/10 dotyczy treści, nie interpretacji. Ta druga nie wiem, czy nawet na 2/10 zasługuje.

Podobieństwo do Poego jest uderzające, niemniej niniejszy zbiór miniatur grozy uznaję za klasę niższy od osławionych "Opowieści niesamowitych". Przyczynami tego są Grabińskiego przewidywalność i - co tu kryć - okresowe przynudzanie. Problematyka arcyciekawa, jednak momentami autor nie umie jej w wystarczająco interesujący sposób przekazać, za to zawiły - o, aż nadto (piję w...

„Na wzgórzu róż” to zbiór niezwykle melancholijnych opowiadań, w których groza snuje się niczym niepokojący zapach, w którym oprócz woni kwiatów wyczuć można aromat nadpsutej padliny. To nie są historie, w których czytelnik potyka się o truchła dziwnych stworzeń, a krew kapie mu na głowę z sufitu. Zło jest jednak blisko, ale w subtelny sposób daje o sobie znać, prowadząc do zakończeń, w których człowiek otwiera oczy zaskoczony jego namacalnością. Grabiński zyskał miano „polskiego Poe’go”. I faktycznie jego opowiadania cechuje ta sama snująca się narracja i poetyka, co u autora „Opowieści niesamowitych”. Napięcie budują tutaj opisy, a dialogów jest niewiele. A jednak historie te niesamowicie mnie wciągnęły i błądziłam „Na wzgórzu róż” wraz z narratorem, i chciałam uciec z „Szalonej zagrody” nim będzie za późno, ale musiałam biec „Po stycznej”, na którą trzeba było spojrzeć „Zezem”, by zobaczyć niepokojący „Cień”, który prześladował nawet „W willi nad morzem”.

„Na wzgórzu róż” to zbiór niezwykle melancholijnych opowiadań, w których groza snuje się niczym niepokojący zapach, w którym oprócz woni kwiatów wyczuć można aromat nadpsutej padliny. To nie są historie, w których czytelnik potyka się o truchła dziwnych stworzeń, a krew kapie mu na głowę z sufitu. Zło jest jednak blisko, ale w subtelny sposób daje o sobie znać, prowadząc do...

Daleko mu co Poe lub Lovecrafta ale nie było tak źle. Niestety większości zakończeń bardzo łatwo się domyślić.

Daleko mu co Poe lub Lovecrafta ale nie było tak źle. Niestety większości zakończeń bardzo łatwo się domyślić.

Wirtuozeria słów niosąca znaczenia i motywy, które pochłaniają w stopniu niemalże całkowitym. Siła wyrazu każdego z opowiadań przynosi również obraz świata i rzeczywistości, który już dawno został unicestwiony przez odmęty historii. Autor powinien powrócić do zbiorowej świadomości, pozostaje żałować, że jest jednym z wielu "zapomnianych" z punktu widzenia wiedzy ogólnej, wzamian za to mamy wszędobylskość Mickiewicza.

Wirtuozeria słów niosąca znaczenia i motywy, które pochłaniają w stopniu niemalże całkowitym. Siła wyrazu każdego z opowiadań przynosi również obraz świata i rzeczywistości, który już dawno został unicestwiony przez odmęty historii. Autor powinien powrócić do zbiorowej świadomości, pozostaje żałować, że jest jednym z wielu "zapomnianych" z punktu widzenia wiedzy ogólnej,...

Opowiadania są krótkie, ale treściwe. I chyba w tym tkwi ich geniusz.

Opowiadania są krótkie, ale treściwe. I chyba w tym tkwi ich geniusz.

Niesamowita i wstrząsająca.Napisana w sposób bardzo sugestywny.

Niesamowita i wstrząsająca.Napisana w sposób bardzo sugestywny.

Zbiór 6 krótkich opowiadań "Na wzgórzu róż", "Szalona zagroda","Zez","Po stycznej","Cień","W willi nad morzem" z dreszczykiem autor buduje napięcie,tajemniczy klimat nie pozbawiając nas makabrycznych scen,szaleństwa.Zapach pięknych róż może hipnotyzować i doprowadzić bohatera do pasji.Zagroda może mieć w sobie siłę zła, która doprowadzi do tragedii.Domek leśniczego prześladują cienie związane z pewnym wydarzeniem. Nadmorska willa staje się miejscem kultu dla małego chłopca.....Polecam bardzo ciekawego opowiadania z dreszczykiem

Zbiór 6 krótkich opowiadań "Na wzgórzu róż", "Szalona zagroda","Zez","Po stycznej","Cień","W willi nad morzem" z dreszczykiem autor buduje napięcie,tajemniczy klimat nie pozbawiając nas makabrycznych scen,szaleństwa.Zapach pięknych róż może hipnotyzować i doprowadzić bohatera do pasji.Zagroda może mieć w sobie siłę zła, która doprowadzi do tragedii.Domek leśniczego...