Krawiectwo i moda jest moją wielką pasją, dlatego chętnie sięgam po literaturę faktu na temat mody. Myślę, że dwudziestolecie międzywojenne jest szczególnie ciekawym okresem, jeśli chodzi o kwestie mody polskiej. Autorka bardzo ciekawie opisuje, jak w czasach niedoborów Polacy dbali o swój wygląd.

Autorka ma lekkie pióro z nutką humoru – reportaż czyta się tak, jakbyśmy przyszli na ploteczki do sąsiadki. Niestety całość jest trochę chaotyczna i nieuporządkowania, łatwo się pogubić w wydarzeniach, nazwiskach i faktach. Nie można też odmówić autorce talentu do barwnych opisów. W przypadku książki trakującej o modzie to ogromna zaleta. Pełno w niej opisów pięknych strojów i pokazów mody. Czytelnik ma wrażenie, jakby sam znajdował się w centrum wydarzeń.

Pozycja traktuje też w dużej mierze o wyzwaniach dziennikarstwa w międzywojennej Polsce. W pewnym momencie autorka mocno odbiegła od tematyki mody, a skupiła się właśnie na ówczesnym dziennikarstwie. Reportaż podejmuje temat mody w bardzo szerokim zakresie. Przeczytamy tu między innymi o historii polskiego jedwabiu, pierwszej prasie kobiecej, czy też działalności polskich kosmetyczek.

Myślę, że warto zajrzeć do tej pozycji. Polecam zwłaszcza dla miłośników mody.

Krawiectwo i moda jest moją wielką pasją, dlatego chętnie sięgam po literaturę faktu na temat mody. Myślę, że dwudziestolecie międzywojenne jest szczególnie ciekawym okresem, jeśli chodzi o kwestie mody polskiej. Autorka bardzo ciekawie opisuje, jak w czasach niedoborów Polacy dbali o swój wygląd.

Autorka ma lekkie pióro z nutką humoru – reportaż czyta się tak, jakbyśmy...

Chyba najbardziej w tej książce ujęła mnie okładka, uwielbiam taki styl. Dodatkowo fakt, że książkę wydało Wydawnictwo Czarne podniosło moje oczekiwania względem tej pozycji. Niestety, nie była tak dobra w moim odczuciu jak na to liczyłam. Owszem, były ciekawsze rozdziały, ale całość wydawała mi się bardzo chaotyczna i poodklejana od siebie nawzajem.

Chyba najbardziej w tej książce ujęła mnie okładka, uwielbiam taki styl. Dodatkowo fakt, że książkę wydało Wydawnictwo Czarne podniosło moje oczekiwania względem tej pozycji. Niestety, nie była tak dobra w moim odczuciu jak na to liczyłam. Owszem, były ciekawsze rozdziały, ale całość wydawała mi się bardzo chaotyczna i poodklejana od siebie nawzajem.

Bardzo nierzetelna, nieciekawa, wiele tematów omówionych byle jak. To pierwszy raz, gdy ogromnie zawiodłam się na Czarnym.

Bardzo nierzetelna, nieciekawa, wiele tematów omówionych byle jak. To pierwszy raz, gdy ogromnie zawiodłam się na Czarnym.

Duże rozczarowanie - i nie wiem, czy częściowo nie odpowiada za nie samo wydawnictwo.
Słusznie czy nie, Czarne kojarzy mi się z wysokiej klasy reportażami, więc nawet jeśli szata graficzna "Manekina..." sugeruje książkę innego typu, skojarzenie jest. Spodziewam się więc dobrze zrobionej historii, wielowymiarowych bohaterów i wrażliwości autora przejawiającej się w tym, jak podchodzi do problemów opisywanych ludzi.
No i nie.

"Manekina..." otwiera taka sobie historia szwaczki, Teresy - trudno powiedzieć, na ile typowa, na ile historyczna i w jakim stopniu związana z historią mody w dwudziestoleciu, bo szwaczek takich jak Teresa dalej już nie spotkamy.
Jest za to trochę historii: polskich domów handlowych, polskich "domów mody", mechanizmów rynkowych decydujących o tym, co się nosiło i dlaczego na ogół były to najnowsze wzory paryskie. Musi być więc i Herse, i bracia Jabłońscy, jest troszkę o modelkach (tytułowych manekinach),o prasie modnej pani i o Balach Mody, mamy wreszcie kilka słów o eksperymentalnej stacji jedwabniczej w Milanówku.

Ale gdzie w tym wszystkim jest miejsce na reportaż? Niech będzie, że nie da się napisać reportażu z przeszłości, ale jak na monografię historyczną książka też zostawia spory niedosyt - brakuje tu całego tła społecznego i kulturowego, a narracja autorski sprowadza się do utyskiwania 'był pomysł, ale nie było środków/zapotrzebowania społecznego/inicjatywy".

Jak na rozgrzewającą serce, nostalgiczną opowieść o pięknych latach 20 książka jest trochę za płaska i trochę za nudna. Jak na opracowanie historyczne brakuje szerszego kontekstu. Reportaż w ogóle odpada - nie umiem znaleźć kategorii, w której ta książka by mnie satysfakcjonowała.
Żeby chociaż ilustracje nadrabiały, ale i tu nie ma jaśniejszych punków.

Kupiłam, oddałam do biblioteki; kto z Wrocławia potrzebuje, zapraszam do miejskiej.

Duże rozczarowanie - i nie wiem, czy częściowo nie odpowiada za nie samo wydawnictwo.
Słusznie czy nie, Czarne kojarzy mi się z wysokiej klasy reportażami, więc nawet jeśli szata graficzna "Manekina..." sugeruje książkę innego typu, skojarzenie jest. Spodziewam się więc dobrze zrobionej historii, wielowymiarowych bohaterów i wrażliwości autora przejawiającej się w tym, jak...

W filmie "Jego ekscelencja subiekt" Eugeniusz Bodo myszkuje za kulisami Domu Mody Bogusława Hersego. Przerzuca koszule, zachwalając kolejne egzemplarze, nagle kamera zmienia położenie i możemy podglądać wyposażenie i architekturę równie legendarnego, co zapomnianego już biznesu Hersów.

To wspomnienie przedwojennych kadrów wraca i rodzi pytania: o historię polskich domów mody (jak się w trakcie lektury okaże "tak zwanych"),o najsłynniejszych ich twórców, reżyserów pokazów, sposób wabienia klientów, chwyty marketingowe, klientelę i najsłynniejsze miejsca związane z modą.

Wspaniałe fotografie, przedruki plakatów, zaproszeń, reklam to kopalnia wiedzy, moc ciekawostek, a także zwrócenie uwagi na świat dawno miniony.

Autorka sięga po kilka znaczących tematów, które niejako identyfikują epokę i jej specyfikę: jest więc miejsce dla Antoniego Cierplikowskiego, są singerowskie maszynistki, walka o higienę i wspominki niegdysiejszych kosmetyczek i higienistek, są najsłynniejsze pisma kobiece, modowe, kawiarnie mody i sztuki, historia (choć krótka) jedwabi milanowskich, rautów i bali, które w stolicy miały więcej tytułów, nagród, niżli były w stanie unieść podczas jednej nocy.

Te smaczki, tak pięknie podane w gustownej, utrzymanej w stylistyce epoki książce są kompendium informacji o tym czym żyła ówczesna Polska. Ta opowieść łączy w sobie wątki, które pokazują jak łączyły się wpływy polityczne, marketingowe, ekonomiczne, jak duże znaczenie miało pochodzenie, znajomości, kontakty społeczne i uwarunkowania finansowe, które na każdym szczeblu drabinki (patrząc od najuboższych po najbogatszych) mają swoje punkty odniesienia.

Momentami aż zapiera dech, gdy czyta się o fantazji twórców, marketingowców czy ówczesnych celebrytów, rozpowszechniających modę i tworzących potrzeby dla innych. Slogany reklamowe, kampanie, sposoby pozyskiwania klientów i podkręcanie ich ciekawości kolejnymi zabiegami czyta się z prawdziwym zainteresowaniem.

Najgorsza jest świadomość, że cały ten wesoły kram, czasem bankrutujący, czasem odradzający się, zawsze zaś pełen fantazji i werwy został bezpowrotnie zmieciony przez wojenną machinę. Bezlitosną i nieodwracalną.

W filmie "Jego ekscelencja subiekt" Eugeniusz Bodo myszkuje za kulisami Domu Mody Bogusława Hersego. Przerzuca koszule, zachwalając kolejne egzemplarze, nagle kamera zmienia położenie i możemy podglądać wyposażenie i architekturę równie legendarnego, co zapomnianego już biznesu Hersów.

To wspomnienie przedwojennych kadrów wraca i rodzi pytania: o historię polskich domów...

Uważam, że ta pozycja zasługuje, na najwyższą notę. Jest niezwykle ciekawa i merytoryczna. Bardzo dobrze się ją czyta i myślę, że przypadnie do gustu, nie tylko osobom zainteresowanym modą. To przede wszystkim wartościowa książka, pod względem historycznym.
Można w niej odnaleźć wiele analogii, do współczesnego świata.
Polecam!

Uważam, że ta pozycja zasługuje, na najwyższą notę. Jest niezwykle ciekawa i merytoryczna. Bardzo dobrze się ją czyta i myślę, że przypadnie do gustu, nie tylko osobom zainteresowanym modą. To przede wszystkim wartościowa książka, pod względem historycznym.
Można w niej odnaleźć wiele analogii, do współczesnego świata.
Polecam!

Nie znam się kompletnie na modzie, ale wiem, że w opisywaniu realiów codzienności bywa czasem nieodzowna. A gdy chodzi o spojrzenie na modę z perspektywy historycznej, robi się ciekawie, przynajmniej dla mnie, bo akurat lubię w historii wszystko, co nie ma ścisłego związku z polityką i wojennymi bataliami, bo tego w tej nauce w nadmiarze. A moda, podobnie jak muzyka - tak mniemam - łagodzi obyczaje. Magdalenie Idem udało się rewelacyjnie - nie przesadzam, bo nie mam skłonności ku przesadzie - uchwycić międzywojenne związki mody z życiem, a tym samym ukazać ją w kontekście swego rodzaju dyskursu socjologicznego. Nie będę się wymądrzał o czymś, o czym mgliste mam pojęcie, a jedynie powierzchownie zachwycić się mogę, a właśnie autorka rzeczony zachwyt we mnie wyzwoliła. Nie tylko wytrawnym piórem (czy, jak kto woli, efektem stukania w klawiaturę),pięknym stylem, formą wyszukaną, doborem ilustracji, no i lekkością narracji. Pyszne, więc pozostaje tylko zaczytywać się lekturą, niczym wykwintną strawą.

Nie znam się kompletnie na modzie, ale wiem, że w opisywaniu realiów codzienności bywa czasem nieodzowna. A gdy chodzi o spojrzenie na modę z perspektywy historycznej, robi się ciekawie, przynajmniej dla mnie, bo akurat lubię w historii wszystko, co nie ma ścisłego związku z polityką i wojennymi bataliami, bo tego w tej nauce w nadmiarze. A moda, podobnie jak muzyka - tak...

Często padam ofiarą zdolnego grafika i kupuję książki, dlatego, że ładne. Obok okładki stylizowanej na okładkę pisma modowego z lat 30-tych nie mogłam więc przejść obojętnie - obiecuje bowiem zajrzenie za kulisy wielkiego, eleganckiego świata, pełnego barw, jedwabi i wyrafinowanych rozrywek. I w sumie to właśnie dostajemy, tylko w mniej plotkarskim, reportażowym wydaniu.

Autorka opisuje całe zaplecze, jakie stało za wytwornością bywalców salonów - pracę krawców, biznesowe zacięcie właścicieli domów mody rozpieszczających klientów luksusem i balami, fantazję marketingowców wymyślających coraz to nowe kampanie z aktorami, gratisami, szeptaną reklamą i sztucznym tłumem. Opisuje także determinację wizjonerów konsekwentnie próbujących wpływać na ten kapryśny rynek - redaktorów magazynów kobiecych takich jak Moja Przyjaciółka, czy założycieli Centralnej Doświadczalnej Stacji Jedwabniczej, znanej szerzej jako Milanówek. Nie należy mieć jednak wrażenia, że jest to pozycja schlebiająca rzeczywistości II RP - Autorka zwraca uwagę na powszechną wtedy biedę, wyzysk i społeczne kontrasty. I last, but not least - całość uzupełniona jest mnóstwem świetnie dobranych zdjęć.

Często padam ofiarą zdolnego grafika i kupuję książki, dlatego, że ładne. Obok okładki stylizowanej na okładkę pisma modowego z lat 30-tych nie mogłam więc przejść obojętnie - obiecuje bowiem zajrzenie za kulisy wielkiego, eleganckiego świata, pełnego barw, jedwabi i wyrafinowanych rozrywek. I w sumie to właśnie dostajemy, tylko w mniej plotkarskim, reportażowym wydaniu....

Książki nie powinno oceniać się po okładce... ale zdecydowanie w okładce można się zakochać na tyle, że po prostu trzeba ją kupić. W ten właśnie sposób weszłam w posiadanie "Manekina w peniuarze"- jednej z najpiękniej wydanych książek jakie posiadam w swojej kolekcji. Na szczęście, za piękną okładką kryje się bardzo interesująca treść. Mimo, że nigdy modą się nie interesowałam, znalazłam w książce Magdaleny Idem mnóstwo ciekawych informacji. Moda jest elementem spajającym niesamowite opowieści o Polakach w czasach dwudziestolecia międzywojennego. Znajdziemy tu historie projektantek mody, właścicieli luksusowych domów handlowych, szwaczek, kosmetyczek czy twórców czasopism o modzie. To opowieść o ludziach- ich marzeniach, aspiracjach, planach i Polsce, poszukującej swojej tożsamości po latach nieistnienia na mapie. Polecam każdemu, nie tylko fanom mody (choć dla nich jest to pozycja absolutnie obowiązkowa!)

Książki nie powinno oceniać się po okładce... ale zdecydowanie w okładce można się zakochać na tyle, że po prostu trzeba ją kupić. W ten właśnie sposób weszłam w posiadanie "Manekina w peniuarze"- jednej z najpiękniej wydanych książek jakie posiadam w swojej kolekcji. Na szczęście, za piękną okładką kryje się bardzo interesująca treść. Mimo, że nigdy modą się nie...

Pełna szczegółów wyprawa po modzie, żurnalach, pokazach mody i kosmetyczkami w międzywojennej Polsce . Bardzo polecam 😀

Pełna szczegółów wyprawa po modzie, żurnalach, pokazach mody i kosmetyczkami w międzywojennej Polsce . Bardzo polecam 😀