Słysząc o II wojnie światowej, gettach, holokauście nikt nie myśli o miłości. A przecież i była miłość w getcie. Jak sam Marek Edelman podkreśla - nie była najważniejszą, nadrzędną sprawą, bo ujmijmy to tak - okoliczności na to nie pozwalały. Ale ona była i nie wolno o tym zapomnieć. I to właśnie ma nam przybliżyć książka. W moim odczuciu zabrakło tej miłości, choć przecież to miał być główny temat. Owszem, kilka historii chwyta za serce i pozwala spojrzeć na życie w getcie z innej perspektywy, tej zwykłej, ludzkiej. Jednak zdecydowaną większość stanowią suche fakty, bardzo dobrze nam znane ze "Zdążyć przed Panem Bogiem". Odniosłam wrażenie, że pan Edelman przekazuje czytelnikowi dokładnie to samo, tylko innymi słowami, wg mnie w gorszej, mniej poruszającej wersji. Ale chyba najważniejszą częścią książki jest chęć pozostawienia jakiegoś trwałego śladu po ludziach, których dziś nikt już nie zna z imienia i nazwiska i przede wszystkim o tym należy pamiętać, czytając "I była miłość w getcie".

Słysząc o II wojnie światowej, gettach, holokauście nikt nie myśli o miłości. A przecież i była miłość w getcie. Jak sam Marek Edelman podkreśla - nie była najważniejszą, nadrzędną sprawą, bo ujmijmy to tak - okoliczności na to nie pozwalały. Ale ona była i nie wolno o tym zapomnieć. I to właśnie ma nam przybliżyć książka. W moim odczuciu zabrakło tej miłości, choć przecież...