Arlington Park
Wygodne życie na londyńskim przedmieściu – kobiety niepracujące, wychowujące małe dzieci i ich dzień powszedni. Dzień bieżący napędzają sprawy tu i teraz – odprowadzić, odebrać, podwieźć, kupić, posprzątać, ugotować, zorganizować, zamówić. Cele długodystansowe wyznacza słowo zgromadzić – nowy dom, dzieci, samochód, ogród, znajomości.
Życie kobiety – matki pokazane w sposób deterministyczny – widzimy początek, środek i koniec. Dyskretnie wplecione wątki matek głównych bohaterek pokazują co dzieje się z kobietami gdy dzieci opuszczą gniazda. W tym wszystkim gubi się człowiek – co do zasady kobieta, bo to ona przejmuje na siebie tą rolę. Każda z bohaterek w chwili refleksji ze zdziwieniem spogląda wstecz i zastanawia się co do licha się z nią stało. Ale po chwili znowu odebrać, ugotować, posprzątać….
Juliet – moja faworytka, jej emocje są mi najbliższe – widzi jak na dłoni całą sytuację. Widzi matki uczennic, które teraz malują zwiędłe usta czekając w samochodach na duże już przecież dzieci. Co im zostało? Siłą rozpędu realizują rolę gospodyni, bo inaczej stałyby się nicością, nic nie mają, niczego nie wypracowały dla siebie, byłyby przerażone gdyby ktoś kazał im powiedzieć co je nakręca w życiu.
Dla mnie to książka o braku pasji, o pójściu bezpieczną drogą konformizmu i wygody, która jednak prowadzi do pustki i osamotnienia. Ludzie z pasją pozostaną bezpieczni – definiuje ich to co kochają robić. I nie mylmy tutaj hobby z pasją – hobby realizujemy w wolnym czasie, a pasja to cel nadrzędny – kradniemy czas by móc ją realizować.
Dlaczego syndrom kwok dotyka głównie kobiety?

Arlington Park
Wygodne życie na londyńskim przedmieściu – kobiety niepracujące, wychowujące małe dzieci i ich dzień powszedni. Dzień bieżący napędzają sprawy tu i teraz – odprowadzić, odebrać, podwieźć, kupić, posprzątać, ugotować, zorganizować, zamówić. Cele długodystansowe wyznacza słowo zgromadzić – nowy dom, dzieci, samochód, ogród, znajomości.
Życie kobiety – matki...