Jeśli porównać trzy autobiograficzne książki Albina Siwaka "Historie niewiarygodnie prawdziwe" , "Trwałe ślady" i "Od łopaty do dyplomaty" (wymienione tu w kolejności opisywanych czasów),to pierwsza i trzecia powinny stać się lekturą szkolną. Czytając "Historie..." cały czas drżałem i płakałem, bo wciąż ginęli w niej ludzie. Trzecia, choć mnóstwo razy wyciskała łzy, była dużo spokojniejsza. "Trwałe ślady" mają jeszcze inny charakter. Na wstępie z robotnikami odbudowujemy Warszawę, po czym wir dziejów wkręca nas na szczyty władzy. Oczami prostego murarza oglądamy jak funkcjonują takie osobistości jak E.Gierek i P.Jaroszewicz, W. Jaruzelski, M. Rakowski i Stefan Bratkowski, a nawet W. Gomułka. Ujawniając to, co widział, Autor liczył się z zagrożeniem własnego życia. Niszczono rękopisy i zdjęcia. Żadne wydawnictwo nie zaryzykowało wydania książek. Musiał wydać je sam i oczywiście na własny koszt. Z tego powodu zabrakło korekty edytorskiej. Gdy rozumiemy te okoliczności, wszelkie niedociągnięcia dodają autentyczności.

Jeśli porównać trzy autobiograficzne książki Albina Siwaka "Historie niewiarygodnie prawdziwe" , "Trwałe ślady" i "Od łopaty do dyplomaty" (wymienione tu w kolejności opisywanych czasów),to pierwsza i trzecia powinny stać się lekturą szkolną. Czytając "Historie..." cały czas drżałem i płakałem, bo wciąż ginęli w niej ludzie. Trzecia, choć mnóstwo razy wyciskała łzy,...