Piękny komiks o tym, jak człowiek czuje się, a jak chciałby się czuć, w obliczu zbliżającej się śmierci własnej matki... Główny bohater jest zamknięty w sobie nawet przed sobą, boi się tematów, z którymi przyszło się mu zmierzyć, dlatego dużo mówi się tu między wierszami. Co ważne: "mówi się", a nie "kryje się": pomimo niebanalnej formy i dość abstrakcyjnego porządku chronologicznego komiks zrozumiemy z łatwością, nic nie zostało tu zaszyfrowane, nic nie musimy odszyfrowywać. Po prostu czujemy to, na co nie pozwolił sobie bohater. O grafice nie mam dużo do powiedzenia -- jest po prostu fenomenalna.

Piękny komiks o tym, jak człowiek czuje się, a jak chciałby się czuć, w obliczu zbliżającej się śmierci własnej matki... Główny bohater jest zamknięty w sobie nawet przed sobą, boi się tematów, z którymi przyszło się mu zmierzyć, dlatego dużo mówi się tu między wierszami. Co ważne: "mówi się", a nie "kryje się": pomimo niebanalnej formy i dość abstrakcyjnego porządku...

Mam stały dylemat związany z Gipim. Czy za niezwykle efektowną formą kryje się równie ciekawa treść? Tematów poruszanych w "Wyjątkowych chwilach..." jest kilka. Z grubsza chodzi szukanie autentyczności i uciekanie przed rzeczywistością. Tak jak dzieciak - projekcja siebie sprzed lat - udowadnia komikowi, że sarkazm to jego sposób na stawienie czoła smutnej codzienności, tak przebiegająca równolegle historia sci-fi pokazuje dylemat między cierpieniem związanym z życiem świadomym, a tkwieniem w nieświadomości, która pozwala przynajmniej zachować nadzieję na przetrwanie. Gipi przedstawia dojrzałego faceta zmagającego się z kryzysem wieku, faktem, że nie pozostawia po sobie potomstwa i nadchodzącą śmiercią matki. Na poziomie formalnym autor komplikuje, więc bywa lakonicznie, mieszają się porządki i historie, ale na poziomie znaczeniowym całość jest w zasadzie dosyć prosta do odszyfrowania, więc mam niestety wrażenie (nie pierwszy raz w przypadku tego autora),że to pięknie opakowany banał

Mam stały dylemat związany z Gipim. Czy za niezwykle efektowną formą kryje się równie ciekawa treść? Tematów poruszanych w "Wyjątkowych chwilach..." jest kilka. Z grubsza chodzi szukanie autentyczności i uciekanie przed rzeczywistością. Tak jak dzieciak - projekcja siebie sprzed lat - udowadnia komikowi, że sarkazm to jego sposób na stawienie czoła smutnej codzienności, tak...

Przepiękne graficznie. Myślę, że Gipi jest w stanie namalować wszystko – i będzie zachwycać. Natomiast opowieść mnie rozczarowała. Przeładowana wątkami, które niewiele wnoszą i (tak to odbieram) próbują przykryć brak dobrego pomysłu na całość, tak jakby autor nie wiedział, jak opisać swoje doświadczenie, więc zapycha tę lukę dywagacjami. Nudzą mnie cringe'owe rozwiązania i bohater, który zachowuje się jak emocjonalna ameba. Jakieś to wszystko nieszczere i ściemnione, mimo kilku pięknych fragmentów. Na plus: dzięki bardzo krótkim rozdziałom szybko się czyta.

Szczególnie blado wypada przy "Porozmawiajmy o czymś przyjemniejszym", który porusza podobny temat.

Przepiękne graficznie. Myślę, że Gipi jest w stanie namalować wszystko – i będzie zachwycać. Natomiast opowieść mnie rozczarowała. Przeładowana wątkami, które niewiele wnoszą i (tak to odbieram) próbują przykryć brak dobrego pomysłu na całość, tak jakby autor nie wiedział, jak opisać swoje doświadczenie, więc zapycha tę lukę dywagacjami. Nudzą mnie cringe'owe rozwiązania i...

Kazdy kto zdecyduje sie siegnac po ten komiks, niech sie przygotuje na to, ze latwo nie bedzie.
Glownemu bohaterowi umiera matka w hospicjum, wiec jest w tym komiksie duzo o smierci.
Autor przeplata glowny watek scenami z kosmonautami, czlowiekem pierwotnym, z wlasna przeszloscia, a to wszystko ma za zadanie ukazac nam sens zycia.
Komiks jest trudny, nic w nim nie jest powiedziane wprost i mozna go interpretowac na rozne sposoby.
Jest takze mocny, pewne sceny sprawiaja, ze musimy sie zatrzymac i pomyslec o tym co wlasnie przeczytalismy.
Jak dla mnie, komiks rewelacyjny.
Bardzo serdecznie polecam.

Kazdy kto zdecyduje sie siegnac po ten komiks, niech sie przygotuje na to, ze latwo nie bedzie.
Glownemu bohaterowi umiera matka w hospicjum, wiec jest w tym komiksie duzo o smierci.
Autor przeplata glowny watek scenami z kosmonautami, czlowiekem pierwotnym, z wlasna przeszloscia, a to wszystko ma za zadanie ukazac nam sens zycia.
Komiks jest trudny, nic w nim nie jest...