Nużące....

Nużące....

Śmiałam się, choć to przysłowiowy śmiech przez łzy był.
Bo skala absurdów fundowanych nam od prawie ośmiu lat jest porażająca.
A i sam fakt, że padają one na podatny grunt, optymistycznym nie jest.
Dobrze, że są tacy, którzy mają jeszcze siłę je punktować i obśmiewać.
A przy tym robią to elokwentnie i niezwykle inteligentnie.
Majstersztyk.

Śmiałam się, choć to przysłowiowy śmiech przez łzy był.
Bo skala absurdów fundowanych nam od prawie ośmiu lat jest porażająca.
A i sam fakt, że padają one na podatny grunt, optymistycznym nie jest.
Dobrze, że są tacy, którzy mają jeszcze siłę je punktować i obśmiewać.
A przy tym robią to elokwentnie i niezwykle inteligentnie.
Majstersztyk.

Janusz Anderman „Golenie frajerów”

Kim jest Janusz Anderman? To prozaik, publicysta, tłumacz literatury czeskiej, reżyser, autor scenariuszy filmowych, felietonista „Gazety Wyborczej”. I to ostatnie przyczyniło się do powstania książki pt. „Golenie frajerów”. Kilkadziesiąt tekstów w jednym miejscu.

Autor komentuje wydarzenia i sytuacje polityczne w kraju i poza nim, te które już minęły i nadchodzące. Anderman sypie z rękawa znanymi nazwiskami i nie boi się tego czynić!

Oczywiście lektura nie jest dla wszystkich. Jeśli lubisz nie tylko felietony, ale również temat polityczny i inne zjawiska ukazane w sposób sarkastyczny to bierz śmiało. Puenty Cię zaskoczą. 👍

Janusz Anderman „Golenie frajerów”

Kim jest Janusz Anderman? To prozaik, publicysta, tłumacz literatury czeskiej, reżyser, autor scenariuszy filmowych, felietonista „Gazety Wyborczej”. I to ostatnie przyczyniło się do powstania książki pt. „Golenie frajerów”. Kilkadziesiąt tekstów w jednym miejscu.

Autor komentuje wydarzenia i sytuacje polityczne w kraju i poza nim, te...

Janusz Anderman, pisarz i autor scenariuszy filmowych, nominowany do kilku literackich nagród, jest również felietonistą "Gazety Wyborczej". To stamtąd pochodzi kilkadziesiąt tekstów zamieszczonych w "Goleniu frajerów", powstałych w ciągu ostatniej dekady. Szkoda, że informacja o datach ich publikacji jest dopiero na końcu książki. To niekiedy utrudnia możliwość identyfikacji okresu ich powstania. Czasem jest to łatwe, bo dotyczy wydarzeń ogólnie znanych, niejednokrotnie jednak ich identyfikacja jest jak szukanie igły w stogu siana. A jakby nie było, cofamy się niekiedy dziesięć lat wstecz. Po raz kolejny okazuje się, że najwygodniej jest mieć wszystko pod tekstem.

Autor to bezsprzecznie dobry obserwator, a niekiedy prześmiewca sceny politycznej. Rozprawia się z politykami, komentuje wydarzenia, obserwuje nowo pojawiające się zjawiska, a przede nie potrafi I wcale nie chce powstrzymać się od sarkastycznego uśmiechu, serwując lekturę, którą można delektować się powoli, bowiem przeczytanie jej na raz może grozić bólem głowy albo rozstrojem żołądka.

Czytelnik zostanie wręcz zasypany wieloma znanymi nazwiskami, w tym chociażby posłanki Krystyny P., prezesa, kandydatów na prezydentów, ministrów, dziennikarzy. Obrywa się stronie prawej, lewej, tym będącym w centrum wydarzeń i tym bezczynnie przyglądającym się z boku.

Janusz Anderman, pisarz i autor scenariuszy filmowych, nominowany do kilku literackich nagród, jest również felietonistą "Gazety Wyborczej". To stamtąd pochodzi kilkadziesiąt tekstów zamieszczonych w "Goleniu frajerów", powstałych w ciągu ostatniej dekady. Szkoda, że informacja o datach ich publikacji jest dopiero na końcu książki. To niekiedy utrudnia możliwość...

Bardzo, ale to bardzo rzadko wypowiadam się na tematy polityczne. Jeżeli już, to tylko w rozmowie z mężem 😅 Byłam jednak ciekawa tej książki - lubię felietony, głównie dlatego, że można je czytać pomiędzy innymi obowiązkami bez gubienia wątku.

I przyznam się bez bicia, że to nie była łatwa lektura. 'Golenie frajerów' to zbiór felietonów, które ukazują absurdy naszego kraju. Sytuacje, które opisuje autor swoim ciętym językiem, tak naprawdę nie powinny mieć miejsca. A jednak zdarzyły się, w naszym kraju, obok nas, i wcale nie tak dawno. Pod lupę idzie między innymi Pawłowicz, Kaczyński i Czarnek. Sama nie wiem czy bardziej otwiera mi się nóż w kieszeni, czy ręce z cyckami opadają, jak czytam te wszystkie historie. Żyjemy naprawdę w kraju absurdów, w kraju w którym jesteśmy tylko pionkami władzy i od jakiegoś czasu musimy walczyć o swoje prawa.

Nie chcąc wchodzić w żadne polityczne dyskusje powiem tylko, że książkę naprawdę polecam. Mimo, że nie jest łatwa - to potrzebna i przydatna do spojrzenia może innym okiem na to, co wyrabia się wokół nas.

Bardzo, ale to bardzo rzadko wypowiadam się na tematy polityczne. Jeżeli już, to tylko w rozmowie z mężem 😅 Byłam jednak ciekawa tej książki - lubię felietony, głównie dlatego, że można je czytać pomiędzy innymi obowiązkami bez gubienia wątku.

I przyznam się bez bicia, że to nie była łatwa lektura. 'Golenie frajerów' to zbiór felietonów, które ukazują absurdy naszego...

Polityką zainteresowałem się mniej więcej w okresie szkoły średniej. Pamiętam moment gdy po raz pierwszy poszedłem na wybory i to poczucie, że mój głos zaczął się liczyć, że od teraz mam na coś wpływ. Dziś wiem, że władza ludu niewiele ma się do rzeczywistości i raczej nie ma większego wpływu na działanie polityków, skoro większość z nich (od lewej do prawej) nie prezentuje sobą żadnych standardów – polecam Wam wpis prof. Magdaleny Środy odnoszący się do słynnych urodzin dziennikarza RMFFM Roberta Mazurka.
Obserwując teatrzyk z udziałem najważniejszych głów państwa, który dociera do nas każdego dnia, utwierdzam się w przekonaniu, że nie ma sensu go śledzić. I choć jestem pewny tego, że polityka zdecydowanie negatywnie wpływa na moje życie, to nie potrafię zrobić sobie od niej wakacji na dłużej.
15 września swoją premierę miał zbiór felietonów Janusza Andermana pt „Golenie frajerów”. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zapowiedzi tej książki pomyślałem, że tak ciekawa forma publicystyczna jak felieton, nadaje się idealnie do opisania wydarzeń politycznych. Lubię felietony za ich krótką treść, subiektywizm autora i często trafne puenty. To wszystko odnalazłem w „Goleniu frajerów” okraszone satyrą, sarkazmem i inteligentnym żartem.
Autor bazował na faktach i w sposób niezwykle ciekawy obnażył absurdy polityczne IV RP. Woja polsko-polska, której doświadczamy od kilku lat świetnie odbija się w tych publikacjach.
W książce dostało się wielu znanym osobom, głównie tym z prawej strony sceny politycznej oraz mediom sprzyjającym obecnej władzy. Słynąca z ciętego języka i zajadania sałatki na sali sejmowej Krystyna Pawłowicz pojawiała się w niej najczęściej. Czytając felietony i przypominając sobie opisywane w nich wydarzenia, w wielu momentach śmiałem się sam do siebie. Czasem był to śmiech przez łzy i refleksje dotyczące absurdalności pewnych historii. Łapałem się za głowę niedowierzając, że w naszym kraju może dochodzić do tak żenujących sytuacji.
Spotkałem się z opinią, że autor tą publikacją chce wpłynąć na odbiorcę światopoglądowo i uzyskać u niego określone reakcje. Czy to prawda i czy mu się udało? Musicie sprawdzić sami. Po przeczytaniu lektury jedyną sensowną opcją było dla mnie odpalenie utworu zespołu Closterkeller pt „W moim kraju”. Jego słowa idealnie opisują to z czym mamy dzisiaj do czynienia.
„To tu polityka wysysa mózg
To tutaj asa zabija król
Gdy trwa zimna wojna serca i słowa
Coraz mniej miejsca żeby się schować”
Polecam Wam tę i podobne lektury bo dzięki nim polityka staje się bardziej strawna.

Polityką zainteresowałem się mniej więcej w okresie szkoły średniej. Pamiętam moment gdy po raz pierwszy poszedłem na wybory i to poczucie, że mój głos zaczął się liczyć, że od teraz mam na coś wpływ. Dziś wiem, że władza ludu niewiele ma się do rzeczywistości i raczej nie ma większego wpływu na działanie polityków, skoro większość z nich (od lewej do prawej) nie prezentuje...