Shojka, ale taka słodka urocza, lekko dramatyczna, ale bez komedii.

Shojka, ale taka słodka urocza, lekko dramatyczna, ale bez komedii.

Na razie seria wydaje się bardzo przeciętna. Główni bohaterowie nie posiadają wyrazistego charakteru, a Yuna irytowała mnie ciągłym porównywaniem Rio do "księcia z bajki", choć chłopakowi daleko do ideału. Na dodatek kreska prezentuje się znacznie gorzej niż w "Ścieżkach Młodości", choć manga "Kocha, nie kocha" wydana została później. Mam nadzieję, że z czasem historia stanie się ciekawsza, a bohaterowie bardziej charakterni.

Na razie seria wydaje się bardzo przeciętna. Główni bohaterowie nie posiadają wyrazistego charakteru, a Yuna irytowała mnie ciągłym porównywaniem Rio do "księcia z bajki", choć chłopakowi daleko do ideału. Na dodatek kreska prezentuje się znacznie gorzej niż w "Ścieżkach Młodości", choć manga "Kocha, nie kocha" wydana została później. Mam nadzieję, że z czasem historia...

[recenzja tomów 1-3]

🌸 Kocha… nie kocha…

Wcześniej rozpływałam się nad „ścieżkami młodości”, a teraz nad „kocha… nie kocha…”. Dlatego mogę powiedzieć, że Sakisaka jest mistrzynią szkolnego romansu.

Autorka stworzyła cudowne protagonistki, które nie są irytujące i które mają zupełnie inne spojrzenie na miłość.
Akari uważa, że należy „przygotować się do zakochania”, za to Yuna woli czeka na swojego księcia z bajki.
Pomimo tego, że są swoimi zupełnymi przeciwieństwami to łączy je wyjątkowa relacja, która jest przy tym szczera i naturalna.

„𝓝𝓪𝔀𝓮𝓽 𝓳𝓮ś𝓵𝓲 𝓶𝓪𝓶𝔂 𝓴𝓸𝓶𝓹𝓵𝓮𝓽𝓷𝓲𝓮 𝓲𝓷𝓷𝓮 𝓼𝓹𝓸𝓳𝓻𝔃𝓮𝓷𝓲𝓪 𝓷𝓪 ś𝔀𝓲𝓪𝓽… 𝓬𝓱𝓬𝓲𝓪ł𝓪𝓫𝔂𝓶 𝓳𝓾ż 𝔃𝓪𝔀𝓼𝔃𝓮 𝓼𝓲ę 𝔃 𝓽𝓸𝓫ą 𝓹𝓻𝔃𝔂𝓳𝓪ź𝓷𝓲ć”

Jeśli mam być szczera to nastawiałam się na coś zupełnie innego.
Myślałam, że będzie to lekka i urocza historyjka, ale byłam w błędzie. W końcu kiedy w grę wchodzą sercowe rozterki to nic nie może być takie łatwe. Szczególnie wtedy, kiedy obiekt twoich westchnień darzy uczuciem kogoś innego 🤫

Fakt od razu da się przewidzieć z kim skończy Yuna i Akari, ale to nie sprawi. że historia będzie nudna, a autorka już niczym nas nie zaskoczy.
-Wręcz przeciwnie!
Io Sakisaka już od samego początku wodzi czytelnika za nos, żeby później wbić mu nóż prosto w serce.
Dlatego nie chce myśleć o tym ile bohaterowie będą musieli jeszcze wycierpieć (a ja razem z nimi)…

Podoba mi się też to, że manga nie skupia się tylko i wyłącznie na miłości. Ważną role odgrywa tutaj przyjaźń.
Możemy nawet obserwować jak główne bohaterki zmieniają się i tym samym otwierają się na innych.

Podsumowanie: Jeśli szukacie mangi z gatunku shōjo to kocha… nie kocha… jest pozycją obowiązkową. Mogę was zapewnić, że tytuł wywołała w was wiele emocji i sprawi, że wasze serducho zrobi fikołka - a nawet dwa.

꧁༺ 𝓦𝓲𝓸𝓼𝓷𝓪 𝓽𝓸 𝓬𝔃𝓪𝓼 𝓻𝓸𝔃𝓼𝓽𝓪ń 𝓲 𝓹𝓸𝔀𝓲𝓽𝓪ń ༻꧂

[recenzja tomów 1-3]

🌸 Kocha… nie kocha…

Wcześniej rozpływałam się nad „ścieżkami młodości”, a teraz nad „kocha… nie kocha…”. Dlatego mogę powiedzieć, że Sakisaka jest mistrzynią szkolnego romansu.

Autorka stworzyła cudowne protagonistki, które nie są irytujące i które mają zupełnie inne spojrzenie na miłość.
Akari uważa, że należy „przygotować się do zakochania”, za...

𖦹 Nie przepadam za romansami, bo większość jest dla mnie identyczna, a lubię się czymś zaskoczyć. Tu również od pierwszych stron da się przewidzieć, kto z kim będzie i jak to się skończy. Więc skąd taka ocena? Nie wiem xD Jest w niej coś, co mnie przyciąga i sprawia, że chcę czytać więcej i więcej.

𖦹 Bohaterowie są nastolatkami i każdy z nich w jakiś sposób mierzy się z problemami miłosnymi - myślę, że wiele osób może się z nimi utożsamić. Co najważniejsze nie są (bohaterowie) irytujący oraz każdy ma jakieś swoje spojrzenie na świat, swoje przekonania i charakter. Relacje są całkiem realistyczne (jak na romans),a do tego pojawiają się tu różne przemyślenia, wnioski - czyli coś co lubię.

𖦹 Nie przepadam za romansami, bo większość jest dla mnie identyczna, a lubię się czymś zaskoczyć. Tu również od pierwszych stron da się przewidzieć, kto z kim będzie i jak to się skończy. Więc skąd taka ocena? Nie wiem xD Jest w niej coś, co mnie przyciąga i sprawia, że chcę czytać więcej i więcej.

𖦹 Bohaterowie są nastolatkami i każdy z nich w jakiś sposób mierzy się z...

Spoko 1 tom , który szybko się czyta , ale sam nie wiem czy będą kontynuował. Przeczytam jeszcze 2 tom i zdecyduję. Na plus główne bohaterki i ich relacja , ale bohaterów jakoś nie polubiłem. I miałem też wrażenie , że ten konkretny tom był jakiś chaotyczny. Ogólnie historia skupia się na przyjaciółkach (Yuna i Akari) i dwóch chłopakach(Rio – przybrany brat Akari i Inui – przyjaciel z dzieciństwa Yuny) I Yuna od pierwszego wejrzenia zakochuję się w Rio , a z kolei Akari chciałaby by Yuna była z Inui , bo uważa , że Rio ją zrani. A na koniec Yuna dowiaduję się , że Akari i Rio są tylko przyrodnim rodzeństwem , a także dociera do niej , że Rio może być zakochany w Akari. Sama manga może mieć tylko dwa zakończenia. Albo Akari i Rio będą parą i Yuna i Inui będą parą albo Yuna będzie z Rio , a Akari z Inui

Spoko 1 tom , który szybko się czyta , ale sam nie wiem czy będą kontynuował. Przeczytam jeszcze 2 tom i zdecyduję. Na plus główne bohaterki i ich relacja , ale bohaterów jakoś nie polubiłem. I miałem też wrażenie , że ten konkretny tom był jakiś chaotyczny. Ogólnie historia skupia się na przyjaciółkach (Yuna i Akari) i dwóch chłopakach(Rio – przybrany brat Akari i Inui –...

"Wiosna to czas rozstań i powitań"

Pomimo wszechobecnego w mandze tematu miłości pierwszy tom nie ma wielu romantycznych momentów. Kładzie nacisk na żeńskie bohaterki i ich rozwijające się relacje. Te dwie nie powinny mieć możliwości zaprzyjaźnienia się jednak pomimo, a może właśnie przez różnice okazują się idealnie uzupełniać. Są jak rozum przeciwko sercu , racjonalność kontra marzycielskość, wycofanie wobec całkowitej szczerości w emocjach. Z biegiem akcji coraz lepiej się rozumieją, choć pozostają przy własnych poglądach potrafią zaakceptować przyjaciółkę taką jaka jest.

Fabularnie jest to standardowo przebiegające shoujo, ale jedna rzecz sprawia że jest to tytuł wyjątkowy. W większości serii znajdujemy bohaterki które zakochują się od pierwszego wejrzenia podczas pozornie nieistotnego zdarzenia. Tu Yuna jest przedstawicielką tego typu. Marzycielska z wyidealizowanymi wyobrażeniami na miłość, czekająca na piorun z jasnego nieba. Miłość to dla niej coś co się czuje od razu, uważa że rozpozna właściwą osobę już przy pierwszym spotkaniu.
Akari za to w tej kwestii stąpa twardo po ziemi. Dla niej szukanie miłości to cały proces poznawania się i dawania sobie szans na stopniowe zakochiwanie. Jest to nietypowy pogląd mangowej nastolatki i mam nadzieję że z biegiem tomów nie zatraci tej postawy. Akari to powiew świeżości jeśli zostanie właściwie poprowadzona.
Najbardziej cieszy mnie, że autorka dopuściła do głosu obie bohaterki, nie faworyzując żadnej z postaw.

cała recenzja: https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-kocha-nie-kocha-tom-1/
https://bazgrolyokulturze.blogspot.com/2022/05/kocha-nie-kocha-1-io-sakisaka.html

"Wiosna to czas rozstań i powitań"

Pomimo wszechobecnego w mandze tematu miłości pierwszy tom nie ma wielu romantycznych momentów. Kładzie nacisk na żeńskie bohaterki i ich rozwijające się relacje. Te dwie nie powinny mieć możliwości zaprzyjaźnienia się jednak pomimo, a może właśnie przez różnice okazują się idealnie uzupełniać. Są jak rozum przeciwko sercu , racjonalność...

Choć jest to pozornie typowy młodzieżowy romans, to jednak ma w sobie coś ciekawego, co powinno spodobać się czytelnikom, zwłaszcza płci żeńskiej do której jest bardziej kierowana ta historia. W dodatku mamy nie jedną, a dwie główne urocze bohaterki.

Podoba mi się psychologiczne podejście przy opisywaniu uczuć bohaterów, by wiedzieć co myślą a nie przeskakiwać ze scenki na scenkę. Sama autorka podkreśla też, że historia ma na celu ukazać różne rodzaje miłości, bez oceniania.

Kreska autorki podoba mi się już od czasów "Ścieżek młodości", delikatna i lekka.

Końcówka tomu bardzo mnie zaskoczyła, może to być nietuzinkowy element historii.

Choć jest to pozornie typowy młodzieżowy romans, to jednak ma w sobie coś ciekawego, co powinno spodobać się czytelnikom, zwłaszcza płci żeńskiej do której jest bardziej kierowana ta historia. W dodatku mamy nie jedną, a dwie główne urocze bohaterki.

Podoba mi się psychologiczne podejście przy opisywaniu uczuć bohaterów, by wiedzieć co myślą a nie przeskakiwać ze scenki na...

Ludzie różnorako podchodzą do miłości i inaczej ją sobie wyobrażają. Doskonałym przykładem tego mogą być młode bohaterki recenzowanego tytułu. Jedną z nich jest nastoletnia Yuna. Nieśmiała, niepoprawna romantyczka o złotym sercu, która uwielbia miłosne historie i pragnie spotkać tego „jedynego”. Niespodziewanie na jej drodze pojawia się pretendent do jej serca, który wyglądem mocno przypomina ukochanego bohatera mangi. Jej zupełnym przeciwieństwem jest Akari, która bardzo pragmatycznie podchodzi do życia i miłości. Przebojowa dziewczyna wydaje się doskonale wiedzieć czego chce i jest gotowa zrobić wszystko, aby osiągnąć swoje cele. Pomimo wyraźnych różnic, pomiędzy dziewczynami zawiązuje się pewna nić porozumienia, która stopniowo może przerodzić się w wielką przyjaźń. Na dodatek okazuje się, że Akari jest siostrą chłopaka, który przykuł uwagę Yuny i mieszkają oni bliżej siebie, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Pierwszy tom serii stanowi solidny wstępniak do większej i głębszej historii. Czytelnik ma tutaj okazję stopniowego zanurzenia się w wykreowanym świecie i poznanie grupki pierwszoplanowych postaci. Kolejne strony mangi wypełniają typowe problemy dorastania, stopniowe otwieranie się bohaterów przed sobą, odrobina melancholii, solidna szczypta miłości/romantyzmu i delikatna dawka humoru. Całość tworzy proste, ale przyjemne w odbiorze shojo, które powinno przykuć uwagę fanów tego gatunku. Autorka obok romantycznej strony swojego dzieła stara się tutaj również pokazać przemiany zachodzące w dziewczynach, które muszą nauczyć się wzajemnej akceptacji różnego podejścia do miłości. Akari uważa, że Yuna jest naiwna, a Yuna z kolei powątpiewa czy jej nowa koleżanka tak naprawdę była kiedyś zakochana. Różne podejścia powodują tutaj początkowo sporo nieporozumień, które będą stopniowo niwelowane wraz z rozwijającą się przyjaźnią. Autorka snuje więc powolną narrację (która ma swoje zalety, ale potrafi też być momentami trochę nużąca),w której nie brakuje emocji, dobrze napisanych dialogów i przyjemnego dość realistycznego rozwoju bohaterów.

Niczego złego nie można również napisać na temat mangi pod kątem jej oprawy graficznej. Rysunki Sakisaki są co prawda dość proste w swojej formie, ale epatują niesamowitym urokiem, który doskonale pasuje do historii shojo. Najlepiej oczywiście prezentują się projekty postaci, szczególnie ich twarze, które oddają różnoraką paletę emocji.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=134558

Ludzie różnorako podchodzą do miłości i inaczej ją sobie wyobrażają. Doskonałym przykładem tego mogą być młode bohaterki recenzowanego tytułu. Jedną z nich jest nastoletnia Yuna. Nieśmiała, niepoprawna romantyczka o złotym sercu, która uwielbia miłosne historie i pragnie spotkać tego „jedynego”. Niespodziewanie na jej drodze pojawia się pretendent do jej serca, który...

MIŁOŚĆ I PRZYJAŹŃ

Io Sakisaka powraca z nową mangą. Po znakomitych „Ścieżkach młodości” w końcu możemy przeczytać kolejne dzieło autorki („Hala”, do którego projektowała postacie nie wliczam). I jest to dzieło znów bardzo udane. Owszem, skierowane głównie do przedstawicielek płci pięknej, a jednak zapewniające solidną dawkę emocji i miłosnych uniesień każdemu ich miłośnikowi. I to wykonane w naprawdę dobrym, choć klasycznym, stylu.

Dwie dziewczyny. Dwóch chłopaków. Szkoła. Przyjaźń. Miłość.
Yuna to typowa marzycielka. Akari do miłości podchodzi w chłodny sposób. Obie zaprzyjaźniają się ze sobą, ale poznają też i Rio i Kazuomiego. Ten pierwszy to typowy popularny chłopak, drugi jest lekkoduchem. Co wyniknie ze spotkania ich wszystkich? Tym bardziej, gdy na scenie pojawią się zarówno rodzące dopiero uczucia, jak i… konflikty!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/09/kocha-nie-kocha-1-io-sakisaka.html

MIŁOŚĆ I PRZYJAŹŃ

Io Sakisaka powraca z nową mangą. Po znakomitych „Ścieżkach młodości” w końcu możemy przeczytać kolejne dzieło autorki („Hala”, do którego projektowała postacie nie wliczam). I jest to dzieło znów bardzo udane. Owszem, skierowane głównie do przedstawicielek płci pięknej, a jednak zapewniające solidną dawkę emocji i miłosnych uniesień każdemu ich...