Ciekawa rozmowa o życiu Pana Artura. Bardzo dobry aktor z ciekawym życiorysem co pokazuje ta książka. Dla ludzi którzy cenią go za dwie najpopularniejsze role Czerepacha w "Ranczo" oraz Tadzia Norka z "Miodowych lat", jak i dla miłośników teatru książka może nie jest obowiązkowa, ale na pewno warta uwagi.

Ciekawa rozmowa o życiu Pana Artura. Bardzo dobry aktor z ciekawym życiorysem co pokazuje ta książka. Dla ludzi którzy cenią go za dwie najpopularniejsze role Czerepacha w "Ranczo" oraz Tadzia Norka z "Miodowych lat", jak i dla miłośników teatru książka może nie jest obowiązkowa, ale na pewno warta uwagi.

Bardzo ciekawa pozycja do przeczytania. Można dowiedzieć się kilka ciekawych rzeczy na temat bohatera.
Polecam jeśli interesuję was osoba Artura Barcisia.

Bardzo ciekawa pozycja do przeczytania. Można dowiedzieć się kilka ciekawych rzeczy na temat bohatera.
Polecam jeśli interesuję was osoba Artura Barcisia.

Wspaniały wywiad z polskim aktorem Arturem Barcisiem. Po raz kolejny Pani Kamila Drecka stanęła na wysokości zadania i przeprowadziła bardzo dobrą rozmowę. Pytania trafione w punkt.
Dzięki tej książce poznałam lepiej Pana Artura i dowiedziałam się ciekawych informacji na temat jego życia zawodowego.
Książka godna polecenia.

Wspaniały wywiad z polskim aktorem Arturem Barcisiem. Po raz kolejny Pani Kamila Drecka stanęła na wysokości zadania i przeprowadziła bardzo dobrą rozmowę. Pytania trafione w punkt.
Dzięki tej książce poznałam lepiej Pana Artura i dowiedziałam się ciekawych informacji na temat jego życia zawodowego.
Książka godna polecenia.

Świetnie się czyta. Widać, że to nie jest jakiś bełkot czy zwierzenia faceta z problemami (skojarzyło mi się z innym ,utworem" innego autora). Wiele ciekawostek, z humorem, lekko i przyjemnie.

Świetnie się czyta. Widać, że to nie jest jakiś bełkot czy zwierzenia faceta z problemami (skojarzyło mi się z innym ,utworem" innego autora). Wiele ciekawostek, z humorem, lekko i przyjemnie.

Bardzo dobrze przeprowadzony przez Panią Kamilę Drecką wywiad – rzeka. Poznajemy bliżej Artura Barcisia – człowieka ambitnego, pracowitego i rodzinnego. Jego wypowiedzi na zadane pytania są szczere, wyczuwa się autentyczne emocje aktora. Podobały mi się wypowiedzi dotyczące jego żony i syna, biło z nich ciepło i miłość. Aktor nie boi się mówić o swoich niedoskonałościach, pochodzeniu, życiowych błędach, trudnych chwilach (kiedy np. braku propozycji pracy, kiedy to zarabiał robiąc na drutach swetry).
Dzięki wypowiedziom Pana Artura poznajemy wiele ciekawostek dotyczących wielkich twórców polskiego kina i teatru. Bardzo interesujące było poznanie pracy aktora „z drugiej strony”. Możemy się dowiedzieć, jak wyglądają próby, z jakimi problemami zmagają się odtwórcy ról, o relacjach osobistych aktorów poza pracą. To wspaniała podróż do świata niedostępnego dla przeciętnego widza.
Pan Artur „zaszufladkowany” jest jako aktor komediowy, znany przede wszystkim z ról w „Ranczu” i „Miodowych latach”. Zaskoczyło mnie, jak mało wiedziałam (pamiętałam) o jego rolach teatralnych oraz pracy reżyserskiej. Podczas czytania wywiadu przypominałam sobie, że rzeczywiście zagrał on w wielu doskonałych produkcjach filmowych i teatralnych, min w „Dekalogu” Kieślowskiego, pracował z Adamem Hanuszkiewiczem („Pan Tadeusz” wystawiany na deskach Teatru Narodowego),z Jerzym Hoffmanem (film „Znachor”),Andrzejem Marczewskim (film „Ucieczka z kina Wolność”) czy Waldemarem Krzystkiem (film „Ostatni prom”).
Cieszę się, że mogłam bliżej poznać Pana Artura Barcisia, którego odebrałam jako człowieka sympatycznego, rodzinnego, niezwykle pracowitego. To nie jeden z celebrytów, który popularność zdobywa na ściankach czy portalach plotkarskich. To najwyższej klasy aktor, który na swoją pozycję sam ciężko zapracował.

Bardzo dobrze przeprowadzony przez Panią Kamilę Drecką wywiad – rzeka. Poznajemy bliżej Artura Barcisia – człowieka ambitnego, pracowitego i rodzinnego. Jego wypowiedzi na zadane pytania są szczere, wyczuwa się autentyczne emocje aktora. Podobały mi się wypowiedzi dotyczące jego żony i syna, biło z nich ciepło i miłość. Aktor nie boi się mówić o swoich niedoskonałościach,...

Książka napisana w formie obszernego wywiadu z moim ulubionym aktorem. Artur Barciś opowiada o swoim dzieciństwie, małżeństwie, ale głównie o swoich kreacjach filmowych i pracy z reżyserami. Opowiada szczerze, bez zbędnego patosu. Warto poznać bliżej tego wybiynego aktora. Wolałabym normalną autobiografię, ale taka forma tez jest do przyjęcia.

Książka napisana w formie obszernego wywiadu z moim ulubionym aktorem. Artur Barciś opowiada o swoim dzieciństwie, małżeństwie, ale głównie o swoich kreacjach filmowych i pracy z reżyserami. Opowiada szczerze, bez zbędnego patosu. Warto poznać bliżej tego wybiynego aktora. Wolałabym normalną autobiografię, ale taka forma tez jest do przyjęcia.

Bardzo przyjemna rozmowa z jednym z moich ulubionych aktorów - Arturem Barcisiem.
Po tym wywiadzie wyłania się obraz człowieka szlachetnego, empatycznego, ambitnego, mądrego życiowo. Jego droga zawodowa i prywatna mimo, iż wyboista to bardzo ciekawa obfitująca w różnorodne role. Artur Barciś to nie tylko Tadeusz Norek z „Miodowych lat” czy Czerepach z „Rancza”. Jego dorobek filmowy jest imponujący. Grał u najważniejszych. Często epizody, ale znaczące w historii polskiego filmu.
Za zbędny uważam wątek o cmentarzach i śmierci. Ostatnie 15 stron trochę naciągane. Czasami miałam wrażenie, że dziennikarka nie słucha odpowiedzi i za kilkanaście stron pyta o to samo. Jednak nie można odmówić jej znakomitego przygotowania do wywiadu. Często ta forma bywa nużący, wydawana na siłę. „Aktor musi grać by żyć” czytałam z ciekawością i z uśmiechem, że ten pan z okładki mnie nie zawiódł 🙂

Bardzo przyjemna rozmowa z jednym z moich ulubionych aktorów - Arturem Barcisiem.
Po tym wywiadzie wyłania się obraz człowieka szlachetnego, empatycznego, ambitnego, mądrego życiowo. Jego droga zawodowa i prywatna mimo, iż wyboista to bardzo ciekawa obfitująca w różnorodne role. Artur Barciś to nie tylko Tadeusz Norek z „Miodowych lat” czy Czerepach z „Rancza”. Jego...

Bardzo ciekawy wywiad z Panem Arturem Barcysiem, niezwykłym aktorem i nietuzinkowym człowiekiem .

Bardzo ciekawy wywiad z Panem Arturem Barcysiem, niezwykłym aktorem i nietuzinkowym człowiekiem .

Jeżeli na hasło: Artur Barciś otwiera się u was bramka : "Rancho", popełniacie błąd. Z owego "mylnego błędu" próbuje nas wyprowadzić wywiad rzeka z aktorem. I to się udaje, moim zdaniem, znakomicie.

Jeżeli na hasło: Artur Barciś otwiera się u was bramka : "Rancho", popełniacie błąd. Z owego "mylnego błędu" próbuje nas wyprowadzić wywiad rzeka z aktorem. I to się udaje, moim zdaniem, znakomicie.

obecnie przeżywam klęske urodzaju, jesli chodzi o wywiady-rzeki z cenionymi i lubianymi aktorami. jeszcze na pólce do przeczytania ostał się "Zbyszek", ale chyba muszę odpocząć. Artura barcisia pamietam głownie z wyrazistej rólki w "Dekalogu" Kiesłowskiego, tych niepozornych szarych ludzi w których się wcielał gdzieś w tle, swoistego symbolu. Zapadł mi też w pamieć w genialnie wyreżyserowanym i zagranym spektaklu o Lejzorku. Oczywiście lata 90-te utylizowały jego ogromny talent komediowy, dotąd z sentymentem wracam do"Miodowych Lat", jako Czerepach też zaskarbił sobie sympatię młodszych widzów.
Nie wiedziałam zbyt wiele o prywatnym życiu, bo pan Barciś chroni swoje życie rodzinne, tutaj na szczęście sięgnął po liczne fotografie z rodzinnego albumu, przez co mogłam poznać jego syna, żonę otoczenie, przyjaciół. poznałąm tez losy bohaterskiej matki, ojca-kolejarza, któy zginął w cięzkich czasach,kręte ścieżki kariery. Postawił na bycie aktorem charakterystycznym ,bo warunków na nic innego nei posiadał. Czarująco opowiada o swoich pierwszych krokach w zawodzie. Przepustką do kariery stał się Wasylko ze Znachora, myśłę że nawet Dustin Hoffmann mógłby się od niego uczyć jak przekonująco zagrać taką postać. Zdradza nam niektóre tajniki zawodu, jak można ugotować się w kulisach, jakich cudów nIEKtórzy mogą dokonywać na scenie. prywatnie skromny, ciepły człowiek, który stara się działąć takze podczas pandemii, zaznaczyć swoja obecnośc. Mimo luk w pamięci przytacza wiele historii, anegdot gdyż pracował z Hanuszkiewiczem, Wojtyszko, Kieśłowskim czy Marczewskim i w jakimś stopniu go ukształtowali.
Marzył o roli Papkina, która jednak nastręczyła mu wiele trudnosci, gdyż zazwyczaj wcielał się w daną postać całym sobą, ale tym razem nie mógł zgrać sie z bohaterem Fredry. Miał też epizod z Okienkiem Pankracego, którego byłam fanką.
Ma też bogate doświadczenie dubbingowe, o czym informuje czytelników. Kopalnia wiedzy na temat aktorstwa i wspólczesnych wyzwańtego zawodu, lekka w przekazie, miła w odbiorze, nakręcona pozytywną energią, ktora płynie od samego Artura Barcisia. Ksiażka moim zdaniem niesie z sobą ważne przesłanie, że zawsze można z własnej nieśmiałości, niepozorności czy charakterystyczności uczynić atut, zbudować na niej całkiem udaną karierę.

obecnie przeżywam klęske urodzaju, jesli chodzi o wywiady-rzeki z cenionymi i lubianymi aktorami. jeszcze na pólce do przeczytania ostał się "Zbyszek", ale chyba muszę odpocząć. Artura barcisia pamietam głownie z wyrazistej rólki w "Dekalogu" Kiesłowskiego, tych niepozornych szarych ludzi w których się wcielał gdzieś w tle, swoistego symbolu. Zapadł mi też w pamieć w...